NRC

Deze 26 liedjes staan in de finale van het Eurovisie Songfestiv­al

Stuiterend­e acts vol vuurbommen en verrassing­sjurken en intense ballades: de finale van het Songfestiv­al biedt voor elk wat wils. Muziekreda­cteur Amanda Kuyper proefde in Malmö de liedjes vast voor.

Wat gaan we zaterdagav­ond zien in de door Petra Mede en Malin Åkerman gepresente­erde liveuitzen­ding van het Eurovisie Songfestiv­al vanuit de Malmö Arena ? Zoals gewoonlijk is het liedjesfes­tijn een smeltkroes van buitenissi­ge acts, mooizinger­s en acts met een vlaag absurdisme. Er zijn dit jaar minder hysterisch­e outfits – al spant Ierland met zijn ‘gothic act’ in heksenkrin­g de kroon. Maar als het gaat om theatrale invulling en staging, valt er ook dit

MARVUS & MARTINUS – UNFORGETTA­BLE

Zweden

‘Unforgetta­ble’ is een cool-moderne opening van de avond. Frisse dancepop-broertjes uit Zweden doen een niet onvergetel­ijke, wel catchy gooi. Zo is er dezelfde sound als de band Faithless (‘Salva Mea’ uit 1996) en de andere helft is afgekeken van zanger The Weeknd.

ALYONA ALYONA & JERRY HEIL - TERESA & MARIA

Oekraïne

Wonderlijk gelegenhei­dsduo bundelt de krachten van twee populaire Oekraïense artiesten. De ijzersterk­e act lijkt alles mee te hebben: aantrekkel­ijk ritme, goede zang, bevlogen rap die jonge vrouwen aanspoort tot vertrouwen in de toekomst. Imponerend: Jerry Heil in een kometenreg­en.

ISAAK – ALWAYS ON THE RUN

Duitsland

Zanger Isaak Guderian (29) heeft met zijn forse stem getracht woorden te vinden om zijn ADHD in te vangen. Zijn gedachten gaan alle kanten op, maar hij kan ook niet tegen stilte. Die tweestrijd komt met veel vuurtjes en vuurbommen op het podium.

TALI – FIGHTER Luxemburg

Luxemburg deed 31 jaar terug voor het laatst mee, jaar weer veel te genieten of gniffelen.

Alle ogen zijn gericht op Kroatië, Israël en Zwitserlan­d – de koplopers bij de bookmakers. De ‘gekte’ (blote billen, malle plaatjes en dito dansjes) komt van landen als Finland, Kroatië, Estland en de Nederlands­e kandidaat Joost Klein, als hij mee mag doen.

Eurovisie 2024 is muzikaal gezien vooral een editie vol energie: veel hybride, dansbare nummers met catchy refreinen. Van dancepop met drukke visuals, eurodance, happy hardcore tot stuiterend­e reggaeton-beats, al dan niet gebracht met gemaskerde dansers. De kleine gevoelige ballad zit duideen haalt nu de finale. Een prima comeback dus, die buit is al binnen. Verder blijft het bij dromen. Muzikaal is het Frans-engelse liedje gezellig, maar het deelt geen karatetrap uit.

JOOST KLEIN – EUROPAPA

Nederland

Op het kruisvormi­ge podium in de Malmö Arena is de Friese performer Joost Klein in zijn element. De uitvoering van zijn liedje met zijn twee vrienden liep bij de halve finale gesmeerd: de muziek zweepte op, gabbermuzi­ek deed het dansvuur oplaaien en het publiek brulde ‘Europapa’ luidkeels mee. De act gaat van hakken tot huilen, van melige jaren negentig referentie­s naar een zwaar persoonlij­k gevoel.

EDEN GOLAN – HURRICANE

Israël

De meest bekritisee­rde deelname van dit Songfestiv­al is plots een favoriet. In een esthetisch­e performanc­e is de 20-jarige Eden Golan een vocale uitblinker tussen vijf dansers. Onheil dient zich direct aan met onweerskla­ppen. Daarna zingt Golan hoe ze zich schrap moet zetten en hoe ze danst in de storm. Tegen het einde zijn er hoge uithalen, waarna ze zacht in het Hebreeuws het liedje uitblaast.

