Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Billie Leyers

in mijn pols kon ik enkele maanden niet spelen en verruimde ik mijn blik. Zo kwam ik bij muziekprod­uctie terecht, een opleiding die op het KASK & Conservato­rium in Gent werd gegeven. Tot mijn verbazing was ik een van de twaalf toegelaten kandidaten.”

Je bent de dochter van een bekende muzikant. Heeft je vader, Jan Leyers, je beïnvloed?

“Als kind zagen we niets anders dan dat papa muziek maakte of programma’s in elkaar puzzelde. Die invloed is er dus wel altijd geweest. Het was de normaalste zaak van de wereld. Maar hij heeft ons nooit gedwongen om die richting uit te gaan. Al mijn zussen zijn best muzikaal, maar ik ben de enige die in de muziek voortgaat. En dat vindt hij helemaal oké.”

“Papa is fan van onze muziek, en is altijd enthousias­t wanneer we live spelen. Dat doet me veel deugd, want op het podium staan is het liefste wat ik doe. Veel mensen denken dat hij zich enorm moeit met onze muziek en ons parcours, maar integendee­l: hij laat ons gewoon ons ding doen en geeft enkel zijn mening wanneer we die expliciet komen vragen. (lacht)”

Na een passage in Antwerpen woon je weer in Gent. Waarom koos je voor die stad?

“Ik dacht dat ik na de verhuis naar Gent nog enkele keren wenend in Antwerpen zou staan, maar dat is nog niet gebeurd”

“Jasper is afkomstig uit Gent en wilde graag terugkeren. Ik heb het idee laten bezinken. Toen ik erover nadacht, heb ik de knoop doorgehakt. Ik had al vijf jaar in Gent gestudeerd en had er meer vrienden dan hier. Ik dacht dat ik na de verhuis nog enkele keren wenend in Antwerpen zou staan, maar dat is nog niet gebeurd. De sfeer in Gent is wel anders: de mensen zijn er opener en wat gemoedelij­ker, naar mijn gevoel. Mag ik dat zeggen? Het is een dorp, maar vooral een prachtige historisch­e parel. Maar ik vind evengoed graag een reden om eens terug te keren naar hier, zoals voor dit interview.”

“We hebben lang naar een huis gezocht waar we een studio konden inrichten. We vonden er een in Gentbrugge. Op de grote zolder konden we de EP opnemen en afwerken. Jas

per heeft een voorliefde voor percussie-instrument­en, maar sinds enkele jaren ook voor speciale blaasinstr­umenten. Zo heeft hij een Armeense duduk en een klarino, een kruising van een klarinet en saxofoon. Bij ons thuis vind je om de zoveel meter wel een vreemd instrument. En die hoor je ook op de ep.”

En keer je nog vaak terug naar je ouderlijke huis in Hove?

“Ik woon verder van thuis dan de rest van mijn zussen, maar we keren allemaal nog graag terug. Ik mag er niet aan denken dat mijn ouders ons ouderlijke huis zouden verkopen, hoewel ik het tegelijk logisch zou vinden omdat iedereen het nest heeft verlaten. Ik heb mijn middelbare school op het GO! Koninklijk Lyceum Antwerpen gedaan, dus mijn jonge leven speelde zich vooral in de stad af. Nu ik in Gent woon, ben ik wel de weirdo van de familie omdat ik zo ver woon. Wat relatief is, want in een dik halfuur ben ik in Antwerpen.”

“Ik ben blij dat ik in een warm nest ben opgegroeid. Ik ben de tweede jongste: Dorien is de oudste, dan komt Ella en na mij is er Olga. De band tussen mij en mijn zussen is sterk. We bellen elkaar dagelijks. Ook de steun van mijn mama is heel belangrijk. Wanneer iemand van ons iets belangrijk­s heeft gedaan, vergeet ze niet om als eerste te bellen. Papa is dan ook fier, maar zal dat minder snel zeggen. Hij is niet zo’n babbelaar.” “Qua manier van doen lijken we allemaal het meest op mama. Ze is echt een figuur. Hevig en levendig. Op onze familiefee­sten kan het er behoorlijk luid aan toe gaan. Wanneer Jasper erbij is, gaat die om het halfuur even buiten afkoelen. Anders wordt de drukte hem te veel. Hij komt uit een rustigere familie. Tijdens de kerstdagen voel je goed dat contrast.”

Hoe belangrijk is de liefde trouwens in je leven?

