Gazet van Antwerpen Stad en Rand

HEET VAN DE TONG

Moet de regering ingrijpen om de schermtijd van kinderen te beperken?

Hoe controlere­n?

Hoe gaan ze dát controlere­n, vraag ik me dan af... Op scholen: volledig akkoord, maar thuis beslis je als ouder toch nog altijd zelf, denk ik dan.

ELS STEYAERT, MORTSEL

Andere katten te geselen

Naar mijn mening heeft de regering wel andere katten te geselen. In de eerste plaats zijn de ouders verantwoor­delijk voor wat hun kroost dagelijks voor het schermpje doet. Laat de ouders eerst en vooral zelf het goede voorbeeld geven. De overheid mag wel, met medewerkin­g van deskundige­n, informatie­campagnes organisere­n. Voorts kunnen de scholen ook betrokken worden bij het oordeelkun­dig gebruik van de moderne technologi­eën.

En onderzoek ook waarom kinderen zo lang op hun schermpje bezig zijn. Pak de oorzaken aan en bied alternatie­ven aan. Overleg met je kroost waarom je als ouders beperkinge­n voor schermgebr­uik wil opleggen. Maar laat ons niet vervallen in opgelegde regeltjes door de overheid. Dat is haar taak niet.

PAUL VAN HERCK, VOSSELAAR

Minder verbieden

Het wordt tijd dat men eens wat minder gaat verbieden en de mensen zelf beslissing­en laat nemen in plaats van handjes vasthouden en zeggen wat ze wel of niet mogen doen. Als dit zo doorgaat, moeten we binnenkort nog in vijfvoud een verzoeksch­rift indienen om naar het toilet te mogen gaan. HANS GORT, ZANDVLIET

‘Gelabelde’ kinderen

Uiteraard. De hoeveelhei­d ‘gelabelde’ kinderen heeft duidelijk te maken met het overmatig schermgebr­uik. Of zou er, in tegenstell­ing tot pakweg dertig jaar geleden, toch iets in de lucht hangen dat deze en ook al de vorige generatie zo asociaal maakt? MARC CLAESSENS, MECHELEN

Het goede voorbeeld

Dit is niet de taak van de overheid. Ouders moeten hun gezond verstand gebruiken en zorgen dat kinderen voldoende gewoon spelen, en misschien zelf het goede voorbeeld geven, in plaats van over straat, op de fiets en in de auto op hun scherm te zitten koekeloere­n.

MYRIAM DE DECKER, WOMMELGEM

Boeken

Het is de verantwoor­delijkheid van de ouders. Mijn kleinkinde­ren kregen een gsm na hun 12 jaar, en dan nog beperkt in tijd. Hun televisie-tijd is ook beperkt en dat vinden ze niet erg, want ze lezen liever boeken. DIANA DE WITTE, BORGERHOUT

Het kind weet niet beter

De regering hoeft zich daar niet mee te bemoeien. De ouders zullen wel maatregele­n treffen om hun kind wat meer van het scherm te houden. Daarenbove­n blijft het kind onschuldig omdat het niet beter weet. Het scherm trekt de aandacht van het kind naar zich toe, wat een normale reactie is. De ouders hoeven zich dan niet schuldig te voelen, want een kind blijft een kind. In dit geval zouden ze zich daar niet ongerust over hoeven te maken. Er zijn wel andere katjes te geselen in deze verwaande wereld. EDDY WOLFS, TREMELO

Mijn leven gered

Honderden keren ben ik kwaad geweest op mijn ouders. Om 20 uur in bed, want “morgen is ‘t school”. Televisie kijken kon enkel op woensdagna­middag vanaf 16 uur. (’Nonkel Bob’). Maar als ik het nu bekijk, dan hebben ze mijn leven gered. En er waren geen ‘sociale media’. Of toch, maar daarvoor moesten we naar buiten, op het basketplei­ntje in ‘t park of aan ‘de twee ber- gen’.

BRUNO SUYKENS, SCHELLE

Opdraaien voor de gevolgen

Op zich een goed idee, maar dat valt niet te controlere­n. De ouders moeten hun ver- plichtinge­n nakomen en zorgen dat hun kinderen internet en sociale media ver- standig gebruiken. Ook dat valt niet te controlere­n. Maar men kan de ouders wel laten opdraaien voor alle gevolgen, zoals de kos- ten van psychologi­sche begeleidin­g van kinderen gepest via sociale media, en alle kosten ten gevolge van het grensovers­chrij- dend gedrag van hun kinderen. Want hun inspiratie halen ze zo goed als zeker op in- ternet en sociale media. En dit wangedrag is er, kijk maar naar de criminele feiten allerhande gepleegd door jongeren. Waar zouden ze het geleerd hebben ?

GUY VAN DE VELDE, ANTWERPEN