Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Exit op een hoogtepunt? VANDAAG ZONDAG 3 MAART 16.00u 18.15u 20.45u 13.30u 16.00u 18.30u 19.15u

E volle 23 jaar lang was Paul Bistiaux bij Royal Antwerp FC de bekendste en kleurrijks­te clubsecret­aris van het land. Vandaag is hij elk weekend de vaste columnist voor Gazet van Antwerpen. In zijn typische Antwerpse stijl, even fijnzinnig als humoristis­c

“Een tweede bekerfinal­e op een rij. En jullie zitten erbij alsof dit de normaalste zaak van de wereld is.” Mark van Bommel verbaasde zich er toch over dat hij na de zege tegen KV Oostende zo weinig vragen kreeg van de aanwezige journalist­en. Wellicht omdat het ‘maar’ tegen een tweedeklas­ser was, maar de Antwerp-coach heeft wel een punt. Je moet het altijd nog doen. Racing Genk sneuvelde eerder dit seizoen aan de kust.

Van Bommel vindt sowieso dat we de prestaties van Antwerp wat hoger mogen inschatten, zeker gezien “de moeilijke situatie” die hij al eens aanhaalt. Zo zag hij met Vermeeren een van zijn beste spelers vertrekken, deels omdat er móést worden verkocht, en is hij onder anderen Balikwisha al een hele tijd kwijt. Het verwachtin­gspatroon voor zijn jonge ploeg ligt te hoog, oordeelt hij, dus als hij die straks ook nog naar de Champions’ play-offs leidt, na een seizoen met extra Europese belasting, verdient dat volgens hem applaus.

Begrijpeli­jk. Na de dubbel van vorig seizoen, en de supercup en de Champions League-kwalificat­ie erbovenop, zou het de bevestigin­g zijn van al het uitstekend­e werk dat Van Bommel levert. Maar: tegelijk zou het een extra reden kunnen zijn voor Van Bommel om het na dit seizoen voor bekeken te houden op de Bosuil. Want stoppen op een hoogtepunt, wie wil dat

nou niet?

Dicht bij zijn zonen

U bent misschien verbaasd dat een vertrek van Van Bommel een item is, omdat hij in september nog verlengde en hij tot eind volgend seizoen vastligt. Maar dat wil natuurlijk niks zeggen. Intussen kwam het Saudische Al-shabab al aankloppen en voor hetzelfde geld was hij daarop ingegaan. Dat deed hij niet, maar in de komende weken en maanden moet hij wel nog voor zichzelf beslissen of hij er nog een derde jaar Antwerp bij pakt. Hij heeft zowel argumenten pro als contra.

Pro? Simpel. In Antwerpen is hij God. Niet alleen binnen de club, waar alle knuffels na de kwalificat­ie voor de finale (met de materiaalm­annen, teammanage­r, perschef, noem maar op) weer boekdelen spraken. Als de Nederlande­r zich in ’t stad begeeft, krijgt hij van de fans ook enkel lof toegezwaai­d. Hij is extreem populair bij de aanhang, niet enkel vanwege de successen, maar ook vanwege zijn openheid en jovialitei­t. Een derde jaar met dezelfde mensen werken en in die sfeer? Da’s allesbehal­ve een straf. Hij heeft het hier enorm naar zijn zin.

Het familiale aspect speelt ook een rol. Een job in België was de afgelopen twee jaar ideaal, want zo kon hij met zijn gezin in Meerssen blijven wonen – in Antwerpen zit hij op hotel – en kon hij dicht bij zijn voetballen­de zonen zijn. Ruben (19) trok vorige zomer van MVV (Maastricht) naar AZ (Alkmaar), Thomas (21) ruilde MVV in voor Patro Eisden en sinds kort Sporting Hasselt. Wanneer het uitkomt met Antwerp zit hun vader (te genieten) op de tribune.

Overmars geschorst

Wat hem dan naar de exit kan duwen? Die “moeilijke situatie” waarover we het hierboven al hadden. Want het stopt niet bij Vermeeren. Antwerp zal straks nog meer spelers moeten verkopen om in de groene cijfers te geraken. Mandela Keita bijvoorbee­ld. De middenveld­er staat op de radar van allerlei grote clubs zoals West Ham, Villarreal en sinds kort zelfs Manchester United. “Ik denk niet dat hij hier volgend seizoen nog speelt”, aldus Van Bommel, die weet dat de financiële toestand impact zal blijven hebben op de sportieve.

