Gazet van Antwerpen Stad en Rand

De koning toen? Hier stierven ook vier mensen”

gen de mensen dat ik er goed uitzie. Maar ik neem nog steeds zestien pillen per dag. Vorig jaar heb ik een pseudo-hartinfarc­t gekregen van de stress. Bij elk bezoek aan de cardioloog schrijft hij alweer een nieuwe pil voor. Ik heb hem al gevraagd of hij aandelen in de farmaceuti­ca heeft. Het zal nooit meer goed met mij gaan, maar ik wil daarmee niemand lastigvall­en. Alleen wanneer ik zie dat de koning wel naar Hoboken gaat, word ik boos. Moet ik dat nu melden bij het Centrum Discrimina­tie en Gelijke Kansen?”

Ook Myriam draagt nog steeds de gevolgen van de ramp. “Ik heb geen gevoel in de onderkant van mijn linkervoet, en dat zal blijven,” zegt ze. “Mijn voet is letterlijk een blok aan mijn been. Ik kan lopen, maar fietsen is te gevaarlijk omdat ik het pedaal niet voel. Ik heb regelmatig pijn, zoals nu aan mijn rechterkni­e, omdat bijna alles op dat been steunt. Zo komen er regelmatig problemen naar boven, maar ik ben er nog en ik heb een groot netwerk waarop ik kan terugvalle­n.”

Myriam denkt vooral aan de nabestaand­en van de slachtoffe­rs en de mensen die nog in onzekerhei­d leven. “Het heeft een grote impact op je leven, dat weet ik. Ik hoop dat de overlevend­en goed opgevangen worden, en voor degenen die iemand hebben verloren, zijn er geen woorden. Ik weet hoe mijn kinderen stonden te wachten op nieuws, het is verschrikk­elijk. Er werden ook veel berichtjes naar mijn gsm gestuurd om te checken of ik erbij was.”

“Plaats gegeven”

Ondanks alles heeft Myriam het trauma redelijk goed kunnen verwerken. “Ik denk er natuurlijk nog aan, maar ik heb het een plaats kunnen geven”, vertelt ze. “Ik mis nog wel spullen van vroeger, vooral dingen met een emotionele waarde. En ik blijf schrik hebben van drukte, te veel lawaai, onbekende geluiden of geuren.”