Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Dit is zó hard verdiend”

Niet alleen Jochem Vermeulen (25) stond te trillen op zijn benen na het behalen van de zilveren medaille op de 1.500 meter woensdagav­ond op het EK atletiek in Rome. Ook zijn ouders en vriendin moesten bekomen van zijn straffe prestatie. “Ik heb gegild en geroepen”, zegt zijn vriendin Yoni Caluwaert. “Erna kwamen de tranen.”

KAPELLEN

Ze kon geen vrijaf krijgen, dus was Yoni Caluwaert (27) niet mee gegaan naar het EK in Rome. “Dat is achteraf bekeken wel extra spijtig natuurlijk”, zegt ze. “Ik heb bij mijn ouders in Schoten gekeken, dat doe ik meestal en dan maken we er een feestje van. Nu was de wedstrijd pas vrij laat. Ik zat er zo in dat ik heb geroepen en gegild toen hij vanuit die positie toch als tweede eindigde. Erna kwamen toch ook de tranen, het was best een emotioneel moment.”

Yoni Caluwaert is net als haar vriend ook kinesist. Zij in het Jan Palfijn ziekenhuis en in een groepsprak­tijk in Merksem. Hij bij Moveo Sano in Kalmthout. “Jochem werkt deeltijds om het te kunnen combineren met topsport. Meestal traint hij ’s morgens en werkt hij ’s middags als kinesist om erna nog krachttrai­ning te doen. Ik moet ook zeggen dat Jochem meestal kookt, veel pasta en proteïnen, maar dat smaakt altijd. Daar heb ik dus geluk mee.”

Sprakeloos

Een halfuur na het behalen van zijn tweede plaats kon Yoni hem al even aan de telefoon krijgen. “Dat was tussen de dopingcont­role en de medaille-uitreiking in. Hij was echt sprakeloos, hij wist niet goed wat hij moest zeggen. Ik zei tegen hem dat ik enorm trots op hem ben. Hij moet er zo veel voor laten en hij werkt er zo hard voor, dit is echt verdiend. Dat hij zijn ticket voor de Olympische Spelen in Parijs nu binnen heeft, is natuurlijk ook geweldig.”

Jochem en Yoni leerden elkaar kennen op een kotfeestje in Leuven. “Hij heeft in Leuven gestudeerd, ik in Antwerpen maar mijn specialisa­tiejaar was wel in Leuven. Kort na die ontmoeting brak corona uit en dan hebben we elkaar maanden niet gehoord, tot hij de moed bij elkaar geraapt heeft en mij een berichtje heeft gestuurd”, zegt Yoni lachend. Ondertusse­n wonen ze samen in Kapellen. “Jochem werkt als kinesist vooral met lopers die blessures hebben en zelf heeft hij ook al vaak blessures gehad. Hij heeft er een paar keer aan gedacht om te stoppen, maar ik ben zo blij dat hij toch heeft doorgezet.”

Zijn ouders Hans Vermeulen en Els Brant waren er wel bij in Rome. “Al had het niet veel gescheeld of we waren woensdag al teruggekee­rd toen het er aan het begin van de week naar uitzag dat hij niet naar de finale mocht gaan”, vertelt Hans aan de telefoon vanuit Rome. Het leek er namelijk op dat de finale door zijn neus geboord werd omdat hij met een achtste plaats in zijn reeks net buiten de finaleplaa­tsen was geëindigd, nadat hij gehinderd werd door een val vlak voor zijn neus. Na een klacht van de Belgische federatie werd hij alsnog opgevist en verbaasde hij iedereen door zilver te pakken. Met een tijd van 3’33”30 liep hij bovendien een persoonlij­k record.

Bescheiden feestje

“Gelukkig waren we langer in Rome gebleven en hebben we de finale kunnen zien. Het was heel mooi om erbij te zijn, hij heeft dat geweldig gedaan. We zijn heel trots, blijdschap en euforie overheerse­n”, zegt vader Hans. “De wedstrijd was pas tegen 22.30 uur en daarna moest Jochem nog een dopingcont­role ondergaan. Het was dus al twee uur later toen we naar het hotel gegaan zijn waar de Belgische delegatie verblijft. Gelukkig was de bar nog open, we hebben een bescheiden feestje gevierd.”

Op zijn 6de begon Jochem al met atletiek, tien jaar later bleek dat hij echt talent had en verpulverd­e hij verschille­nde nationale records in de jeugdreeks­en. “Mijn zoon Lander en dochter Heleen zijn ook goede lopers, maar niet op het niveau dat Jochem nu haalt. Hij had gehoopt op een snelle reeks en een ticket voor Parijs, het is een medaille en een ticket voor de Olympische Spelen geworden, dat is echt knap. Els en ik werken nog, mijn vrouw in de zorg en ik als technisch tekenaar in de machinebou­w, maar we gaan zeker ons best doen om aan tickets te geraken voor Parijs.”

Ook Yoni gaat alles op alles zetten om er in Parijs wel bij te kunnen zijn. “Daar zal ik wel vrij voor kunnen krijgen, hoop ik, dan moet ik alleen nog een ticket zien te bemachtige­n.”

“Hij heeft er een paar keer aan gedacht om te stoppen, maar ik ben zo blij dat hij toch heeft doorgezet. Ik moet ook zeggen dat Jochem meestal kookt, veel pasta en proteïnen, maar dat smaakt altijd. Daar heb ik dus geluk mee”

Yoni Caluwaert

Vriendin