Gazet van Antwerpen Stad en Rand
PARIJS-NICE 3 - 10 MAART LIVE OP SPORZA En nu een groots nummer opvoeren, Remco
Remco Evenepoel (24) deed gisteren een ronduit slechte zaak. Hij liep geen tijd in, maar zag zijn achterstand op Brandon Mcnulty verdubbeld. En toch kan het nog. Maar dan is een nummertje à la Evenepoel nodig.
Het sierde Evenepoel dat hij gisteren na de finish in de eerste plaats op de eigen borst klopte. “Ik maakte een klein foutje. Wat zeg ik: een grote tactische fout. Ik sta hier met een dubbel gevoel. Ik voelde me op zich wel goed, zeker bergop. Maar ik aarzelde in de finale en gokte verkeerd door Matteo Jorgenson te laten gaan op die steile klim. Ik kon daar reageren. Of ik had moeten volgen, of zelf aanvallen toen Roglic bergop stil viel. Als er iemand een tegenaanval opzet, moet je altijd reageren.” Evenepoel had de les begrepen: “In het vervolg denk ik beter niet zoveel na en volg mijn instinct.”
“Of ik Parijs-nice nog kan winnen? Waarom niet? Zeker zondag krijg ik een parcours dat me ligt. Amper 100 kilometer: een korte en explosieve etappe. Het gaat voortdurend op en af, in de voorspelde regen. Het wordt lastig om nog toe te slaan, dat is zeker, maar ik ga mijn stinkende best doen. Zoals altijd.”
Het is hier wel Evenepoel tegen de rest van de wereld. Ook dat werd gisteren duidelijk. Het duurde lang vooraleer er andere kopmannen wilden meedraaien. Evenepoel begreep die passieve houding niet. “Jammer dat niet iedereen dezelfde wil toonde. Decathlon zat er met twee. Ze deden niets. Net als leider Plapp. We verloren snel tijd omdat we met twee, maximaal drie ronddraaiden. Roglic en Vlasov deden hun deel. Spijtig dat ze allemaal naar mij keken. Zonde ook dat Santiago Buitrago letterlijk uitviel. Anders had ook hij meegewerkt.”
Hongerklop
Evenepoel is op zichzelf aangewezen. Een groots nummer vandaag en/of morgen is nodig om 26 jaar na Frank Vandenbroucke nog eens een Belgische winnaar te krijgen in Nice.
Voor een goede orde: niet zelden wordt Parijs-nice in het slotweekend nog helemaal op zijn kop gezet. Vraag maar aan Julian Alaphilippe, die zeven jaar geleden naar La Colmiane als leider kopje-onder ging. Of Alberto Contador, die in 2007 in het geel naar Fayence een hongerklop kreeg. Twee jaar geleden demonstreerde Roglic nog op de Turini, maar toch was er een sherpa als Wout van Aert nodig om hem over de Col d’èze te slepen en in het geel te houden.
Evenepoel was gisteren de enige van Soudal Quick-step in de jacht op Sjkelmose en co. Het waren allemaal jongens die een klassement te verdedigen hadden. In de hertekende etappe van vandaag naar de top van La Madone d’utelle kan hij luitenants als Vervaeke, Cattaneo en Van Wilder alleszins goed gebruiken. Zo lang mogelijk. En dan is het aan de generaal zelf.