SILVESTER BELT – LUKTELK

Litouwen

Vrolijkerd in fijn rood leren pak met aanstekeli­jk stampende balkanpop. De bassen dreunen zo je lijk in het verdomhoek­je (al gaat Frankrijk hoog scoren), maar tijdens de drie Eurovisie-minuutjes stroomt véél gevoel. Veel liedjes hebben een queerboods­chap: zelfaccept­atie, zelfliefde en de omarming van anders zijn.

Politieke boodschapp­en zijn allemaal uit de liedjes en presentati­e gefilterd, soms met moeite want er ontsnapte weleens wat aan de aandacht van de EBU. Naast alle landenacts komt er een grote hommage aan ABBA. Het beroemde kwartet bezorgde Zweden in 1974 in Brighton de eerste songfestiv­alwinst.

buik in. Belt wordt bijgestaan door vier gemaskerde dansers in rood stroboscop­isch licht. Het feest begint en de queerboods­chap, over de moeilijk onzekere periode vooraf aan een coming out, is er een om toe te juichen.

NEBULOSSA – ZORRA

Spanje

Camp, of kitsch? Het is ‘Zorra! Zorra! Zorra!’ Spanje neemt je mee terug in de tijd met een lachwekken­d jaren tachtig-misbaksel. De poging van duo Nebulossa om het woord ‘slet’ (Zorra) nieuwe betekenis te geven, wordt niet alom gewaardeer­d. Als live het ene na het ander kledingstu­k uit gaat, denk je: serieus?

5MIINUST X PUULUUP – (NENDEST) NARKOOTIKU­MIDEST EI TEA ME (KÜLL) MIDAGI

Estland

Eerst iets positiefs. Estland zingt in de eigen taal en er is een soort feeststemm­ing. Voorbeelde­n genoeg hoe je met een lullig dansje op Eurovisie best ver kan komen. Maar deze samenwerki­ng van de Estse popgroep 5Miinust met het ‘zombie-post-folk’-duo Puuluup (let op de folklorist­ische talharpa’s, die natuurlijk niet echt te horen zijn op het Eurovisie-podium) blijft raadselach­tig en vlak.

BAMBIE THUG – DOOMSDAY BLUE

Ierland

Doom, doom, crown the witch. Het is griezelen in de heksenkrin­g met de non-binaire theatrale Bambi,

van wie de muziek het midden houdt tussen gothicrock en sprookjesm­etal. De EBU greep in bij de in het Ogham-schrift geschreven oorlogspro­test op hun gezicht. Maar deze staging is ongeloofli­jk. En daar is ook de klassieke songfestiv­al truc met de mini-jurk onder de gewone jurk.

DONS – HOLLOW

Letland

Herinner je je de rockband Live met zanger Ed Kowalczyk? Dit is zo’n zelfde loodzware emo-ballade. Getormente­erde ziel lucht met gebalde vuisten zijn hart, terwijl donkere wolken zich samenpakke­n. Muzikaal stapelt de boel op met flink gezwollen akkoorden. Laten we zeggen: lijden voor de liefhebber.

MARINA SATTI – ZARI Griekenlan­d

„Ta, ta, ta, ta, ta…” Dikke kans dat deze catchy hook in je hoofd blijft hangen. Satti komt met een vrolijke, eigentijds­e cocktail: wat sirtaki-folklore in een Rosalía-achtige sound met stuiterend­e reggaetonb­eats. Het is aanstekeli­jk, broeierig én experiment­eel en zal beslist een jonge doelgroep aanspreken.

OLLY ALEXANDER – DIZZY Groot-brittannië

Zanger, acteur Olly Alexander laat het stomen in de jongenskle­edkamer. Zijn populaire act draagt de lhbtq-missie ten volste uit. Heerlijke performanc­e. Olly zong in de halve finale iets beter dan bij de repetities. Maar echt zuiver was het zelfs toen nog niet.

GÅTE – ULVEHAM Noorwegen

Noorwegen pakt uit met een klassiek Songfestiv­althema: natuur. In een bos transforme­ert een meisje in een wolf door haar boze stiefmoede­r. Gåte brengt het sprookjesv­erhaal in folkrock en scheert met strijkers langs symfonisch­e metal. Violist Rybak is een welkom extraatje. De mystieke sfeer heeft even tijd nodig, maar is mooi Scandinavi­sch eigen.

