Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Remco was pas drie weken oud toen hij al naar de crèche ging. Zo zijn er veel dingen die hem gemaakt hebben tot wie hij is”
Elke week schuiven we met José De Cauwer (74) aan bij een wielertopper voor een geanimeerd gesprek. Vandaag: Patrick Evenepoel (55)
José De Cauwer (74) had het vooraf al gestuurd: “Het gaat de max worden”. Een verhelderend gesprek met Patrick Evenepoel (55), bedoeld om een paar misverstanden uit de wereld te helpen. Hij ligt niet overhoop met Patrick Lefevere en stuurde vorig jaar al helemaal niet aan op een fusie met Jumbo-visma. “Remco heeft letterlijk gezegd: ik wil dit niet, het interesseert mij niet.”
Afspraak met Patrick Evenepoel in de R.EV Shop in Schepdaal, waar je alles kan kopen wat van dichtbij of veraf met Remco Evenepoel te maken heeft. Rovalwielen, gelletjes, petjes, een wereldkampioenentrui of een voetbalshirt van Anderlecht. Koff ie is er ook, voorgezet door barista Patrick Evenepoel zelf. Het ‘pacing plan’ voor de espresso doppio: “5,7 seconden malen voor 19,5 gram cafeïne. Met tweeëntwintig seconden doorlooptijd. Zo krijg je de allerbeste smaak.”
De Cauwer: “De vader zet straffe koffie, de zoon doet al eens een straffe uitspraak. Deze week nog in Parijs-nice over Tim Declercq.”
Evenepoel: “Ja, dat heeft wat ophef teweeggebracht, maar Remco schuift veel minder uit dan vroeger, toch? En deze keer
kan je het ook geen echte uitschuiver noemen. Het was een frustrerende tijdrit en Tim zal ook wel in de weg gereden hebben.”
De Cauwer: “‘Het zou zomaar kunnen’, zou de De Cauwer zeggen.”
Evenepoel: “Niet bewust, weliswaar. Dinsdag na de tijdrit reed ik samen met mijn vrouw terug naar België. Agna zei: ‘Daarin is Remco precies zoals u.’ Dat klopt ook. Ik kan ook impulsief iets zeggen en tien minuten later beseffen: ‘Ai, dat had ik anders aan boord moeten leggen.’ Het voordeel is dat je met Remco altijd perfect weet waar je staat.”
De Cauwer: “Maar er af en toe ook knettergek van wordt?”
Evenepoel: “Zoals Adrie (Van der Poel, red.) ook wel een paar keer knettergek zal geworden zijn van Mathieu, zeker?”
De Cauwer: “Dat weet ik wel zeker. Maar weet je nog onze eerste ontmoeting, Patrick? Dat moet een jaar of zes, zeven geleden zijn. Ik was voor de VRT de eerste – tussen aanhalingstekens – ‘journalist’ die Remco bij jullie thuis kwam interviewen. Dat was voor het WK in Bergen, toen hij nog maar net begonnen was met koersen. Ik heb hem toen gewaarschuwd vooraf: ‘Pas op, alles wat we filmen gaat in het archief, maar zal er ooit opnieuw uitkomen.’ Waarmee ik wilde zeggen: let op met wat je zegt. Ik stel mijn eerste vraag: ‘Wat wil je graag bereiken als renner?’ Remco antwoordt: ‘Wereldkampioen worden en een grote ronde winnen.’ Patrick, jij luisterde mee buiten beeld met een gezicht van ‘Tja, ik kan er ook niet aan doen.’” (lacht)
Evenepoel: “Dat weet ik nog, ja. (lacht) Dat is de aard van het beestje, hè. Zelfs al geef je hem zoveel
mediatraining als je wilt, dat zal er nooit helemaal uitgaan. Verplicht Remco om naar links te gaan, en hij gaat naar rechts.”
De Cauwer: “De vraag die op mijn papiertje staat is dan: zou je hem willen veranderen? Kán je hem veranderen?”
Evenepoel: “Neen, Remco moet vooral zichzelf blijven. We hebben net met auteur Frank Van de Winkel een boek gemaakt over de jeugd van Remco. Ik zal jullie er straks één meegeven. Lees het en je snapt het karakter van Remco al veel beter. Het is niet min wat hij allemaal al heeft meegemaakt. Een voorbeeld: Remco is enig kind van twee zelfstandigen. Hij was pas drie weken oud toen hij al naar de crèche ging. De jongste ooit, tot op vandaag. Zo zijn er veel dingen die hem gemaakt hebben tot wie hij is. Als je het boek leest, snap je zijn karakter veel beter.”
De Cauwer: “Bij onze eerste ontmoeting destijds was jij bij manier van spreken nog een normale mens. En nu ben je ‘de vader van’. Natuurlijk: je was toen al de vader van en je bent nog altijd een normale mens, maar de wereld is voor jullie ondertussen toch helemaal veranderd?”
