Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Economie is niet belangrijker dan natuur
De vernietiging van de vergunning van de afvalverbrandingsoven Isvag in Wilrijk maakt iets duidelijk: de politiek geeft economische belangen nog te vaak voorrang op de natuur en onze gezondheid.
De Raad voor Vergunningsbetwistingen heeft de vergunning van de afvalverbrandingsoven Isvag in een woonwijk in Wilrijk vernietigd. De Raad zegt dat de Vlaamse regering de milieu- en gezondheidseffecten van de oven op het vlak van stikstof en PFAS niet voldoende heeft onderzocht. De afvalverbrandingsoven moet daarom over twee weken dicht. Vorige week vernietigde de Raad ook de vergunning van het chemiebedrijf Ineos Aromatics in Geel, omdat het bedrijf te veel kobalt loost in de Grote Nete, een waterloop die zoals bijna alle rivieren in dit land een heel slechte waterkwaliteit heeft. En dan is er natuurlijk nog de vergunning van het bedrijf Project One van Ineos in de Antwerpse haven, die vorig jaar vijf maanden werd ingetrokken, waardoor de bouwwerken van die fabriek moesten worden stilgelegd. De ondernemersorganisatie Voka klaagt al lang aan dat de onzekerheid van vergunningen steeds meer dé achilleshiel wordt van de Vlaamse economie. Met elke nieuwe vernietiging van de Raad wordt die achilleshiel weer wat groter, tot het een etterbuil wordt die onze economische fundamenten aantast. De kans dat de gebrekkige zorg voor het milieu tot jobverlies gaat leiden, omdat bedrijven al dan niet tijdelijk moeten sluiten of door de onzekerheid rond vergunningen gewoonweg niet meer in Vlaanderen investeren, wordt steeds groter.
De milieuadvocaat Isabelle Larmuseau zegt dat ministers vaak te weinig rekening houden met wat in een milieueffectenrapport staat. In het rapport van Ineos Aromatics stond bijvoorbeeld al dat de lozingen van kobalt ver boven de Europese norm zouden uitkomen en dat de waterkwaliteit van de Grote Nete alleen maar achteruit zou gaan. “Maar de politiek en de bedrijven rekenen er dan maar op dat er ofwel geen protest wordt aangetekend tegen de vergunning, ofwel kopen ze tijd, want als je toch een vergunning aanvecht, duurt het al snel meer dan een jaar voor er een uitspraak is”, zegt Isabelle Larmuseau. Uiteindelijk beland je zo in een vicieuze cirkel: een bedrijf krijgt een vergunning, die vergunning wordt vernietigd, het bedrijf moet vaak sluiten of leeft in onzekerheid, krijgt dan een nieuwe vergunning, en die wordt dan weer aangevochten.
Die aanpak is een straatje zonder einde en heeft alleen verliezers. Door de decennialange verwaarlozing van onze natuur lijkt een pasklare oplossing helaas niet meteen voorhanden. Maar wat Isvag betreft is het wel duidelijk dat een afvalverbrandingsoven met al zijn schadelijke stoffen niet thuishoort in een woonwijk.