NRC

Het slûm (slim) tweetalig kniên ( konijn) en meer streektaal-ikjes

Ruim honderd lezers stuurden na onze oproep een ikje in streektaal (een strikje) in. Een kleine selectie.

BLAUWTONG

Ik bin a veartig joar boerin en de leste joar’n bang maakt vuur stikstof en de grote wolf, mear noe is d’r ne knut van 2 millimeter den oons vee kraank, en zeulfs dood maakt. Het leed dat blauwtong het.

Gen vekaansie of komkommert­ied, op’n boer is ’t zoorg’n daj de kraanke beeste in de been’n hoalt. En meest tieds koomp de koo d’r wier duur.

Mear mangs zeej’n knoestig kleed bie oons an de stroat ligg’n, dan is de koo doodgoan. Roza 37 (‘t was zunne vromme koo..) lig onne dat kleed um ophaald te wörd’n duur de kedaverwaa­g’n. Het leed dat blauwtong het.

Ik hoal van ’n krönnenzom­mer, mear dit joar kiek ik oet noar de earste nachtvorst den de knutt’n koald maakt.

Marian Lentferink, Twentse Boerin oet Fleringen.

Vromme koo = lieve koe; krönnenzom­mer = nazomer, als kraanvogel­s (krönnen) vertrekken

SJOUWERTES­J

Op zuik nao ein spesjaal kleur tesj leip ich winkel in, winkel oet. Wie ich bie ein kleierzaak in leip vroug ich „Höb geer ouch sjouwertes­sje?” De verkuipsde­r „Mein-se douchemuts­je?” Ich: „Uhhhh…..huh???”

„Veur in de shower.”

Caro Deys, Zitterd

Sjouwertes­j = schouderta­s; kleier = kleren

SCHIERE MOTOR

Der ston ain advertenti­e in het Dagblad van het Noorden: schiere motor te koop bie het Munterdamm­erdaip.

Ik dee ain te leeg bod.

Dei vent zee : „Ik schoef hom nog laiver in ’t daip...”

Inge Steenhuis, Groningen Schier = mooi; te leeg = te laag

SLÛM KNIÊN

Vae woeëne as gezin nôw al hieël wat jaore in Holland, en oes wichter zeên heej ouch geboeëre. Vae kalle gewoën plat ónger ein, mer zoeewaal met de kniên dae vae daêle met de Hollanse minse die naeve os woeëne.

Det es un kwânt bieësje. De angere daag huurdje vae de buurvrouw ut knienke roópe. Vae tieëge mekaar: „Dae es zoeë slûm, dae verstieët ouch nog es Hollans!”

Joost Smits

Limburgs (Weertlands): Slûm = slim; vae = wij; kalle = praten; de kniên dae vae daêle met de Hollanse minse die naeve os woeëne = het konijn dat we delen met de Hollandse mensen die naast ons wonen; kwant = leuk

PLAKBAND

Zô’n fuuftig jaer gelee stoeng ik vô de vuufde klasse van de laogere schôle. Op een ochen kwam d’r een joen nè me toe mee een leesboekje in z’n and uut de Kameleon-serie. „Meêster, di bin een paer

bladzijs kwiet, oe moe’k noe verder lezen?” Dat soort boeken wiere deu de huus vee geleze en dideu was ’t wè es nôdig om ze mee plakband wi wat geschikt te maeken vô gebruuk. Ik ao ’t druk, dus zei ik: „Lees maar verder en probeer de draad van het verhaal maar te volgen!” Besluteloô­s bleef ’n stae en rommelde mee z’n

boek. Toen kloenk er: „Meêster ik zie hin draed, ik zie alleên mè plakband...!”

Frans van der Heijde

Walchers dialect: joen = jongen; dideu = daardoor; ik ao ’t druk = ik had het druk; hin = geen; mè = maar

ZUIGE

Ze kenne zuige, zegge ze over Uterechter­s. Da ‘zuige’ slaot d’r op da as ze je arregant vinde, ze je dan mè slechs ‘n paor woarde daonig op je plek kenne zette. Zodaonig daj’ ’n paordevers­chut loap. In de Gallegewao­rd zei d’r is iemand teuge me: „He, jij, jij mej’ hoof!”. Meer was d’r nie noadig, hier hoefde ‘k gegarrande­erd nooi nie proabere spatšieš te hebbe. Maor da ’t nog sterker kon da ‘zuige’ ondervon‘k die keer da’k veslag dee voar de lokaole kerant tijdes ’n geminterao­dsvergaode­ring over ’t voortbesta­on van FC Uterech. ’n Supporte, ’n Bunnikiƒje­r, komp op me af en zeg me rech in me gaffel: „Wa mo jij nou, Ronnie Tober!’.

Koos Marsman, Utrecht

IN KAAM KRIJE

Sa’n tweintich manlju yn learen jassen sitte op in terras yn in doarp oan de Waaddyk. Har motoaren steane kreas yn it gelid tsjin de dyk oan. Se prate drok mei elkoar en bestelle ûnderwiles in útsmiter of kroketten mei bôle. Dan komt der oan de oare kant fan de strjitte in moaie frou yn in koart jurkje út har hûs wei. De mannen wurde stil en sjogge allinne noch mar nei de frou. „Wat binne jim ynienen stil”, ropt se fan de oare kant, wylst se har wask ophinget. Ik sjoch hoe’t de mannen allegear wer gau nei har board sjogge en ik genietsje fan de frou dy’t laitsjend har triomf net ûnder stuollen of banken stekt.

Ingrid Fischer, Furdgum, Fryslân

In kaam krije = blozen; Waaddyk = Waddendijk; sjogge allinne noch mar nei de frou = keken alleen nog naar de vrouw; har board = hun bord; laitsjend = lachend

VERKEERDE WC

Ik stao te wachten bij het invalident­oilet waorin mien vrouw net verdwenen is. Een vrouw met rollator komp anlopen. Vlak veur de wc zet ze het apparaat in de parkeersta­nd, dreit het aansum en giet er op zitten wachten tot ze an de beurt is. Even later zweit de wc deur lös en komp mien vrouw weer hen buten. Ze nikkopt vrundelijk naor de rollatorvr­ouw en verontschu­ldigt zuch dat et wat lang duurde. Die kek heur grammietig an en zeg allent: „Ie zit op de verkeerde wc”. Mien vrouw is te veralderee­rd om wat te antwoorden, maor ik kan nog net uutbrengen: ‘ Volgende keer toch maor oen stomapassi­e metnemmen schat.”

Andries Middelbos, Gasseltern­ijveen Veralderee­rd = verbijster­d; grammietig = geërgerd

TANTE BERTHA

„Hoe ist noe met oe tante Bertha?’

„Och, dee hef de meeste eerpels wel egèt’n.” (gehoord op markt in Deventer)

Marry van Zanten,Deventer

Meer streektaal-ikjes in de onlinevers­ie.