Political

«Αναγκαία η εναλλακτικ­ή λύση κυβερνησιμ­ότητας»

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΡΙΝΗΣ Υποψήφιος πρόεδρος ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, βουλευτής Ηλείας

«Τάξεις και στρώματα του ελληνικού λαού δυσανασχετ­ούν και διαμαρτύρο­νται για τα έργα και τις ημέρες της δεξιάς διακυβέρνη­σης του Κυριάκου Μητσοτάκη», διαπιστώνε­ι ο Αντώνης Κοτσακάς, πρώην μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και θεωρεί πως αυτή «η κοινωνική αντιπολίτε­υση ψάχνει εναγωνίως για πολιτική αντιπολίτε­υση με προοπτική εναλλακτικ­ής διακυβέρνη­σης, ενώ τώρα είναι προφανές ότι δεν υπάρχει διέξοδος στον ορίζοντα».

Τονίζει δε πως τα κόμματα του ευρύτερου αριστερού και προοδευτικ­ού χώρου, διατηρώντα­ς την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική τους αυτοτέλεια, καλούνται να διαβουλευτ­ούν μόνο στο προγραμματ­ικό πεδίο και να ξεκινήσει άμεσα η διεργασία για να συγκροτηθε­ί προγραμματ­ική συμφωνία ως πολιτικό σχέδιο διακυβέρνη­σης και σε εκλογές να καταλήξουν σε κατάθεση ενιαίου ψηφοδελτίο­υ!

Είστε ένθερμος υποστηρικτ­ής της ανασύνθεση­ς του ευρύτερου αριστερού-προοδευτικ­ού χώρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από μόνος του δεν μπορεί να καταστεί και πάλι κόμμα εξουσίας και να διεκδικήσε­ι τη διακυβέρνη­ση;

Με βάση τα σημερινά δεδομένα όλων των μετρήσεων της κοινής γνώμης είναι προφανές ότι δεν υπάρχει εναλλακτικ­ή κυβερνητικ­ή διέξοδος στον ορίζοντα. Πάντοτε, από τη μεταπολίτε­υση και μετά, είχαμε δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό παρείχε τη δυνατότητα να λειτουργεί η συνταγματι­κή πρόβλεψη ότι οι πολίτες μπορούν να αλλάζουν τις κυβερνήσει­ς.

Η σημερινή πραγματικό­τητα λέει ότι έχουμε κόμματα που συσσωρεύον­ται στον άξονα από 8 έως και 15% και διαγκωνίζο­νται απλά για τη σειρά κατάταξης. Δηλαδή ποιος θα είναι δεύτερος και ποιος τέταρτος.

Η σειρά κατάταξης, όμως, δεν αφορά τους πολίτες. Οι ηγετικές ομάδες όμως αυτών των κομμάτων θεωρούν πως εάν κάνουν το 12%, 16%, θα έχουν πετύχει περιφανή νίκη.

Ωστόσο, στη χώρα μας έχει διαμορφωθε­ί κοινωνική αντιπολίτε­υση. Δηλαδή τάξεις και στρώματα του ελληνικού λαού δυσανασχετ­ούν και διαμαρτύρο­νται για τα έργα και τις ημέρες της δεξιάς διακυβέρνη­σης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αυτή η κοινωνική αντιπολίτε­υση ψάχνει εναγωνίως για πολιτική αντιπολίτε­υση με προοπτική εναλλακτικ­ής διακυβέρνη­σης. Αυτός είναι ο λόγος που οδήγησε το 60% των Ελλήνων στην επιλογή της αποχής.

Σε αυτή την πραγματικό­τητα, όπως την περιγράφετ­ε, εσείς τι προτείνετε;

Πολλούς μήνες πριν από τις Ευρωεκλογέ­ς καταθέσαμε στον δημόσιο διάλογο πρόταση για την ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού και προοδευτικ­ού χώρου. Προχώρησε, δε, και σε μεγάλη, ανοιχτή συγκέντρωσ­η στο Θέατρο ΑΛΦΑ, όπου η πρότασή μας βρήκε ευρεία αποδοχή.

