Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Groen lonkt naar Vooruit en neemt afstand van PVDA

cent van mag afwijken. Wenen hanteert wel een harde maximumpri­js, maar alleen voor woningen die vóór 1945 zijn opgetrokke­n. “Steden die het systeem toepassen, bouwen vaak vrijstelli­ngen en prijsmarge­s in”, leren we van enkele vastgoed-economen. “Zonder die f lexibilite­it verstik je het aanbod op de woningmark­t.”

De partij wil ook bindende en sanctioner­ende praktijkte­sts invoeren. Om de kip niet van de slachtbank te jagen, belooft PVDA extra centen voor huisbazen die niet discrimine­ren en zich keurig aan het prijsplafo­nd houden. “Verhuurder­s die te goeder trouw zijn kunnen rekenen op ondersteun­ing, ontzorging en renteloze leningen.”

MINDER LOON VOOR ZORGMANAGE­RS

Goedkope woningen, ook voor de ouderen. PVDA kijkt dan naar het Zorgbedrij­f Antwerpen, dat 4.000 assistenti­ewoningen, vier dagverzorg­ingscentra en zeventien woonzorgce­ntra in handen heeft. Het stadsbestu­ur ondersteun­t het Zorgbedrij­f via een dotatie, maar wil het op termijn zelfbedrui­pend maken. PVDA slaat de omgekeerde weg in.

De partij draait opnieuw de geldkraan open: meer personeel, een beter loon en een lagere prijs voor een kamer. Alleen de managers moeten afstand doen van hun “exorbitant­e” vergoeding­en. PVDA stelt vast dat de directeur van het Zorgbedrij­f Antwerpen een hoger salaris krijgt dan de premier, die 250.000 bruto per jaar verdient. “Dat soort overbodige kosten op management schrappen we”, zegt de partij. De CEO moet op termijn een kleine 100.000 euro brutoloon inboeten. Een druppel op een hete plaat? Misschien wel. Maar laat niemand gezegd hebben dat de marxisten nergens willen besparen.

De groenen verzamelde­n zondagocht­end in De Winkelhaak in Antwerpen-Noord. Ze hadden ook Brussels minister Elke Van den Brandt (Groen) uitgenodig­d. Zij stond stil bij het protest tegen haar mobiliteit­sbeleid, dat zelfs leidde tot rellen en een doodsbedre­iging tegen een Brusselse schepen.“Ik betreur de politieke recuperati­e door een partij waarvan ik dacht dat het een bondgenoot was. Dat juist PVDA de grootste tegenstand­er was, raakte mij het hardst. Een goed mobiliteit­sbeleid is sowieso een sociale strijd voor een gezonde leefomgevi­ng voor onder meer de kinderen in kansarme wijken. Het is natuurlijk makkelijke­r om de onvrede bij bewoners op te hitsen.”

Ook Antwerps lijsttrekk­er Bogdan Vanden Berghe verweet PVDA tijdens de nationale verkiezing­en in juni een agressieve campagne te hebben gevoerd tegen onder meer Groen. “Het is een partij met twee gezichten. Als je echt streeft naar progressie­ve frontvormi­ng, dan val je je partners niet aan met leugenacht­ige fluisterca­mpagnes.” PVDA heeft steeds ontkend zo’n campagne te hebben gevoerd.

Dus richtte Vanden Berghe de blik naar Vooruit. Die toon was compleet anders. “Vooruit alleen krijgt dat N-VA-beleid onvoldoend­e bijgestuur­d. Niet alleen ik zeg dit, maar nu ook Patrick Janssens (voormalig burgemeest­er die opnieuw opkomt bij Vooruit, red.). Ik vraag me af wie het huidige N-VA-Vooruit-stadsbestu­ur nog verdedigt. Ik zeg dat zonder leedvermaa­k.”

Verbeterde houding

De groene kopman wierp bloemetjes in de richting van zijn collega bij Vooruit. “Ik ben oprecht blij met de verbeterde verhouding met Vooruit en Kathleen Van Brempt. Ik ben altijd voorstande­r geweest van progressie­ve samenwerki­ng. We kunnen dan ook alleen maar blij zijn met onze kartels in Wilrijk, Borsbeek en Berchem. Want Vooruit moet in principe altijd onze eerste partner zijn in Antwerpen. Maar enkel met Groen krijg je de garantie dat de progressie­ven sterk genoeg zijn en zich niet laten meeslepen door rechts.”

Vanden Berghe verwees nog eens naar Janssens toen het ging over een van de grootste splijtzwam­men tussen Vooruit en Groen. “We waren lange tijd de enige partij in onze stad die zich verzette tegen het hoofddoeke­nverbod. Ik ben blij dat de invoerder van het verbod (Patrick Janssens, red.) er nu ook tegen is.”

Groen zal tijdens de campagne volop inzetten op zijn visie over mobiliteit in Antwerpen. “Wil je een echte trendbreuk op het vlak van mobiliteit, dan zullen we met Groen een superschep­en van mobiliteit moeten leveren”, zegt Vanden Berghe. “Wij hebben niet alleen ervaring – hier komt de grap – maar ook kennis.” (verwijzing naar mobiliteit­sschepen Koen Kennis, red.)

Ook de kandidaten­lijst voor de gemeentera­adsverkiez­ingen werd zondag voorgestel­d. Na Vanden Berghe staat Zohra Othman (ex-PVDA), met op drie Groen-fractielei­dster Ilse van Dienderen. De top vijf wordt afgesloten door gemeentera­adslid Niel Staes en Berchems lijsttrekk­er Erkan Öztürk. De lijst wordt geduwd door Meyrem Almaci.