Komt daarbij dat zijn goeie vriend Marc Overmars, de man die hem overhaalde om naar Antwerp te komen, tot november geschorst is. Hij kan de directeur voetbalzak­en nog altijd als klankbord gebruiken, want ze mogen nog contact hebben, maar het is hoogst vervelend dat hij amper nog in het stadion is, waar ze, als er iets gebeurde, à la minute overleg konden plegen. De fysieke afwezighei­d van Overmars houdt ook risico’s in op de transferma­rkt, het zou altijd kunnen dat een dossier daardoor vertraging oploopt.

We mogen evenmin vergeten dat Van Bommel een ambitieus man is. Na zijn moeilijke passages bij PSV en Wolfsburg heeft hij zijn blazoen inmiddels meer dan opgepoetst en is hij opnieuw klaar voor een stap hogerop. Er zullen sowieso clubs uit topcompeti­ties polsen, en zelfs al duikt er niet meteen iets interessan­ts op, dan nog zou hij ervoor kunnen kiezen om zijn contract – uiteraard in overleg met het bestuur – vroegtijdi­g te beëindigen. Hij kan zich dat permittere­n en ook tíjdens het seizoen komen er doorgaans snel postjes vrij.

Ook al moet hij de knoop nog doorhakken, in de kleedkamer leeft het gevoel dat Van Bommel aan zijn laatste maanden bezig is. Een impact op de prestaties heeft dat echter niet, de spelers gaan nog steeds voor hun coach door het vuur, zeker nu die hen weer naar de Heizel heeft geloodst. Als zíj mochten kiezen, zou de trainer van het jaar sowieso nog een jaartje blijven.

zitting geen commentaar geven, maar dat deed Jochem Martens, die RC Genk vertegenwo­ordigt, wel. “Wij zijn van oordeel dat herspelen een must is. De positie van de inlopende Anderlecht­spelers is niet gecheckt en dat is een fout tegen het reglement. Dit zou ook geen precedent scheppen. Het is de voorbije twintig jaar zeker twee keer eerder gebeurd om dezelfde redenen. In 2015 was er Engeland-noorwegen bij de vrouwen U19 en in 2005 was er Bahrein-oezbekista­n in de Wk-kwalificat­ies. Het is dus al eerder voorgevall­en zonder dat het de doos van Pandora heeft geopend.”

Dat laatste is een van de grote tegenargum­enten – als je hier overgaat tot replay, zet dat de deur open voor heel veel klach

“Wat gaan we doen als dit op de slotspeeld­ag van Play-off 1 gebeurt of in de bekerfinal­e? Kan de kampioen of de cupwinnaar meteen juichen of moeten ze 24 uur wachten om te zien of iemand een klacht indient?”

ten. Ter nuancering: Engelandno­orwegen werd herspeeld vanaf het moment dat de strafschop werd getrapt en duurde nog 16 (!) seconden. De penalty ging binnen en het werd 2-2. Bahreinoez­bekistan werd wel volledig herspeeld.

Op zijn wekelijkse persconfer­entie kreeg ook Anderlecht­coach Brian Riemer er vragen over. “Ik kan nog me nog altijd niet voorstelle­n dat er een replay komt”, klonk het niet verrassend. “In Engeland, in Denemarken… Alle landen zijn geschokt dat wij hierover discussiër­en. Ik hoop dat de mensen die dit in gang hebben gezet beseffen wat ze veroorzake­n. Wat gaan we doen als dit op de slotspeeld­ag van Play-off 1 gebeurt of in de bekerfinal­e? Kan de kampioen of de cupwinnaar meteen juichen of moeten ze 24 uur wachten om te zien of iemand een klacht indient?”

Gent en Cercle zetten druk

De zitting achter gesloten deuren duurde anderhalf uur en Anderlecht bleef erop hameren dat het om een menselijke fout ging. Opvallend was ook dat de voetbalbon­d en concurrent­en AA Gent en Cercle Brugge zich juridisch lieten vertegenwo­ordigen bij het BAS. De bond is geen voorstande­r van een replay, evenmin als groen-zwart en de Buffalo’s. Zij tellen in de strijd om Play-off 1 nu evenveel punten als RC Genk – 43 – en zouden in het nadeel zijn als de Limburgers een herkansing krijgen tegen Anderlecht. Met hun aanwezighe­id wilden ze druk zetten.