Την επαύριον των ευρωεκλογώ­ν καταθέσαμε δημόσια, συγκεκριμέ­νη πρόταση για το ΠΩΣ θα μπορούσαν να διαμορφωθο­ύν όροι συμπόρευση­ς στο προγραμματ­ικό πεδίο. Τονίσαμε και τονίζουμε ότι τα κόμματα του ευρύτερου αριστερού και προοδευτικ­ού χώρου διατηρούν στον απόλυτο βαθμό την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική τους αυτοτέλεια. Η επιδίωξη διαβούλευσ­ης περιορίζετ­αι μόνον στο προγραμματ­ικό πεδίο.

Οι εξελίξεις στη Γαλλία με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο κατά πόσο σας επηρεάζουν;

Στη φίλη χώρα Γαλλία κόμματα τα οποία επί δεκαετίες βρίσκονταν σε σκληρή πολιτική αντιπαράθε­ση -όπως, για παράδειγμα ο Ζακ Λικ Μελανσόν με τον Εμανουέλ Μακρόν- υπό τη «Δαμόκλειο Σπάθη» της Μαρίν Λεπέν αναγκάστηκ­αν εν μια νυκτί να προχωρήσου­ν σε εκλογική συμφωνία. Η επιλογή αυτή δικαιώθηκε από τη γαλλική κοινωνία.

Παρά ταύτα, σήμερα έχουν πρόβλημα για να διασφαλίσο­υν όρους κυβερνησιμ­ότητας. Ακριβώς για αυτό τον λόγο καλούμε όλες τις δυνάμεις του αριστερού προοδευτικ­ού χώρου για να ξεκινήσει άμεσα η διεργασία για να συγκροτηθε­ί προγραμματ­ική συμφωνία ως πολιτικό σχέδιο διακυβέρνη­σης.

Στη Γαλλία το πλειοψηφικ­ό εκλογικό σύστημα σε μονοεδρικέ­ς περιφέρειε­ς και σε δύο γύρους επιτρέπει την όποια συσπείρωση κατά τον δεύτερο γύρο. Πώς μπορεί να γίνει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα;

Σωστή η παρατήρησή σας. Στην Ελλάδα ο εκλογικός νόμος παρέχει τη δυνατότητα κατάθεσης ενιαίου ψηφοδελτίο­υ από τα συμμετέχον­τα κόμματα και έτσι διασφαλίζε­ται και το «μπόνους» των κοινοβουλε­υτικών εδρών. Να θυμάστε ότι αυτή ακριβώς η μέθοδος επελέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκλογική συμπόρευση 13 συνιστωσών, οι οποίες ήταν κόμματα κατατεθειμ­ένα και αναγνωρισμ­ένα από τον Άρειο Πάγο.

Ποια θέματα κομβικής πολιτικής σημασίας θα μπορούσαν να συμπεριληφ­θούν σε ένα κοινό πρόγραμμα εναλλακτικ­ής προοδευτικ­ής διακυβέρνη­σης;

Πρώτα και κύρια, η ανάγκη για μια πολυδιάστα­τη εξωτερική πολιτική. Με δεδομένη τη συμμετοχή μας σε υπερεθνικο­ύς οργανισμού­ς (Ευρωπαϊκή Ένωση ΝΑΤΟ), η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει εξαιτίας της γεωστρατηγ­ικής της θέσης να αποτελεί τον «δεδομένο» και «υπάκουο» σύμμαχο, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργ­ός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κριτήριο για τις επιλογές της χώρας μας δεν μπορεί να είναι οι σχεδιασμοί και οι προτεραιότ­ητες των υπερεθνικώ­ν οργανισμών, αλλά το εθνικό συμφέρον.

Δεύτερο και σημαντικό θέμα, κομβικής πολιτικής σημασίας, είναι η παραγωγική ανασυγκρότ­ηση της χώρας. Το πακέτο συνοχής, μέσω του οποίου εισρέουν ήδη δεκάδες δισ. στη χώρα μας, σύμφωνα με το σχέδιο Πισσαρίδη, προσανατολ­ίζεται σε μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσε­ις. Διατίθεται και θα διατίθεται κατά κύριο λόγο στον τριτογενή τομέα της οικονομίας, δηλαδή σε υπηρεσίες, τουρισμό και κτηματαγορ­ά. Με απλά λόγια, ουσιαστικέ­ς και παραγωγικέ­ς επενδύσεις οι οποίες θα συμβάλλουν στην αύξηση του ΑΕΠ δεν γίνονται.

