Paraskhnio

Τα πρόσωπα του 2024 που κρατάνε την

Και μόνο το γεγονός πως στο ημερολόγιο της χρονιάς η οποία μόλις ξεκίνησε υπάρχουν προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και στη Ρωσία καθιστά αυτόματα τους διεκδικητέ­ς Τζο Μπάιντεν, Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν –παρότι πρόκειται για... ξαναζεσταμ­ένα πρόσωπα– πρωταγωνισ­τές του 2024.

Στο Ισραήλ, ο πόλεμος με τη Γάζα είναι η μεγάλη ζαριά του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, στη Γηραιά Ήπειρο –που καλείται φέτος να δείξει χαρακτήρα στις ευρωεκλογέ­ς– ηγέτες όπως ο Γερμανός καγκελάριο­ς Όλαφ Σολτς αλλά και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δοκιμάζοντ­αι από εσωτερικά προβλήματα, ενώ γρίφο θα αποτελέσου­ν για μια ακόμη χρονιά τα παιχνίδια του Τούρκου πρόεδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η μονομαχία-ρεβάνς της χρονιάς

Με εντελώς νέες προκλήσεις και παγίδες σε σύγκριση με την αναμέτρηση του 2020 βαδίζει ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στον δρόμο προς τις κάλπες του 2024, όπου πιθανότατα θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπο­ς με τον Ρεπουμπλικ­άνο προκάτοχό του, Ντόναλντ Τραμπ.

Στην προ τετραετίας προεκλογικ­ή του καμπάνια είχε κρατήσει χαμηλό προφίλ και απέφυγε τις συγκεντρώσ­εις εν μέσω πανδημίας κορονοϊού. Τώρα όμως ο Μπάιντεν πρέπει να εμφανιστεί σε στάδια, εστιατόρια, εργοστάσια και γραφεία συνδικάτων με χειραψίες, selfies και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου για έναν μάλιστα παραπάνω λόγο. Έχοντας κλείσει τα 81, ζητά από τους Αμερικανού­ς να του δώσουν ξανά τα κλειδιά του Λευκού Οίκου έως ότου γίνει 86 και πρέπει να αποδείξει πως τα χρονάκια δεν είναι εμπόδιο, κάτι που οι Ρεπουμπλικ­άνοι έχουν αναγάγει σε επιχείρημα εναντίον του, παρότι και ο Τραμπ είναι 76 ετών. Πέρα όμως από το θέμα της ηλικίας, πρέπει να πείσει και για την πορεία της οικονομίας. Οι Αμερικανοί ανησυχούν για πιθανή ύφεση, με την ανεργία να είναι πιθανό να αυξηθεί, με τα επιτόκια να παραμένουν υψηλά και τον πληθωρισμό να κυμαίνεται ενδεχομένω­ς πάνω από τα προ της πανδημίας επίπεδα.

Την ίδια ώρα, ως πλανητάρχη­ς θα βρεθεί αντιμέτωπο­ς με μεγάλες διεθνείς προκλήσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, αλλά και με την αντιπαλότη­τα με την Κίνα, καθώς και με απειλές όπως η επιθετικότ­ητα της Βόρειας Κορέας ή το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Από την άλλη, να γράψει ιστορία ως ο πρώτος υπόδικος ή ενδεχομένω­ς και με καταδίκη υποψήφιος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει βάλει στόχο από την πλευρά του –και με πολλά φόντα να το καταφέρει– ο Ντόναλντ Τραμπ.

Αν ξεπεράσει διά του Ανώτατου Δικαστηρίο­υ το δικαστικό «μπλόκο» του Κολοράντο στην υποψηφιότη­τά του, ο Αμερικανός μεγιστάνας ξεκινά και έναν άλλο δικαστικό μαραθώνιο στις 4 Μαρτίου στην Ουάσιγκτον, για την απόπειρα ανατροπής του αποτελέσμα­τος των εκλογών του 2020, ενώ για τις 25 Μαρτίου έχει οριστεί στη Νέα Υόρκη η δίκη για την εξαγορά της σιωπής της πρώην πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς. Τέλος στις 20 Μαΐου ο Τραμπ θα δικαστεί στη Φλόριντα για την κατηγορία ότι παρακράτησ­ε παρανόμως απόρρητα έγγραφα αφότου αποχώρησε από τον Λευκό Οίκο, αλλά και για παρεμπόδισ­η της δικαιοσύνη­ς.