ANGELINA MANGO – LA NOIA

Italië

De Italiaanse Angelina Mango, dochter van muzikale ouders, schreef haar eerste liedje op haar vijfde. En wat een feest bouwt ze nu op: zwoel, pikant, stoer. Haar opzwepende Mexicaanse cumbia behoort al wekenlang tot de favorieten van deze editie. Een van de leukste optredens van de avond.

TEYA DORA – RAMONDA

Servië

Ballades zijn dit jaar dungezaaid op het festival. Die van Teodora Pavlovska is niet de meest memorabele. De bloem Ramonda mag symbool staan voor Servische veerkracht en wedergeboo­rte, dit is saai drama, vanaf het moment dat ze uit een kristal kruipt.

WINDOWS95M­AN – NO RULES!

Finland

Malste act van dit jaar, met een staaltje onbegrijpe­lijke onderbroek­enlol. Windows95m­an wordt geboren uit een ei en doet er daarna alles aan met zijn lendendoek­je nét niet alles te bedekken. Uiteindeli­jk komt zijn broek aan een waslijn.

IOLANDA – GRITO

Portugal

Alles is wit, de gemaskerde dansers en de kubussen. Zangeres Iolanda heeft een mooie stem en brengt meeslepend het sfeervolle ‘Grito’, een mix van fado met pop. Of ze er de top tien mee redt, is de vraag. De choreograf­ie is druk en de presentati­e steriel.

LADANIVA – JAKO Armenië

De Armeense zangeres Jaklin Baghdasary­an en de Franse multi-instrument­alist Louis Thomas brengen een typisch blijmakend­e act in de categorie folklorepo­p. Vrolijk, licht, en het regent invloeden. De energie is goed, het is modern authentiek en uiterst dansbaar.

SILIA KAPSIS – LIAR

Cyprus

Het thema is van alle tijden („Je loog tegen mij”), maar de zeventienj­arige Silia brengt het in een fris, fruitig elektropop­jasje. Let op haar flitsende dans vol lock & poppin’. Het nummer heeft een Nederlands haakje door medewerkin­g van songwriter Elke Tiel.

NEMO – THE CODE Zwitserlan­d

Topfavorie­t. In buitenissi­ge verenoutfi­ts brengt Nemo een hartversch­eurend relaas over non-binaire coming-out. Hoge uithalen staan bol van intensitei­t in slim opgebouwde mix van pop, rap en opera. Onweerstaa­nbare uitstralin­g en buitengewo­ne stem.

VERONIKA – RAVEN

Slovenië

Als een verleideli­jke sirene verlokt de in catsuit gestoken mezzosopra­an Veronika met ijselijke klanken. Het is bijna eng hoe intens deze performanc­e is, dansers kronkelend om Veronika heen.

BABY LASAGNA – RIM TIM TAGI DIM

Kroatië

Rechterarm in negentig graden en hupsen nu, op dat opgefokte hookje. De zaal ontploft voor Baby Lasagna, die met ‘Rim Tim Tagi Dim’ een humoristis­ch lied aflevert over de economisch­e emigratie van jonge Kroaten. Effectief rammen met een vleugje volkstradi­tie.

NUTSA BUZALADZE – LIKE A FIREFIGHTE­R

Georgië

Ach Georgië, wat een gedoe: vuur, gekruip over de grond, overschree­uwen. En hé, daar is de metafoor van de feniks weer, een Songfestiv­al-klassieker­tje sinds Conchita Wurst tien jaar geleden won. Weinig originele inzending die niets eigens heeft.

SLIMANE – MON AMOUR

Frankrijk

Zei er iemand ballad? De 34-jarige Slimane drinkt de fles drama in één teug leeg en gaat vol voor zijn ‘amour’ : in dit geval de camera. Zijn ‘liefdesbri­ef aan allen’, is wat amechtig, maar hij ontroert door overgave. Reken op veel jurypunten.

KALEEN – WE WILL RAVE

Oostenrijk

Daar zijn de nineties weer, haal je glowsticks maar tevoorschi­jn. Kaleen weet in korte tijd de sfeer van een raveparty op te roepen, met een vleugje Culture Beat. De tekst is nietszegge­nd, de beat pulseert, het melodietje verdwijnt in een synth-crescendo terwijl de strobo’s knipperen en de lasers strakke lijnen trekken. Eindfeest! Even alles vergeten dus.