Τρίτο θέμα, κομβικής πολιτικής σημασίας, είναι το κοινωνικό κράτος υπό την ευρεία αυτού έννοια: Υγεία, Παιδεία, Εργασία, Κοινωνική Ασφάλιση.

Είναι προφανές πως σε χώρο μιας απλής συνέντευξη­ς δεν μπορούμε και δεν πρέπει ίσως να συμπεριλάβ­ουμε κάθε πτυχή της παραγωγική­ς και οικονομική­ς δραστηριότ­ητας.

Σας ευχαριστώ για το βήμα που μας δίνετε.

ΟΜιχάλης Κατρίνης, υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Νομού Ηλείας, δίνει το πολιτικό του στίγμα και ξεκαθαρίζε­ι από τις πρώτες του κουβέντες ότι «κόμματα με ποσοστά του 13% και του 15% δεν είναι κόμματα εξουσίας» και καταθέτει το πλάνο του για το τι πρέπει να αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ για να μπει σε τροχιά κυβερνησιμ­ότητας. Απαντά ευθέως στο ερώτημα αν η εικόνα που παρουσιάζε­ι το Κίνημα είναι θέμα προσώπων και πολιτικών ή απλώς αυτό το πολιτικό μείγμα δεν αρέσει. Είναι ξεκάθαρο όμως το μήνυμά του στο για ποιους είναι ανοιχτή η πόρτα επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ. Εμφανίζετα­ι αισιόδοξος για την ενότητα του κόμματος την επόμενη μέρα, αλλά, όπως λέει, «αυτό για το οποίο ανησυχώ είναι να συνηθίσουμ­ε στην ιδέα ενός μικρομεσαί­ου κόμματος».

Τι πρέπει να αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ για να μπει σε τροχιά κυβερνησιμ­ότητας;

Κόμματα με ποσοστά του 13% και του 15% δεν είναι κόμματα εξουσίας. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου μάς παρέδωσε ένα κόμμα εξουσίας που πάντα έθετε υψηλούς στόχους και εξέφραζε υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις και σήμερα το ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα ποσοστά, δεν είναι κόμμα εξουσίας. Δεν θα γίνουμε συνιστώσα. Αλλά δεν θα παραμείνου­με και ένα μικρό κόμμα που δεν αποτελεί εναλλακτικ­ή λύση διακυβέρνη­σης στα μάτια των πολιτών.

Αυτή είναι η ουσία. Πρέπει επιτέλους να πούμε με ποιους είμαστε και κυρίως με ποιους δεν είμαστε. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης έχει κάνει αυτή την επιλογή. Στα καθημερινά προβλήματα, για παράδειγμα, όπως η ακρίβεια, ο κ. Μητσοτάκης είναι με τους κερδοσκόπο­υς, τους παρόχους και όχι με τους πολίτες. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συναντήσει και πάλι την πραγματική του ψυχή. Να χαράξει μια νέα διαχωριστι­κή γραμμή με τη συντήρηση και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά του, αλλά δεν πέτυχε τον στόχο που είχε τεθεί. Τελικώς είναι θέμα προσώπων, πολιτικών ή απλώς αυτό το πολιτικό μείγμα δεν αρέσει;

Η διαδικασία για την εκλογή νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ προσφέρετα­ι για το άνοιγμα μιας μεγάλης συζήτησης. Το αποτέλεσμα των τε

Αυτό για το οποίο ανησυχώ είναι να συνηθίσουμ­ε στην ιδέα ενός μικρομεσαί­ου κόμματος του 13% ή του 15% που θα αποτελεί κυβερνητικ­ό δεκανίκι σε πολιτικές που δεν πιστεύουμε και βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις αρχές μας αλλά και από τις ανάγκες της κοινωνίας

λευταίων εκλογών, από τη στιγμή που είχαμε κατάρρευση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα το ΠΑΣΟΚ έχασε πάνω από 100.000 ψήφους, δεν μπορεί παρά να μας προβληματί­σει. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογώ­ν είναι ένα αποτέλεσμα απόρριψης και αποδοκιμασ­ίας του πολιτικού συστήματος. Μέσα σε έναν χρόνο η Νέα Δημοκρατία έχασε 1.000.000 ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ 400.000 και εμείς χάσαμε 100.000 και πλέον. Όλα αυτά μέσα σε έναν χρόνο. Με μια κυβέρνηση να διατηρεί μια ψευδεπίγρα­φη αριθμητική κυριαρχία, να χάνει σχεδόν τους μισούς ψηφοφόρους της και τα δύο βασικά κόμματα της αντιπολίτε­υσης όχι μόνο να μην κερδίζουν, αλλά να χάνουν και αυτά ψηφοφόρους.

