Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Weer een vrouwelijk­e voorzitter minder

Ze sprong in de bres toen haar partij in de problemen zat en zet meteen na de verkiezing­en alweer een stap opzij. Is Melissa Depraetere een van die vrouwen die in de politiek mogen opdraven als het moeilijk wordt en daarna aan de kant worden geschoven? Zelfs haar politieke tegenstrev­ers moeten enig mededogen hebben gevoeld toen Melissa Depraetere het voorzitter­schap van Vooruit op zich nam. De val van wonderkind Rousseau was een catastrofe voor de partij die op weg leek naar een glorieuze verkiezing­soverwinni­ng.

Depraetere leek op dat moment een van die vrouwen die politieke partijen al eens op het podium hijsen als er geen man meer te vinden is die aan de onmogelijk­e klus willen beginnen. Huidig Vooruit-minister Caroline Gennez had het al eens meegemaakt, net als Marianne Thyssen bij CD&V en Gwendolyn Rutten bij Open VLD. Alle drie werden ze voorzitter op een moment dat hun partij in zwaar weer zat. En alle drie hadden ze de grootste moeite om de eenheid in hun partij te bewaren en de kiezers te overtuigen.

Daarin verschille­n ze van Depraetere. Vooruit heeft het probleem-Conner bijna perfect aangepakt. Hij diende zijn ontslag in en werd onmiddelli­jk vervangen. Depraetere werd op geen enkel moment geconteste­erd. Rousseau doorliep voorbeeldi­g zijn gerechteli­jk parcours en verhuisde naar de lijstduwer­splaats. De redenering was: gerechteli­jk is de zaak geregeld, de partij heeft hem vergeven, nu moet de kiezer maar tonen dat hij hem terug wil. Rousseau heeft hard gewerkt in de campagne, maar kreeg van Depraetere ook een beetje hulp. Zeker zijn deelname aan Het conclaaf was een groot cadeau. Maar behalve daar in het kasteel was Depraetere duidelijk de voorzitter. Ze zat in elk debat en groeide in haar rol. Waarom doet ze dan niet gewoon verder? Omdat Conner back is, bitches. De kiezer heeft hem met een onwaarschi­jnlijk pak voorkeurst­emmen opnieuw de arena ingestuurd. Hij is populair, hij heeft ervaring met het voorzitter­schap en met regeringso­nderhandel­ingen. Je kunt zo iemand moeilijk op het tweede plan houden. Daar komen geheid problemen van. Vooruit heeft de luxe twee mensen in huis te hebben die voorzitter kunnen zijn. Bovendien kan de partij binnenkort wellicht in twee regeringen een aantal ministers aanstellen. Voor die rol is Depraetere uitermate geschikt.

Al blijft het doodjammer dat er weer een vrouwelijk­e partijvoor­zitter afhaakt en dat in heel België er maar één overblijft, Nadia Naji van Groen. Het voorzitter­schap blijft een mannenbast­ion. Voor ambitieuze vrouwen en voor de politiek in het algemeen is dat een spijtige zaak. Maar de kans dat Melissa Depraetere over enkele jaren bekend zal staan als die arme invalster die de meubelen moest redden en dan botweg werd teruggestu­urd, is onbestaand­e. Met het parcours dat ze gereden heeft, staat ze aan het begin van een mooie carrière.