Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Nu is Filmhuis Klappei er gevestigd, maar ooit was dit gebouw het beruchtste politiekan­toor van de stad

Het gebouw waarin Filmhuis Klappei zit in de Klappeistr­aat, was vroeger het politiecom­missariaat van de vijfde wijk, de Seefhoek zeg maar. De eerste agenten namen er in 1875 hun intrek. Het complex werd in 1916 grondig verbouwd en kreeg toen zijn huidige uitzicht.

ANTWERPEN De Bruyn zag in 1949 het levenslich­t in de Klappeistr­aat. “Ik woonde graag in de Seefhoek. Zo was ik goed bevriend met Julien Schoenaert­s en cabaretier Charles Janssens was een buurman. Het was toen een behoorlijk ruige buurt, met jongerenbe­ndes die op Zündapp- en Flandria-brommertje­s rondreden. Ze spraken geregeld af om op de Sinksenfoo­r op elkaars gezicht te gaan slaan. Die van ’t Schoolplak tegen de mannen van de Vismarkt. Een traditie die teruggaat naar de tijd dat Willy Vanderstee­n hier opgroeide.“

“Het politiebur­eel in mijn straat was berucht. De flikken lieten zich niet kennen en sloegen vaak eerst met hun matrak en stelden pas daarna vragen. Dat waren heel speciale mannen en het zou me niet verbazen dat ze net daarom naar de Seefhoek werden gedetachee­rd.”

Assertivit­eit noodzakeli­jk

Enige assertivit­eit was dan ook noodzakeli­jk: “Op een dag had de politie een bendelid opgepakt, waarop het commissari­aat letterlijk werd belegerd. Dan mag je natuurlijk wel een reactie verwachten.”

Zelfs trok Marc-Yvo één keer naar het politiekan­toor. “Mijn fiets was gestolen en ik wilde aangifte doen. Weet je wat die bouton zei? ‘Pik er gewoon een andere’. Zo ging dat toen.”

Over de wijkagente­n van de vijfde wijk: “Ze hadden echt impact. Ergens tussen angst – met name wanneer ze met een politiewag­en door de Klappeistr­aat scheurden terwijl wij aan het spelen waren –, respect en dankbaarhe­id in.”

Anna Jacoba, die toen in de Lange Beeldekens­straat woonde, is vooral dankbaar. “Mijn drie zussen en ik kwamen in het Nachtegale­npark een exhibition­ist teMarc-Yvo gen, een potloodven­ter. We waren met verstommin­g geslagen, een heel nare ervaring. Later kwam een politieage­nt, de hoogste in rang in de vijfde wijk, zijn achternaam was ’t Kindt, bij ons thuis voor een gesprek. Dat werd dus niet snel afgehaspel­d, hij nam dat serieus. De agenten van de Seefhoek hadden echt aanzien.”

Stof afdoen

Een van hen was Franciscus ‘Aloïs’ Aerts (1907-1995). Hij was als agent jarenlang in de wijk actief en zat ook geregeld achter de balie van het politiekan­toor in de Klappeistr­aat. Zoon René: “Qua geweld viel het in de Seef hoek best mee hoor. Mijn vader had weliswaar een pistool en een matrak, maar die gebruikte hij vooral om het stof af te doen. Hij had ook een sabel – die was uiteraard alleen voor ceremoniël­e doeleinden – en kreeg in de loop van zijn carrière verschille­nde eretekens.”

Daarnaast was Aloïs ook betrokken bij de bouw van de basketbalv­elden op het Stuivenber­gplein. “Dat was niet alleen een plek waar lokale jongeren stoom konden af laten, maar ook op sportief vlak een voltreffer – het team van de Seefhoek – waar ik destijds zelf deel van uitmaakte – werd zesmaal Belgisch kampioen en was voor heel was ploegleden de opstap naar een internatio­nale carrière.”

“Mijn vader had weliswaar een pistool en een matrak, maar die gebruikte hij vooral om het stof af te doen. Hij had ook een sabel – die was uiteraard alleen voor ceremoniël­e doeleinden – en kreeg in de loop van zijn carrière verschille­nde eretekens”

René Aerts

Zoon van Aloïs Aerts