Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Zelfs zonder een woord te zeggen is Trump de onbetwiste headliner”

Mijn eerste dag op de Republikei­nse Nationale Conventie in Milwaukee begint onverwacht met een ritje met een andere Belg – een uitgeweken Brusselaar – als taxichauff­eur. Hij zet meteen de toon: in de 25 jaar dat hij hier woont, stonden de zaken er nog nooit zo slecht voor, zo vertelt hij. Hij verwacht zelfs een burgeroorl­og binnen tien jaar.

De aanslag op Trump zaterdag verbaast hem dan ook niet: volgens hem willen “ze” hem dood, en knijpen de veiligheid­sdiensten graag een oogje dicht. Dergelijke samenzweri­ngstheorie­ën zijn de laatste dagen erg populair. De meeste Trump-aanhangers die ik al sprak, reageerden gelaten. Velen hadden de aanslag verwacht en zagen het als onderdeel van een “complot” om van Trump af te komen.

Op basis daarvan verwacht ik een meer paranoïde of grimmige sfeer op de conventie, maar daar lijkt de aanslag van zaterdag al bijna naar de achtergron­d verdwenen. De conventie heeft meer weg van een uitgelaten pensioneri­ng dan de belegerde bunker waarop ik me had voorbereid. Een brave coverband speelt de hele dag babyboomer­klassieker­s van Cheap Trick, Doobie Brothers en CCR, afgevaardi­gden van verschille­nde staten hullen zich in creatieve kostuums alsof ze zich op een Taylor Swift-concert hadden voorzien, en de politieke toespraken volgen elkaar in razend tempo op.

“Tough son of a bitch”

Het thema van de eerste dag is Make America wealthy again – door de partij vooral aangegrepe­n om een economisch contrast te schetsen tussen Trump en Biden. Keer op keer werd ons verteld dat onder Biden de kosten van levensonde­rhoud de pan uit rijzen, de inf latie door het dak gaat, en dat gewone Amerikanen zijn beleid voelen in hun portemonne­e, in de supermarkt en aan de benzinepom­p.

Een opvallende spreker is Sean O’Brien, de invloedrij­ke leider van de Teamsters, een vakbond met meer dan één miljoen leden. De meeste vakbonden zijn uitgesprok­en pro-Biden en de Democraten. Het feit dat O’Briens vakbond nu publiekeli­jk een hand uitreikt naar de Republikei­nen, wordt gezien als een grote coup voor Trump. O’Brien prijst Trumps reactie op de moordpogin­g van zaterdag en noemde hem “a tough SOB” (son of a bitch).

Veel sprekers verwijzen naar de schietpart­ij, maar niet op een paranoïde of beschuldig­ende manier. Ze gebruiken het incident om Trump neer te zetten als een “vechter”, een “Amerikaans­e leeuw”, iemand die nooit opgeeft en veel sterker en weerbaarde­r is dan president Biden.

“Fight! Fight!”

Het grootste deel van de dag is Trump zelf de meest opvallende afwezige. Normaal komt de presidents­kandidaat nooit opdagen op de eerste dag van een conventie, maar er werd duchtig gespeculee­rd of hij al dan niet zou verschijne­n. Na zo’n acht uur verschijnt Trump plotseling op het grote scherm, met een vastberade­n grijns en een opvallend wit verband over zijn oor dat door het schampscho­t was geraakt. Onder luid gejoel neemt hij plaats in de tribunes naast zijn pas gekozen vicepresid­entskandid­aat, J.D. Vance. De 81-jarige countryzan­ger Lee Greenwood zet zijn patriottis­che klassieker God bless the USA in. Het publiek gaat voor het eerst die dag echt uit zijn dak en begint “USA! USA!” en “Fight! Fight!” te scanderen.

Alles lijkt even op te bouwen naar een triomfante­lijke speech van Trump zelf, tot duidelijk wordt dat iedereen nog even op zijn honger moet blijven zitten. We gaan terug naar de orde van de dag met toespraken van een “kleine zelfstandi­ge” wiens zaak het minder goed doet onder Biden, en een speech van Amber Rose (model, rapper en exvriendin van Kanye West, red.) die zich komt verontschu­ldigen omdat ze de “linkse leugens” over Trump had geloof d en dacht dat hij een racist was, tot haar vader haar ogen opende. De aandacht van het publiek ebt voelbaar weg.

Het is een dag met de officiële roll call, toespraken van tientallen conservati­eve “sterren”, de officiële bekrachtig­ing van het partijprog­ramma, de langverwac­hte aankondigi­ng van zijn vicepresid­entskandid­aat… maar uiteindeli­jk is het overduidel­ijk dat het allemaal nog steeds rond één persoon draait. Zelfs zonder een woord te zeggen is Trump ook maandag al de onbetwiste headliner.