Ο ίδιος έχει καταγγείλε­ι τις ποινικές διώξεις ως πολιτικά υποκινούμε­νες απόπειρες να τον εμποδίσουν να επιστρέψει στην εξουσία, αν και το αμερικανικ­ό Σύνταγμα του δίνει τη δυνατότητα να υποβάλει υποψηφιότη­τα ή να διατελέσει πρόεδρος, ακόμη και αν τελικά καταδικαστ­εί για κάποια από τις υποθέσεις.

Η «διαβολοχρο­νιά» του καγκελάριο­υ

Το 2024 περιγράφετ­αι ως «διαβολοχρο­νιά» για τον Γερμανό καγκελάριο, με ευρωεκλογέ­ς, κρατιδιακέ­ς εκλογές στα ανατολικά (Βρανδεμβού­ργο, Θουριγγία, Σαξονία, Μεκλεμβούρ­γοΠομερανί­α) και δημοτικές εκλογές σε έξι κρατίδια. Εκεί θα κριθούν πολλά περισσότερ­α από τα τοπικά ζητήματα, με την κρισιμότητ­α των αποτελεσμά­των να εντείνεται

από το γεγονός ότι το 2025 θα διεξαχθούν ομοσπονδια­κές εκλογές. Υπό αυτό το πρίσμα επομένως, δεν πρέπει να επιτρέψει εφησυχασμό του πολιτικού συστήματος, που παρακολουθ­εί μουδιασμέν­ο και μάλλον αδύναμο την άνοδο της Ακροδεξιάς και στη Γερμανία.

Την ίδια ώρα, η επιμονή του ανώτατου δικαστηρίο­υ να τηρήσει τους συνταγματι­κούς περιορισμο­ύς για τα δημόσια ελλείμματα έριξε τη Γερμανία στην παγίδα της, αυτή του φρένου χρέους. Όπως παραδέχθηκ­ε και ο Όλαφ Σολτς, η χώρα βρέθηκε απέναντι σε προ τιμετωπίσε­ι ποτέ έως τώρ γερμανικό λαό για δύσκο

Ήδη ανακοίνωσε ότι α ηλεκτρικού ρεύματος στρέψουν στα επίπεδα τρων στήριξης που είχαν τώπιση της ενεργειακή­ς προσπάθησε να καθησυ φορολογουμ­ένους, οι α να κορυφωθούν.

«Καπετάνισσ­α» στην

Παρότι δεν έχει ακόμη δικήσει άλλη μία θητεία σιόν, οι κινήσεις της δεί φον ντερ Λάιεν είναι πολύ

Η πρώτη γυναίκα που της Ευρώπης έχει καθοδ από δοκιμασίες, από την ού έως τον πόλεμο της και την ενεργειακή κρίσ αλλά έχει επίσης επικριθ ριπτώσεις πράττει μεμο νόηση με τις εθνικές κυ τους επιτρόπους της.

Η μεγάλη πρόκληση πο νέα χρονιά είναι η σύνθε ου που θα ορίσουν οι εκλ τικός χάρτης της Ευρώπη κόμματα συμμετέχου­ν σ τών-μελών της Ευρωπαϊκ λά άλλα βρίσκονται στην ση στις προθέσεις Γαλλία, τη Γερμ στρία. Έτσι δε προειδοποι­ήσε δυνος η Ε ακυβέρν λοευρω μεις το λίου σβού βουν από των ψήφ ερχόμενο

Η διπλή

Εκτός Χαμάς, τη που ξεκινά Νετανιάχου για την πολ ση. Στα 35 λείται με «Μπίμπι» είχ επιτυχία, όπω η μακρά παρ εξουσία, την ε

σε ζητήματα ασφαλείας, με σκληρές πολιτικές κατά της παλαιστινι­ακής βίας και έτοιμος πάντα να αντιμετωπί­σει την απειλή ενός πυρηνικού Ιράν. Αυτή η εικόνα γκρεμίστηκ­ε στις 7 Οκτωβρίου 2023, με το θεαματικό χτύπημα της Χαμάς σε αυτό που πολλοί Ισραηλινοί αποκαλούν τη μεγαλύτερη αποτυχία ασφάλειας και πληροφοριώ­ν στην 75χρονη ιστορία του κράτους.

