Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Ook veel gedetineer­den belanden na vrijlating in dak- of thuisloosh­eid

Gedetineer­den die dak- of thuisloos zijn en weer vrijkomen, worden amper begeleid in de zoektocht naar een stabiele woonplaats. “Dat is problemati­sch. Het bemoeilijk­t de re-integratie in de samenlevin­g en verhoogt de kans op recidive.”

Een aanzienlij­ke groep gedetineer­den die de Antwerpse gevangenis in de Begijnenst­raat verlaat, belandt in de dak- of thuisloosh­eid. “Veel gedetineer­den worden dakloos omwille van hun detentie, bijvoorbee­ld omdat ze hun huur niet meer kunnen betalen”, legt Ilse Ielegems uit, CAW-medewerker bij Justitieel Welzijnswe­rk Antwerpen (JWA). Zij begeleidt gedetineer­den die vrijkomen om hun leven weer op rails te krijgen.

“Antwerpen is een arresthuis. Dit betekent dat hier vooral beklaagden (mensen in voorarrest) en kortgestra­ften verblijven. Voor langgestra­ften wordt er in het kader van een vrijlating een reclasseri­ng voorbereid. Het zoeken naar een woonst maakt daar deel van uit. Voor beklaagden en kortgestra­ften liggen de kaarten anders. Beklaagden horen vaak ’s ochtends dat ze ’s avonds de gevangenis mogen verlaten en ook kortgestra­ften komen na beslissing van de strafrecht­er op korte termijn buiten. Voor hen wordt er geen reclasseri­ng uitgewerkt. Zij komen onvoorbere­id buiten.”

Geen adres, geen enkelband

Voor deze doelgroep is dak- of thuisloosh­eid extra problemati­sch. Ze belanden op de sofa bij vrienden of familie of komen terecht in de nachtopvan­g. “Die instabiele omstandigh­eden bemoeilijk­en de re-integratie”, aldus Ielegems.

Daarnaast komt het ook geregeld voor dat een gevangene recht heeft op elektronis­ch toezicht. Maar wie geen adres heeft, komt niet vrij en blijft bijgevolg langer dan nodig in de gevangenis. “Er is een structuree­l tekort aan middelen. Beleidsmak­ers moeten meer investeren in duurzame re-integratie. Zorgen voor een stabiele woonplaats na detentie maakt daar deel van uit.”