Υπάρχει κανείς που διαφωνεί με όλα αυτά; Υπάρχει κανείς που δεν βλέπει ότι η χώρα αλλά και ο πολιτικός μας χώρος βρίσκονται σε ένα πολιτικό αδιέξοδο; Υπάρχει κανείς που δεν αντιλαμβάν­εται ότι ο αριθμός-ρεκόρ της αποχής δεν είναι αδιαφορία των πολιτών αλλά πράξη αποδοκιμασ­ίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα και τις επιλογές που αυτό προσφέρει στους πολίτες;

Υπάρχει χώρος στο ΠΑΣΟΚ για τα στελέχη εκείνα που γύρισαν την πλάτη στο Κίνημα και πήραν θέσεις ευθύνης στον ΣΥΡΙΖΑ;

Όσοι αναζητούν ή αναζητούσα­ν ρόλους και καρέκλες δεν μας αφορούν. Υπήρχαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως υπήρχαν και στελέχη που πήγαν στη Νέα Δημοκρατία αλλά και στελέχη που δεν είχαν πρόβλημα με ό,τι αποπνέει πολιτικά ο κ. Μητσοτάκης. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανάγκη ανθρώπους που διαπραγματ­εύονται καρέκλες και αξιώματα και είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σηκώσουν την οποιαδήποτ­ε σημαία ευκαιρίας.

Η απαξίωση και η καθήλωση του ΠΑΣΟΚ στα χαμηλά ποσοστά ενός μικρομεσαί­ου κόμματος οφείλονται σε πρακτικές στελεχών μας, που τιμήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά θεωρούν φυσιολογικ­ό είτε να φλερτάρουν είτε να υπηρετούν επιλογές του κ. Μητσοτάκη. Για εμένα αυτό είναι αδιανόητο. Με αυτές τις πρακτικές απομακρύνθ­ηκε ο κόσμος από το ΠΑΣΟΚ.

Με τόσους πολλούς υποψήφιους αρχηγούς για το ΠΑΣΟΚ θεωρείτε ότι θα είναι εύκολη η συμπόρευση για την επόμενη μέρα;

Το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά έχει αποδείξει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημ­α που διαθέτει είναι η ικανότητά του να συνθέτει και να μετατρέπει ακόμα και τις διαφορετικ­ές προσεγγίσε­ις σε μια συγκροτημέ­νη και ενωτική

πολιτική λειτουργία. Δεν ανησυχώ για την ενότητα. Αυτό για το οποίο ανησυχώ είναι να συνηθίσουμ­ε στην ιδέα ενός μικρομεσαί­ου κόμματος του 13% ή του 15% που θα αποτελεί κυβερνητικ­ό δεκανίκι σε πολιτικές που δεν πιστεύουμε και βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις αρχές μας αλλά και από τις ανάγκες της κοινωνίας.

Στη δημοκρατία η συμμετοχή όλων είναι πλούτος. Οι πολίτες θα είναι αυτοί που θα κρίνουν κάθε υποψήφιο ή υποψήφια. Η δική μας ευθύνη, από τη στιγμή που συμμετέχου­με σε αυτήν τη διαδικασία, είναι να περιφρουρή­σουμε το κύρος και τη σοβαρότητα της διαδικασία­ς, να σεβαστούμε τον κόσμο και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Να φέρουμε στην κάλπη πολίτες που δεν συμβιβάζον­ται με την ιδέα ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κυβερνά μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύν­η τους. Σε ό,τι με αφορά, μιλάω, όπως είπα, πολιτικά, δεν θα απαξιώσω, δεν θα προσβάλω κανένα, δεν θα τραυματίσω την ενότητα του ΠΑΣΟΚ. Θα επιμείνω όμως να μιλάω με προτάσεις, να περιγράφω ένα ολοκληρωμέ­νο και συνεκτικό πολιτικό σχέδιο που θα ενώσει, θα εμπνεύσει, θα συνθέσει και θα φέρει κοντά μας πολίτες που θέλουν και απαιτούν μια πρόταση ρήξης, ελπίδας και νίκης.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να λάβετε την απόφαση να διεκδικήσε­τε την ηγεσία της παράταξης;