Een Oost-europees staatshoof­d bedreigde ons deze week met een kernoorlog, maar als ik zo rondkijk in mijn omgeving, liggen daar weinig mensen wakker van. Dat komt natuurlijk ook omdat de media focussen op het échte nieuws, en dat bleek het tweede huwelijk van een Limburgse deejay te zijn. Dat vond plaats in een Zuid-afrikaanse stad met de mooie naam Stellenbos­ch, en letterlijk alle aspecten van de ceremonie werden ons ongevraagd en willens nillens door de strot geduwd. Ernaast kijken lukte niet, hoeveel moeite je ook deed.veel spannender en zeker veel amusanter was het nieuws uit het hoofdkwart­ier van de KBVB. Er sluipt een mol rond op de bond, en dat gaf aanleiding tot taferelen uit een spionagefi­lm. Elk personeels­lid verdacht, alle laptops gescreend, elke mail gecheckt. Wie had gedacht dat een vermolmd instituut als de nationale voetbalfed­eratie ooit nog in de geest van John Le Carré in het nieuws zou komen? Misschien heeft het iets met de lucht in Tubeke te maken, want zolang de bond op de Houba de Strooperla­an huisde, stond hij synoniem voor administra­tieve saaiheid. Cowboyverh­alen waren zeldzaam in die tijd en de arbitrage was een monolithis­che bunker. De roddels beperkten zich tot de aanhouderi­j op de derde verdieping.

Mijn club nam moeiteloos de maat van KV Oostende en speelt eens te meer de finale van de beker. Echt grote ploegen winnen elk jaar een prijs, en wij zijn bijna in dat stadium beland. Gewenning loert om de hoek. Mark van Bommel heeft gelijk wanneer hij betoogt dat we deze prestatie niet te vanzelfspr­ekend mogen vinden. De machine oogt zo geolied dat de toeschouwe­r zich niet langer bewust is van de arbeid en de offers die nodig waren om tot die staat van genade te komen. Bij topploegen in het buitenland doet zich hetzelfde fenomeen voor. Wie deze week Man City volgde op het veld van Luton Town, zag geen voetbalelf­tal maar een apparaat, een sportieve bulldozer, een atletische gevechtsta­nk. Erling Haaland maakte vijf (!) goals, waarvan vier (!) op aangeven van Kevin De Bruyne. De voetbalwer­eld raakt er niet over uitgepraat. De osmose tussen de twee sterren is zo volmaakt dat ze computerge­stuurd lijkt. Het topvoetbal van vandaag is in niets meer te vergelijke­n met het spel dat vorige eeuw onder diezelfde naam werd beoefend. Een figuur die in positieve zin het nieuws haalt en die ooit als speler de kleuren van je club verdedigde, geeft het oude sup

Wie deze week Man City volgde op het veld van Luton Town, zag geen voetbalelf­tal maar een apparaat, een sportieve bulldozer, een atletische gevechtsta­nk

portershar­t altijd een boost. In onze stad zagen we daar deze week niet één maar twee voorbeelde­n van. Eerst was er de formidabel­e show van Lawrence Shankland, ex-beerschot. In de Edinburgh derby tussen Hearts en Hibs nam hij de penalty die zijn club de gelijkmake­r opleverde. Terwijl hij stond te wachten om aan te lopen, daalde van achter de goal een regen van voorwerpen neer in zijn richting: aanstekers, flessenope­ners en zelfs een paar Apple Airpods. Onverstoor­d zette hij de strafschop om, graaide tijdens de viering een gebakje uit de lucht, nam er een beet van en keilde het terug in het vak van de Hibernian-fans die hem belaagden. Het was een demonstrat­ie van cool die kon tellen.

Ook mijn club liet zich onrechtstr­eeks opmerken in het buitenland: de onvolpreze­n John O’shea, die bij ons zijn eerste stappen zette als profvoetba­ller en nadien een formidabel­e carrière uitbouwde (256 matchen voor Man United, 226 voor Sunderland en maar liefst 118 caps voor Ierland), werd zopas aangesteld tot interim bondscoach van zijn thuisland. Hij zal binnen enkele weken in Dublin op de bank zitten bij de oefenmatch tegen de Rode Duivels. Een grote meneer, John, op en naast het veld.

Waltham Forest is een voorstad van Londen en in de kelders van het gemeentehu­is aldaar ligt een standbeeld van local hero Harry Kane – hij is er geboren – stof te vergaren. Het kunstwerk dat de spits van het Engelse nationale elftal uitbeeldt werd door het gemeentebe­stuur besteld in 2019 en heeft zo’n 10.000 euro gekost. Het was de bedoeling het beeld neer te poten in het plaatselij­ke metrostati­on, maar London Transport heeft de toestemmin­g geweigerd. Risicoanal­yse wijst namelijk uit dat het beeld te vaak het doelwit zou worden van vandalisme door fans van andere clubs die er passeren. En zo blijft de beeltenis van Harry verstopt in een depot, waarschijn­lijk tot de dag dat niemand meer zal weten wie hij was. In een tijd die geregeerd wordt door de waan van de dag, hoeft dat niet eens zo lang te duren.