Evenepoel: “Als je het hebt over de relatie ouder-kind, dan is er eigenlijk niks veranderd. Maar de wereld rond ons natuurlijk wel. Er is ontzettend veel op ons afgekomen en we hebben allemaal moeten leren om daarmee om te gaan. Het is iets wat ik nu probeer mee te geven aan de ouders in onze Academy (het project waarmee Evenepoel Brusselse jongeren op de fiets wil krijgen, red.). Als je kind succesvol is in de sport, wordt het onvermijdelijk ook bezit van iemand anders. De ouders van Lotte zullen dat meegemaakt hebben, de ouders van Wout… Dat is bijzonder zwaar. Zeker als de buitenwereld je zoon of dochter een etiket gaat opplakken waarvan je weet dat het niet klopt. Ons kind is toevallig coureur, maar wij zijn niet anders dan de ouders van een metser, student of advocaat: wij willen alleen het beste voor ons kind.”
De Cauwer: “Voilà. Dat zou je moeten zeggen aan iedereen die kritiek geeft: ‘Meneer, mevrouw, hebt u zelf kinderen?’”
Evenepoel: “Wat ik al een paar keer letterlijk heb gezegd.”
De Cauwer: “Natuurlijk: die hechte band tussen ouder en kind zorgt er misschien ook voor dat je fouten maakt, precies door de emotionaliteit. Ik vraag me af: is het goed om vader én manager tegelijk te zijn?”
Evenepoel: “Ik word door de buitenwereld afgeschilderd als de manager van Remco. Maar dat ben ik niet. Laat het mij zo zeggen: ik heb nog nooit over ook maar één euro onderhandeld. Ik doe dat niet.”
De Cauwer: “Dat doet Remco
zelf?”
Evenepoel: “Ja. In Tenerife zijn hij en Patrick Lefevere destijds een heel correct contract overeengekomen. De bonussen die daarin staan, je valt er als gewone werkmens van achterover. Wat zou ik daar nog over moeten gaan discussiëren?”
De Cauwer: “Door het hele fusieverhaal eind vorig jaar is wel de indruk ontstaan dat jij en Lefevere recht tegenover elkaar stonden. Maar is jullie band niet beter dan de buitenwereld denkt?”
Evenepoel: “Dat is zo. Ik heb het net in Parijs-nice nog tegen Patrick gezegd: ‘Wij gaan nooit vergeten wat jij voor ons hebt gedaan.’ Patrick heeft Remco een contract gegeven na zijn val in Lombardije, op een moment dat niemand wist of hij ooit nog coureur zou worden. Dokter Yvan Vanmol had net de stekker uit zijn revalidatie getrokken. Remco mocht niet meer fietsen, alleen nog aquajogging doen. Patrick heeft op dat moment een enorme investering gedaan, ook omdat er toen een ander team was gepasseerd. Maar voor hetzelfde geld komt Remco niet meer terug of is het een verhaal Bernal, waarbij het twee jaar duurt voor je opnieuw helemaal op niveau bent. Wat Patrick heeft gedaan, moet je durven.”
“En wat het fusieverhaal betreft: er zijn toen langs weerskanten dingen gezegd. Zoals Remco op het WK in Glasgow aangaf: ‘Patrick en Patrick (Lefevere en vader Evenepoel, red.) zouden beter zwijgen.’ Daar had hij toen helemaal gelijk in. Ondertussen weet ik: alles wat er rond de fusie gebeurd is, daar kon Patrick ook niet veel aan doen.”
De Cauwer: “Dat is een ééntweetje geweest tussen de zakenmannen Robert van der Wallen en Zdenek Bakala?”
Evenepoel: “Ik denk dat, ja.” De Cauwer: “Denken? Jij weet toch hoe het echt zat?”
Evenepoel: “De week voor het naar buiten is gekomen, hebben wij telefoon gekregen van Zdenek Bakala: ‘Dit staat er te gebeuren. De mensen van Jumbo-visma gaan bij jullie langskomen.’ Richard Plugge en Merijn Zeeman zijn hier ook effectief geweest. Maar weet je waarmee Remco het gesprek begonnen is? Letterlijk: ‘Ik word hier in een situatie gedropt die ik niet heb gewild. Het hele verhaal interesseert me niet.’ Plugge en Zeeman hebben die directheid geapprecieerd, maar daarop alsnog hun verhaal gedaan. En toen raakte Remco wél onder de indruk. Dat was wauw, tot de fiets ter sprake kwam. Remco hield vast aan Specialized en daarop is het afgesprongen.”
“Niet vergeten: Remco zijn eerste echte koersfiets was een Specialized, een S Works die hij van Patrick Lefevere had gekregen en die nu nog altijd in de garage hangt bij ons thuis. Hij kreeg die fiets een dag voor (juniorenwedstrijd, red.) La Philippe Gilbert en heeft er toen meteen mee gereden en gewonnen, hoewel ik had voorgesteld om nog een week te wachten om die deftig af te stellen.” (lacht)
“Ik word door de buitenwereld afgeschilderd als de manager van Remco. Maar dat ben ik niet. Laat het mij zo zeggen: ik heb nog nooit over ook maar één euro onderhandeld. Dat doet Remco zelf” Patrick Evenepoel