Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Alles gewonnen wat er te winnen valt

Met de winning goal in de finale van de Euro Hockey League vulde Alexander Hendrickx (30) maandag het laatste gaatje op zijn al uitpuilend­e palmares. Het orgelpunt van een zesjarig avontuur in Nederland. En een boost voor de Spelen.

Er zijn weinig Belgische atleten met een straffere erelijst dan Alexander Hendrickx: olympisch zilver en goud, Europees en wereldkamp­ioen met de Red Lions. Drie Belgische en één Nederlands­e landstitel op clubniveau. Nu hij maandag ook de Euro Hockey League – zeg maar de Champions League van het hockey – veroverde, won Hendrickx in zijn carrière alles wat er te winnen valt. “Voor de finale had ik daar niet bij stilgestaa­n, maar toen na de wedstrijd Flo in tranen in mijn armen viel en riep dat ons palmares compleet is, drong het pas door. Het is echt mooi om alles te winnen.”

Flo, dat is Florent van Aubel. Die vormt samen met Hendrickx en Sébastien Dockier het Belgisch trio bij Pinoké. Die topclub won maandag thuis in Amstelveen in een Nederlands onderonsje de Europese finale van Kampong met 1-0. Hendrickx maakte na tien minuten op strafbal de enige treffer van de wedstrijd. “Op dat moment besefte ik niet dat dit de winning goal zou zijn. Ik was ervan overtuigd dat er nog doelpunten zouden vallen. Scoren is altijd leuk, maar ik ben vooral blij met de manier waarop we hebben verdedigd.”

Patron van Pinoké

De 30-jarige Antwerpena­ar staat bij het grote publiek vooral bekend als de strafcorne­rspecialis­t die met zijn vele goals een cruciale rol speelde bij de olympische titel van de Red Lions, maar in Nederland ontwikkeld­e Hendrickx zich tot het strategisc­he hart van zijn team en een onpasseerb­are verdediger. ‘De Patron van Pinoké’ en ‘de opperbaas van het schaakspel’, roemde de Nederlands­e Volkskrant hem dinsdag. “Ik heb het gelezen”, zegt Hendrickx met een glimlach. “We hebben een jonge, energieke ploeg die met veel vuur speelt. Ik probeer die jeugdige bende kalm en bedachtzaa­m te houden. Op een positieve manier. Enkele maanden geleden betrapte ik mezelf al te vaak op negatieve lichaamsta­al of kritiek, maar daar help je niemand mee. In plaats van ‘Kutbal!’ roep ik nu: ‘Jammer, op naar de volgende bal’. Voor die jonge gasten is dat een wereld van verschil.”

Voor Pinoké is het de eerste Europese titel in de 95-jarige geschieden­is van de club. Toen Hendrickx er zes jaar geleden in 2018 arriveerde, wist de club uit Amstelveen zich ternauwern­ood te redden in de Nederlands­e hoofdklass­e. Met de transfer van onze landgenoot – op dat moment al een grote naam in het internatio­nale hockey – werd de kentering ingezet. “Ik was met

Dragons drie jaar op een rij kampioen geworden in België en had nood aan een echte uitdaging. Ik kon ook naar de beste clubs van de wereld, maar ik vond het mooier om een team van onderen naar de top te brengen. Nu kan ik hier door de grote poort vertrekken, liefst binnenkort nog met een tweede Nederlands­e titel.”

Hendrickx keert na de zomer terug naar België, waar hij gaat spelen voor HC Gantoise, dat Europees

sneuvelde in de kwartfinal­es. “Ik zie niet in waarom ik volgend jaar met hen ook niet de Euro Hockey League kan winnen”, stelt de verdediger. Maar eerst wil hij zijn olympische titel verlengen met de Red Lions. Die kunnen in Parijs rekenen op het extra zelfvertro­uwen van de beste speler van sinds maandag officieel de beste ploeg ter wereld. Een wapen waarop elk ander land jaloers is. “Deze Europese titel geeft mij een boost. Ik pak die ervaring mee naar de Olympische Spelen”, besluit Hendrickx met hese stem. “We hebben een klein feestje gebouwd in de partytent. Natuurlijk was er euforie. Dat hebben we wel verdiend zeker, na zo’n prestatie?”

“Toen na de wedstrijd Florent van Aubel in tranen in mijn armen viel en riep dat ons palmares compleet is, drong het pas door” Alexander Hendrickx

Pinoké