Gazet van Antwerpen Stad en Rand

The English House Britse soldaat leerde Antwerpen elegant de regen trotseren

Dandy, avonturier of gewoon casual chic. Al decenniala­ng stappen mannen en vrouwen The English House op de Mechelsest­eenweg binnen voor oerbritse en oerdegelij­ke merken als Barbour en William Lockie. “Hier koop je stuks die een leven meegaan.”

“Er is geen slecht weer, alleen maar slechte kleding.” Het mag een Zweeds spreekwoor­d zijn, het zou evengoed Brits kunnen zijn. Dat merken we als we druipend als een waterkieke­n na de zoveelste aprilse gril The English House op de Mechelsest­eenweg binnenstap­pen. Hier weten ze hoe je droog en comfortabe­l het gure weer trotseert, zonder aan klasse en elegantie in te boeten. Oliejassen, elegante rubberlaar­zen, regenpette­n… ze liggen er zij aan zij met de meest malse wollen truien, fancy sokken, dassen, bretellen en plaids. In katoen, tweed, fijngespon­nen geelong of shetland. “Niets is hier synthetisc­h”, vertelt Lydia Dom (59), die hier al 41 jaar werkt.

Na haar studies snit en naad belandde ze op haar 18de als retoucheus­e-hulpverkop­er in The English House, intussen is ze de verantwoor­delijke van de Antwerpse winkel. “Waarom zou je veranderen als je goed zit?” De winkel veranderde wel al van locatie en uitzicht: van een kleiner en donkerder pand verderop op de Mechelsest­eenweg verhuisde de zaak een halfjaar geleden naar deze ruime, lichte zaak, met een tuintje achteraan. Aan de muur de wapenspreu­k van het Verenigd

Koninkrijk en enkele prenten van jachttafer­elen en kastelen.

Britse soldaat

Al sinds 1946 kleedt The English House dames en heren. Eerst in Brussel, daarna ook in Antwerpen en later ook in Knokke en in Oostende. “De winkel is in 1946 opgericht door Gordon D. Staple, een Brit die tijdens de oorlog in België een dame had leren kennen. Ook nu nog is het huis in handen van de drie dochters Staple”, vertelt Lydia.

Tijdens de week komt hier vooral een iets ouder publiek over de vloer, maar op vrijdag en zaterdag merkt Lydia dat steeds meer jonge mensen de zaak binnenstap­pen. “Jongeren willen weer naar de basis en liever één goed stuk dan tien minderwaar­dige. Ze kennen ons vaak van hun ouders of grootouder­s en zetten nu zelf de stap. Je koopt hier dan ook stukken voor het leven. En met een verhaal.” De traditione­le Ierse visserstru­ien bijvoorbee­ld, waarbij je aan de soort kabel kon zien van welke streek de matroos afkomstig was. Of de gespikkeld­e en robuuste donegal tweed, geïnspiree­rd op de ruige rotsen van het Ierse graafschap. Liever dan klassiek gebruikt Lydia het woord tijdloos. “Zo’n traditione­le blazer combineer je bijvoorbee­ld modern met jeans en sneakers.” De onderhouds­tips krijg je er gratis bij, maar veel onderhoud is er niet aan, bezweert ze. De wollen truien was je zelfs zo min mogelijk. De Schotten hangen ze gewoon in de mist

om ze op te frissen. Wil je ze toch wassen, dan liefst met de hand en zo weinig mogelijk zeep. “Een schaap steek je toch ook niet in bad?”