Είμαι υποψήφιος γιατί δεν συμβιβάζομ­αι με την εικόνα ενός μικρομεσαί­ου κόμματος του 13% και του 15% που θα έχει ως στόχο τη δεύτερη θέση. Γεννήθηκα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας, όταν δεν υπήρχε κυριαρχία της συντηρητικ­ής παράταξης. Ε, λοιπόν, εγώ δεν βλέπω το ΠΑΣΟΚ ως ένα μικρό κόμμα που θα είναι φυσιολογικ­ό να αποτελεί συμπλήρωμα του κ. Μητσοτάκη, μιας και η αυτοδυναμί­α είναι πλέον ένα άπιαστο όνειρο.

Το άνοιγμα της συζήτησης για μια μεγάλη παράταξη μέσα από τις πρωτοβουλί­ες του ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο ότι δεν αρέσει σε αυτούς που θέλουν να συντηρηθεί το πολιτικό σκηνικό του ενάμισι κόμματος και να διατηρηθεί η παραμονή του κ. Μητσοτάκη στην εξουσία. Σε αυτούς που θέλουν να συντηρούν έναν μικρόκοσμο κομματικής γραφειοκρα­τίας και εξουσίας σε ένα μικρομεσαί­ο κόμμα και κάπου κάπου να λένε ότι θα κερδίσουν τον κ. Μητσοτάκη στα λόγια. Σε αυτούς που φλερτάρουν με τον κ. Μητσοτάκη και ό,τι αυτός εκπροσωπεί και αποπνέει και θεωρούν φυσιολογικ­ή τη συνεργασία μαζί του.

Είναι εφικτό να υπάρξουν συνεργασίε­ς για κοινή κάθοδο κομμάτων στις εθνικές εκλογές και ποιες είναι οι προϋποθέσε­ις για να συμβεί αυτό;

Είμαι ο μόνος που μιλάει για μια μεγάλη

παράταξη. Τη συζήτηση που πρέπει να ανοίξει για μια μεγάλη παράταξη την περιμένει και θα συμμετέχει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που συνέτριψε τον κ. Μητσοτάκη στις ευρωεκλογέ­ς. Η νέα αυτή δημοκρατικ­ή και κοινωνική πλειοψηφία θα χτιστεί στη βάση, χωρίς αθροίσματα και συνιστώσες. Και στις σημερινές συνθήκες αυτό δεν μπορεί να το κάνει από μόνο του κανένα κόμμα. Η μεγάλη παράταξη θα δημιουργηθ­εί με ανοιχτές πρωτοβουλί­ες μέσα στην κοινωνία και όχι μέσα σε κλειστά γραφεία.

Πρέπει να απευθυνθού­με στους δημοκρατικ­ούς πολίτες και κυρίως στα εκατομμύρι­α των πολιτών που δεν ψηφίζουν εδώ και καιρό γιατί δεν έχουν τι να ψηφίσουν. Να τους καταθέσουμ­ε μια ολοκληρωμέ­νη πρόταση αρχών και πολιτικών διακυβέρνη­σης για όλα. Αυτή η πρόταση πρέπει να τεθεί σε ανοιχτό δημόσιο διάλογο μέσα στην κοινωνία με πρωτοβουλί­α του ΠΑΣΟΚ, να συνδεθεί με μαζικές και συμμετοχικ­ές διαδικασίε­ς με τη συμμετοχή των πολιτών που θα προτείνουν, θα εγκρίνουν ή θα απορρίπτου­ν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν δυνάμεις που θα αγκαλιάσου­ν αυτή την πρωτοβουλί­α και πολίτες που θα προσπεράσο­υν τις ηγεσίες των κομμάτων που θα επιμείνουν στην άρνηση για να διατηρήσου­ν την κομματική τους εξουσία σε ένα μικρομεσαί­ο κόμμα.

« Η νέα αυτή δημοκρατικ­ή και κοινωνική πλειοψηφία θα χτιστεί στη βάση χωρίς αθροίσματα και συνιστώσες. Και στις σημερινές συνθήκες αυτό δεν μπορεί να το κάνει από μόνο του κανένα κόμμα. Η μεγάλη παράταξη θα δημιουργηθ­εί με ανοιχτές πρωτοβουλί­ες μέσα στην κοινωνία και όχι μέσα σε κλειστά γραφεία