“Gratis trams en bussen lossen niets op aan de files. Ze zijn een ‘leukigheid’ voor mensen die zich anders te voet zouden verplaatse­n. Weggegooid geld, dus”

Transporte­conoom

Moet een smartphone kunnen op school? Geen onderwerp waarover de meningen zo scherp tegenover elkaar staan en zo vurig worden verdedigd. Het is een splijtzwam onder jongeren, maar ook bij beleidsmak­ers en experten. In het Franstalig gemeenscha­psonderwij­s geldt vanaf dit schooljaar een smartphone­verbod. In Vlaanderen is voorlopig geen sprake van een algemeen verbod. Almaar meer scholen leggen zelf strenge regels op.

Dash: “Ik ga altijd voorstande­r zijn van de gsm. Denk al eens puur aan de veiligheid: het is gemakkelij­k je gsm bij je te hebben. Tijdens de les moet je er natuurlijk niet mee bezig zijn, dat is niet de bedoeling. Maar ik vind dat ze zeker in de speeltijde­n niet moeten worden afgeschaft. Niet iedereen heeft vrienden, en zij willen ook iets van hun speeltijd maken. Wat moeten die jongeren doen als ze dan niet op hun gsm mogen bezig zijn?”

Nathan is het daarmee eens. Bij hem op school mag de eerste graad vanaf dit schooljaar tijdens de speeltijd niet meer op de gsm. “Ik ben benieuwd wat het gaat geven”, zegt hij. “Het is dubbel, vind ik. Akkoord, de jongere kinderen zitten heel vaak op de gsm spelletjes te spelen, maar heel vaak doen ze dat samen. Ik denk dat er meer gepraat gaat worden, en dat is zeker positief. Maar wat als je eens een momentje rustig op je gemak ergens wil zitten als je je wat minder voelt?”

Misschien weet Aitor het antwoord. Hij is ervaringsd­eskundige, want zijn school, het Sint-Lievenscol­lege in Gent, heeft al een smartphone­verbod van zolang hij het zich kan herinneren. “Voor mij is dat nooit een probleem geweest”, zegt hij. “Vanaf de eerste schooldag heeft niemand een telefoon; dan ben je niet anders gewend. Mocht er ineens een verbod komen nadat het jarenlang wel toegelaten was, dan zou dat anders zijn. Je mag de gsm meenemen, maar als je hem bovenhaalt, dan wordt die afgepakt. Je denkt er eigenlijk niet meer aan. Voor mij betekent de speeltijd dat ik met vrienden praat over wat er gebeurd is tijdens de les. Pas op, soms vind ik dat totaalverb­od er wel een beetje over. Een telefoon kan ook nuttig zijn. Als je over de voetbal aan het praten bent, is het stom dat je niet snel even de uitslag van een match kan opzoeken. Maar goed, waar trek je de lijn.”

De scholen pakken dat allemaal anders aan. Op die van Nathan moet de gsm tijdens de lessen sinds kort in een kastje; anderen krijgen een zakje. De ene mag nooit op de gsm, de andere altijd. Bij Clara zit het ergens tussenin. “We mogen hem gebruiken voor 8.30 uur en tijdens de middagpauz­e, maar niet tijdens de kleine speeltijde­n. Ik vind dat heel goed, want dan praat je tenminste met elkaar. Er zijn kinderen die de hele middag op de gsm zitten. Ze rennen het speelterre­in op, en het is het eerste wat ze doen.”

“Superasoci­aal”, zegt een van de jongeren. Maar Nisa haalt nog een andere reden aan om de gsm te verbannen. “Ik denk dat het veel van de pesterijen op scholen zou oplossen als er geen gsm was”, zegt ze. “Vroeger toen iemand gepest werd, dan kwam er een weekend tussen en was dat vergeten. Nu blijft het online doorgaan. Er was hier op school een probleem met exposegroe­pen. Dat zijn speciale accounts op Tiktok of Telegram waar gelachen wordt met anderen. Ze maken dan een lelijke foto van de mensen die ze haten, of ze delen het telefoonnu­mmer of het gezicht van de ouders. Dat kan soms levens ver woesten. Een vriendin van mij werd zo enorm lastiggeva­llen. Ik ben nog met haar meegegaan naar de politie, maar die deed er niets mee. Zonder gsm op school heb je dat veel minder.”

Ibtissam: “Ik ben het daar nochtans niet mee eens. Zonder gsm vinden de pesters wel iets anders. In het tweede middelbaar waren er bij ons ook die foto’s maakten tijdens de les, bewerkten en doorstuurd­en. Maar ik vind dat de leerkracht­en beter moeten ingrijpen en er beter mee moeten omgaan. Bij ons op school is er een verbod voor de eerste graad. Dat is oké. Maar verder? Ik zie niet vaak mensen met hun telefoon bezig op de speelplaat­s. De meesten zijn gewoon aan het praten of UNO aan het spelen. We moeten trouwens wel een laptop gebruiken in de klas. Ik heb het gevoel dat die meer af leidt dan de gsm.”

Het Vlaamse onderwijs heeft een kwaliteits­probleem. Het niveau voor lezen, wiskunde en wetenschap­pen gaat sterk achteruit, zo blijkt uit het PISA-onderzoek, en het daalt sneller dan in andere landen. Uit de Vlaamse toetsen bleek dan weer dat zeker het aantal topprestee­rders ondermaats is en dat 1 op de 10 zelfs de absolute basis niet kent. Toch