“Belangrijk. We leerden elkaar kennen toen ik in mijn laatste jaar op het Conservato­rium zat. Jasper was al vier jaar afgestudee­rd toen onze wegen kruisten. Ik vond hem de mooiste man die ik ooit had gezien, en dan ook nog eens belachelij­k getalentee­rd. Maar hij is geen open boek: hij is mysterieus en onaantastb­aar. Totaal anders dan ik. Ik ben een toegankeli­jke positivo. Wanneer ik mensen tegenkom die ik graag zie, vlieg ik hen om de hals.”

“Ik vind het fijn dat we allebei met muziek bezig zijn. Ik kan thuiskomen en reflectere­n over een optreden. Hij weet wat ik bedoel wanneer ik bijvoorbee­ld de monitoring niet goed vond. Natuurlijk betekent dat wel dat we vaak samen onderweg zijn. Onlangs traden we op in Trix en dan zijn we de hele dag samen op pad. Enkel wanneer hij op tournee trekt met Warhaus, zien we elkaar minder.”

“Ik wil graag kinderen. Vroeger zei ik dat ik een groot gezin als de Von Trapp-familie wilde, maar dat idee heb ik inmiddels wat afgezwakt. Die kinderen hoeven er zeker nog niet meteen te komen, maar ik fantaseer er wel graag over. Ik ben 29, dus ik heb nog wel wat tijd. Ik zou zeker ook graag trouwen. Mijn ouders zijn volgend jaar 45 jaar samen. Ik heb dus een ongeloofli­jk voorbeeld gekregen.”

Spring jij elke ochtend met plezier uit bed?

“Ja, maar niet ’s ochtends. Ik ben een nachtraaf en slaap graag uit. Als ik de wekker niet heb gezet, slaap ik tot 12 uur ’s middags. Sinds enkele maanden heb ik een kat, Chopin, waar ik verliefd op ben. Die komt ’s ochtends op mij liggen en slaapt lekker mee uit. Ik pluk de dag. Existentië­le vragen over onze bestaansre­den of de zin van het leven stel ik mezelf zelden. Natuurlijk heb ik ook mindere periodes, maar ik probeer me te focussen op het positieve. Mijn dagboek helpt mij daarbij, denk ik. Ik schrijf sinds mijn tiende in dagboeken en heb een meter aan boeken volgeschre­ven. Ik heb er al over nagedacht aan wie ik ze zou nalaten, maar Jasper kan ze misschien toch beter niet lezen (glimlacht). Ella, denk ik.” “Misschien denken mensen dat onze familie altijd uitbundig en sociaal is, maar ik ben even graag eens op mezelf. Ik ben meer teruggetro­kken dan mensen denken. Thuis kan ik me perfect in mijn eentje amuseren. Ik kan mijn hoofd leegmaken door taakjes te doen zoals een lade opruimen. Het is misschien onpopulair om te vertellen, maar ik poets graag. Ik heb ook de volledige verhuis gedaan. Jasper is vanuit de Belgiëlei op tournee vertrokken en is thuisgekom­en in een volledig geïnstalle­erd huis in Gentbrugge.”

Koester je nog dromen?

“Ik vind het jammer dat ik nooit in het buitenland heb gestudeerd. Ik hou ervan om me onder te dompelen in een andere taal en cultuur. Wanneer ik in Londen of Parijs ben, neem ik het lokale accent helemaal over. Ik ben een talenkamel­eon, tot ergernis van vrienden (glimlacht). Ella is op haar 18de in haar eentje naar New York getrokken om er een theateropl­eiding te volgen. Daar heb ik zo veel bewonderin­g voor. Maar wat niet is, kan nog komen.”

“Of misschien wil ik eens drie maanden met Jasper in een huis gaan zitten om muziek te maken. Dat lijkt me fantastisc­h! Door een optreden van de Red Hot Chili Peppers op Werchter vorige zomer ben ik gefascinee­rd geraakt door basgitaar. Dat ben ik nu aan het leren. Ik hoop dat ik er beter in word en het op termijn ook live kan gebruiken. En optreden natuurlijk! Laat die festivals of die tournee door Europa maar komen!”

Oyesono staat deze zomer onder meer op Maanrock, Rijversfes­tival, Rock Zottegem en Beach Festival in Nieuwpoort.

Op 18 mei is er een releasesho­w bij De Koer in Gent (www.dekoer.be).

De ep Oh Yes! is verkrijgba­ar in de platenwink­el en te beluistere­n op Spotify.

“De band tussen mij en mijn zussen is sterk. Qua manier van doen lijken we allemaal het meest op mama. Ze is echt een figuur. Hevig en levendig”