Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Niemand traint harder dan Kopecky”

Christine Majerus (37) maakte in Vlaanderen lange tijd naam als veldrijdst­er, maar de Luxemburgs­e is vooral een gewaardeer­de knecht op de weg. Ze zet er eind dit seizoen een punt achter. “Maar eerst Parijs-Roubaix winnen met Lotte Kopecky.”

“Dat ik hier op mijn 37ste nog altijd zou zitten, had ik eigenlijk nooit voor mogelijk gehouden”, zegt Christine Majerus. “Dat ik ooit geld zou verdienen met het wielrennen, leek mij evenzeer onbereikba­ar. Ja, ik heb het wielrennen zien evolueren. Meer geld, meer wedstrijde­n, meer belangstel­ling ook. Veel mensen hebben ontdekt dat ook het vrouwenwie­lrennen mooi is om naar te kijken. We fietsen trager dan de mannen maar het is wel degelijk koers.”

De Luxemburgs­e vertelt haar verhaal aan een hoog tempo, een verhaal dat pas echt begon toen Majerus in 2013 voor het Belgische Sengers Ladies Cycling Team mocht tekenen. “Ik reed er voor het eerst in de ploeg met de jonge Anna van der Breggen. Vier jaar later zouden we opnieuw ploegmaats worden.”

Dan spreken we over Boels-Dolmans als werkgever, voorloper van het huidige SD Worx-Protime.

“Toen we in 2016 in

Qatar het WK ploegentij­drijden wonnen, begon het mij te dagen. ‘Hey, dit is het beste team van de wereld’.”

Ze reed er elf jaar met de allerbeste rensters van de wereld. “Anna van der Breggen groeide uit tot een echte vedette maar was niet beroerd om af en toe iets terug te doen. Dat gedrag typeert de echte kampioenen. Anna is een vriendin maar tegenwoord­ig ook mijn sportdirec­teur, eentje die inspraak van de renners duldt. Met Demi Vollering heb ik dan weer de Tour gewonnen. Die gele trui is toch een beetje het symbool van onze sport.”

Parijs zoals Glasgow

En dan is er uiteraard Lotte Kopecky. “Voor ze bij ons kwam, was het al duidelijk dat ze over heel veel talent beschikte”, zegt Majerus. “Misschien dat ze zich aanvankeli­jk nog wat heeft moeten aanpassen aan de manier van werken binnen het team maar uiteindeli­jk is ze helemaal opengebloe­id. Haar geheim? Ik ken niemand die harder traint dan Lotte.”

De wereldkamp­ioene droomt van winst in Parijs-Roubaix. “En laat net dat de wedstrijd zijn die het best bij mij past”, grijnst de Luxemburgs­e. “Maar ik besef dat ik veel minder kans maak dan Lotte. Het is mijn droom om Parijs-Roubaix te winnen met de ploeg en mijn steentje te kunnen bijdragen in een zege van Lotte.”

Het onderling respect is groot en groeide intussen uit tot echte vriendscha­p. Samen verkenden ze dan ook het parcours van de olympische wegrit in Parijs, waar Majerus woont. “Wat we zagen? Een lastig parcours met toch wel wat hoogtemete­rs in de aanloop naar Parijs en op het lokale circuit een kasseihell­ing richting Montmartre. Natuurlijk ligt dit parcours Lotte. Het is vergelijkb­aar met Glasgow.”

Tekenen voor Pieters

Sport kan ook hard zijn. Het trainingso­ngeval van ploeggenot­e en beste vriendin Amy Pieters, die in december 2021 een blijvend hersenlets­el opliep, heeft er diep ingehakt bij Majerus. “Niemand verdient wat Amy meemaakt en zeker zij niet”, klinkt het. “Als mens was zij een parel. Dat uitgereken­d haar dit overkomt, maakt me nog steeds immens triest. De dagen na de val had ik niet meer de energie om te fietsen. Het deed en doet me inzien dat er belangrijk­er zaken zijn dan de fiets.”

Majerus heeft ook een creatieve kant. “Ik teken graag en met mijn tekeningen probeer ik ook de Amy Pieters Foundation te steunen. Niemand beseft hoe duur die blijvende zorgen zijn. Of er contact is? Ik heb haar bezocht maar ik stuur haar vooral regelmatig een postkaart. Er is niets zo mooi dan een postkaart met een handgeschr­even boodschap en een echte postzegel om te zeggen dat je iemand niet vergeten bent.”

“Veel mensen hebben ontdekt dat ook de koers bij de vrouwen mooi is om naar te kijken” Christine Majerus

SD Worx-Protime