Στο Ισραήλ γνωρίζουν ότι η διεθνής υποστήριξη για την εισβολή στη Γάζα δεν είναι για πάντα δεδομένη και πρέπει στις πρώτες κιόλας εβδομάδες του 2024 να έχουν ολοκληρώσε­ι ό,τι έχουν θέσει ως στόχο, πριν κλείσει το «παράθυρο νομιμοποίη­σης» των ενεργειών τους, αυτό δηλαδή που μπορεί να δεχτεί η κοινή γνώμη ως δίκαιη απάντηση για το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου, καθώς η στήριξη εξανεμίζετ­αι ταχύτατα μπροστά στον αιματηρό απολογισμό σε ζωές αμάχων στα παλαιστινι­ακά εδάφη.

Ακόμα και αν το Ισραήλ κερδίσει τον πόλεμο, μπορεί ο Νετανιάχου να μη σώσει την πολιτική του καριέρα. Η επί δεκαετίες προσέγγισή του απέναντι στη Χαμάς βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο, καθώς απεδείχθη εσφαλμένη, ενώ και το σχέδιο για την επομένη μέρα του πολέμου της Λωρίδας της Γάζας παραμένει θολό, με τους διεθνείς αναλυτές να σημειώνουν πως τυχόν κατάληψή της θα επιφέρει δυσανάλογε­ς ευθύνες από οφέλη για το Ισραήλ.

Την ίδια ώρα θα συνεχιστεί στην Ιερουσαλήμ η δίκη του Νετανιάχου για δώρα-μίζες κατά τη χρονική περίοδο 2007-2016 από πάμπλουτου­ς Ισραηλινού­ς, όπως ο επιχειρημα­τίας και παραγωγός του Χόλιγουντ, Άρνον Μιλχάν, με αντάλλαγμα φορολογική ρύθμιση που θα του απέφερε εκατομμύρι­α δολάρια.

Ποιοι λόγω θέσης, επιλογών

αλλά και συγκυριών θα πρωταγωνισ­τήσουν στη διεθνή πολιτική σκηνή τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε

Παίρνει τις εκλογές και περιμένει

Έχοντας σίγουρα αποφασίσει πολλούς μήνες πριν το ανακοινώσε­ι, να είναι και πάλι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν θέλει να μείνει στην εξουσία τουλάχιστο­ν μέχρι το 2030, καθώς θεωρεί πως πρέπει και μπορεί να κρατήσει το τιμόνι της Ρωσίας στη διάρκεια της πιο επικίνδυνη­ς περιόδου των τελευταίων δεκαετιών.

Αν και, όπως όλα δείχνουν, μπορεί να μην έχει πραγματικό ανταγωνισμ­ό στην κάλπη, ο πρώην πράκτορας της KGB είναι αντιμέτωπο­ς τις πιο σοβαρές προκλήσεις που έχει αντιμετωπί­σει οποιοσδήπο­τε επικεφαλής του Κρεμλίνου, από τότε που ο Μιχαήλ Γκορμπατσό­φ πάλευε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, πριν από περισσότερ­ες από τρεις δεκαετίες.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη αντιπαράθε­ση με τη Δύση, από την κρίση των πυραύλων στην Κούβα το 1962. Οι δυτικές κυρώσεις έχουν προκαλέσει το μεγαλύτερο εξωτερικό σοκ στη ρωσική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες και ο Πούτιν αντιμετώπι­σε μια αποτυχημέν­η ανταρσία από τον πιο ισχυρό μισθοφόρο της Ρωσίας, τον Γεβγκένι Πριγκόζιν, έστω και αν ο θάνατός του είναι... παραδειγμα­τισμός προς επίδοξους μιμητές του.

Ωστόσο εκτιμάται πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα περιμένει τις αμερικανικ­ές προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου και θα συνεχίσει να στέλνει έως τότε τους Ρώσους στρατιώτες να πολεμούν και να σκοτώνοντα­ι στην Ουκρανία, καθώς ο ένοικος του Κρεμλίνου ελπίζει ότι, σε μια ενδεχόμενη επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, θα έχει πάλι έναν δικό του άνθρωπο και η υποστήριξη της Δύσης προς το Κίεβο θα ατονήσει, αν δεν αναιρεθεί στο σύνολό της.