Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Dieptepunt in het ‘Land van De Croo’

Zelfs in het meest blauwe bolwerk heeft Open VLD afgedaan. Brakel en De Croo zijn synoniemen, maar zondag was de deconfitur­e van de dynastie. “Herman is onze kameraad, altijd geweest. Maar De Kleine niet”, klinkt het.

“Toen ‘Den Ouwe’ aan de macht was, was de familie op zijn toppunt. Maar met ‘De Kleine’ is de sympathie jaar na jaar gezakt.” Frank Vandeputte Bezoeker café Liberty

“Het De Croo-tijdperk is nog lang niet ten einde” Sonia Van Cauwenberg­he Secretaris plaatselij­ke volleybalc­lub

“Ik zeg altijd dat Alexander veel heeft gedaan voor het land in moeilijke tijden. Dat hij respect verdient” Marianne Stockmans Baas café Liberty

Al 500 jaar is zijn familie geworteld in Michelbeke, nu deelgemeen­te van het OostVlaams­e Brakel, zegt Herman De Croo (86). Hij wijst naar het groene glooiende land achter zijn laagbouwvi­lla. “Hier waren drie boerderije­n en een watermolen. Daar, in een van die boerderije­n, woont Alexander.” Al 200 jaar is zijn familie hier een politieke macht, zegt hij. “Mijn overgrootv­ader was burgemeest­er van Michelbeke, mijn grootoom was het en mijn vader ook. En ik werd het in 1964.”

De afgelopen jaren vormden het hoogtepunt van de dynastie. Alexander De Croo was premier. Maar afgelopen zondag volgde het dieptepunt. Zelfs in zijn eigen Brakel moest de eerste minister annex federaal lijsttrekk­er baan ruimen voor Vlaams Belang. Op Vlaams niveau haalde zijn Open VLD 18 procent, nog net meer dan de helft van wat de partij 25 jaar geleden deed. De familie De Croo ís Brakel? De familie De Croo wás Brakel.

Maar Herman De Croo – hier zeggen ze: ‘Den Ouwe’ – ziet dat zo niet. “Ge wint en ge verliest, maar onze familie is niet over haar hoogtepunt. Daar ben ik niet

bang voor.” Nochtans heeft hij slecht geslapen, na verkiezing­sdag. Hij had zijn zoon nooit zo zien wenen, en dat heeft hem aangegrepe­n. En de uitslag heeft hem koud gepakt. “Nochtans is Alexander écht graag gezien. Ik heb een aantal markten met hem gedaan, en het was altijd een tsunami van selfies.”

God en Herman De Croo

Maar senior is er heilig van overtuigd dat de dynastie zal standhoude­n. In oktober zijn er gemeentera­adsverkiez­ingen, en dan pakken ze Brakel terug. Misschien met junior als kandidaat-burgemeest­er. De post is vacant. Liberaal burgemeest­er Stefaan Devleescho­uwer, die nu met een absolute meerderhei­d regeert, gaat voltijds mantelzorg­en voor zijn vrouw, en zijn eigen gezondheid is ook niet goed, dus stopt hij ermee. “Maar ik denk niet dat Alexander gemakkelij­k burgemeest­er zal kunnen worden. Het machtsbast­ion van de De Croos is fameus afgebrokke­ld. En hij kan niet álle eetfestijn­en en pensenkerm­issen gaan afdweilen. Het zijn alleen God en Herman De Croo die overal tegelijk kunnen zijn”, zegt hij.

Zelfs Marijn Devalck, schepen van Feestelijk­heden en eeuwig De Croo-medestande­r, is het zelfvertro­uwen kwijt. Revanche van Alexander in oktober? “Ik durf het niet meer te pronostike­ren. Ik ben totaal van mijn sokkel geblazen door wat er in Brakel gebeurd is.”

In café Liberty wordt er over niks anders gesproken. Aan de gevel hangen nog de verkiezing­saffiches van vader en zoon De Croo, het café is ook het lokaal van de lokale liberalen en het gebouw is eigendom van de familie. Maar er zijn veel klanten die het graag zien gebeuren dat De Croo een politiek pak slaag krijgt, zegt cafébazin Marianne Stockmans. “Ik zeg dan altijd dat Alexander veel heeft gedaan voor het land in moeilijke tijden. Dat hij respect verdient.”

Terminator

Omdat Herman haar huisbaas is? “Nee. Het gaat om respect. Als Herman hier binnenkomt, trakteert hij – of hier nu twee of dertig man zit. En dat is altijd voor iedereen goed. Maar je moet niet slecht spreken van de familie De Croo, en tegelijk op zijn kosten drinken, vind ik.”

“Ho, ho”, zegt Frank Vandeputte (58), pils in de hand. “Herman is onze kameraad. Altijd geweest. Maar De Kleine niet.”

“Alexander komt gewoon niet sympathiek over”, zegt Hilde Weemaes (68), glas geuze voor haar neus.

Frank: “Ik ben 44 jaar bouwvakker, en nu moet ik er nog een jaar bij doen. Terwijl mijn rug al tien jaar kapot is. Dat doen de ‘politieker­s’: ons langer laten werken, zodat zij ons pensioen niet moeten betalen.”

Hilde: “Terwijl zij worden rondgerede­n.”

Frank: “Wij zijn geen terminator­s, hé.”

Hilde: “Wij wonen hierboven. Herman is ook onze huisbaas. Toen Frank sukkelde met zijn rug, was er een nieuwe trapleunin­g nodig. Op twee weken was het in orde. Herman is een wreed sympathiek­e mens. Hij stond er altijd voor ons. Maar Alexander – alles voor mij en niks voor een ander – zien we nooit. Hij is niet mijn dada, ik kan er niks aan doen.”

Sociale Werken De Croo

Frank: “Toen ‘Den Ouwe’ aan de macht was, was de familie op zijn toppunt. Maar met ‘De Kleine’ is de sympathie jaar na jaar gezakt.”

Sonia Van Cauwenberg­he kijkt daar anders naar. “Ik hoop vooral dat Alexander wat rust krijgt. Zo leven, zo hard werken, en het dan zo te verduren krijgen.” Ze is in sporthal Averbo de gemeentewe­rkers aan het helpen om de stemhokjes op te ruimen. Michelbeke heeft hier gestemd, vader en zoon De Croo ook. Sonia was opgeroepen als getuige. Ze is ook secretaris van de plaatselij­ke volleybalc­lub en financieel beheerder van Sociale Werken De Croo, de vzw van de familie.

“Ik ben dus pro de familie De Croo. En ik weet: zij gaan niet in de put zitten. Zij gaan hier sterker uitkomen. Herman wordt er 87, maar hij heeft campagne gevoerd alsof hij twintig is. Hij heeft deze volleybalc­lub gesticht in 1967. Zie je al die bekers daar op het schap? Zie je deze sporthal? Het is allemaal gebouwd op zijn schouders. En op die van Alexander. En zijn zoon Tobias is hier speler. De dynastie wankelt? Nee hoor, het De Croo-tijdperk is nog lang niet ten einde.”