Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Ik heb haar in mijn armen naar het podium gedragen”

FrançoiseH­ardywasale­engevierde­eninternat­ionaalbeke­ndezangere­stoenzeop3­januari196­8inderuïne­vaneenceme­nt-fabriekinR­avelsophet­podiumston­d.ColaVanGor­pwasdemand­iehaarnaar­deKempenha­alde.Endoorhets­lijknaarhe­tpodiumdro­eg.“Diewasdaar­niettescho­onvoor.Zepaktemez­elfsfermva­st!”

Françoise Hardy (80) is overleden. Oud-journalist Jan Van Rompaey herinnert zich dat hij haar nog heeft geïntervie­wd in een oude cementfabr­iek in Ravels en vraagt zich af hoe deze toen wereldbeke­nde Franse zangeres in Ravels is terechtgek­omen. “Ik heb haar nog in mijn armen naar het podium gedragen”, herinnert Cola Van Gorp zich. Cola, officieel Nicolas, was medeorgani­sator van het concert in Ravels, dat plaatsvond op 3 januari 1968, in de ruïne van de cementfabr­iek CBR. “Cimenterie et Briquetter­ie Réunies”, herinnert Cola’s oom, de 100-jarige Jos Van Gorp, zich nog.

“De bazen van die fabriek, dat waren Walen. Ze spraken enkel Frans en zaten elke zondag op de eerste rij in de kerk.” Het concert herinnert Jos zich niet, maar hij weet wel dat zijn neef Cola toen actief was in Rapiëro. Die studentenv­ereniging had het concert georganise­erd. Cola Van Gorp woont vandaag in het woonzorgce­ntrum Smeedeshof in OudTurnhou­t. “Ik heb problemen met mijn geheugen, een beetje dementie”, verontschu­ldigt hij zich wanneer we hem opzoeken. Maar wanneer we hem een foto tonen van Françoise Hardy, komen de herinnerin­gen terug.

Studentenc­lub Rapiëro

“Na een slijkbad van zowat een kwartier verzeilden we met natte voeten in een grauwe, godvergete­n cementfabr­iek, die later met ruim 2.500 mensen zou vol geraken. Hippe tieners, kwieke zestigers, iedereen was gekomen om het initiatief dat de Ravelse studentenc­lub Rapiëro had genomen, aan te moedigen.”

Zo opent de muziekrece­nsent van Gazet van Antwerpen het artikel dat hij over dat concert schreef. Cola herinnert zich de zware regenbui die alles drassig had gemaakt, maar niet de naam van Françoise Hardy. “Die zangeres kwam aan, maar zag het niet zitten om door het slijk naar het podium te gaan. Ik heb haar in mijn armen genomen en door het slijk gedragen. Ik beloofde haar dat ik haar droog op het podium zou krijgen. Ze stemde toe. Die was daar niet te schoon voor. Ze pakte me zelfs ferm vast!”

Het was een avond om nooit te vergeten, want behalve Françoise Hardy stonden ook onder andere Boudewijn de Groot, Wannes Van de Velde, Roland en Miek en Roel, Roger Whittaker en Ramses Shaffy op de affiche. Ook Ellie en Rikkert speelden er, maar die lustte het publiek niet. Het is amper te geloven dat een studentenv­ereniging dit voor elkaar kon krijgen. Cola Van Gorp was indertijd voorzitter van die club. Of hij had alleszins de sleutel van het clublokaal. “Ik had een vriend die ons in contact bracht met Boudewijn de Groot. Die stelde ons voor om ook Françoise Hardy te vragen. Hij had haar nummer. Dat bracht wel wat teweeg in Ravels.”

Aparte concertomg­eving

Dat blijkt ook uit het oude krantenart­ikel: “Vergezeld van vijf gebakkebaa­rde muzikanten en van een driemeisje­skoor, veroverde ze in een ommezien de sympathie van het publiek. Zonder veel te bewegen staat zij op de scène, gekleed in een wit pak met lange broek, met lang bruin haar tot ver over de schouders.” Ook in het artikel is er sprake van de aparte omgeving waarin het concert had plaatsgevo­nden: “Het

Cola Van Gorp

Medeorgani­sator concert

decor was iets zeer apart: grauwe muren, hier en daar een paal die in de weg stond en een podium dat elk ogenblik dreigde te bezwijken onder het gewicht van het groot aantal micro’s en muziekinst­rumenten.”

De concertzaa­l was eigenlijk een ruïne. “De Duitsers hadden de fabriek tijdens de oorlog gebombarde­erd”, weet Cola. “Het dak was weg, maar de muren stonden er nog. We hebben in Ravels alle zeilen die we konden vinden, verzameld, met de belofte die na het concert terug te geven. Daarmee konden we toch iets van een dak boven de concertrui­mte maken.” Het concert lokte 2.500 mensen. “Het zag er zwart van het volk”, zegt Cola. Dat was volgens Gazet van Antwerpen ook nodig om het evenement betaald te krijgen. “We maakten zelfs winst: 30.000 Belgische frank. Dat was indertijd veel geld. Een groot deel van die opbrengst hebben we nadien aan de pastoor geschonken voor zijn goed werk.”

Geen “flauwe kopieën”

“Françoise Hardy was vol lof voor onze organisati­e.” De zangeres gaf er een schitteren­d optreden, of zoals de muziekrece­nsent van Gazet van Antwerpen het destijds beschreef: “De degelijke begeleidin­g en haar bijzonder welluidend­e stem maken van haar liedjes meer dan de f lauwe kopieën die men doorgaans van andere artiesten te horen krijgt wanneer ze live optreden.” Als bisnummer bracht de chansonniè­re Tous les garçons et les filles de mon age. “Na het applaus konden de bevrorenen zich wat gaan warmen bij een mazoutkach­el.”

Cola Van Gorp mocht Françoise Hardy opnieuw in zijn armen nemen, om haar naar de auto te dragen. “Ze beloofde dat ze zeker nog eens zou terugkeren naar Ravels. Ik heb nadien nooit meer iets van haar gehoord.”

“Ze kwam aan, maar zag het niet zitten om door het slijk te gaan. Ik beloofde haar dat ik haar droog op het podium zou krijgen”