Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“We gaan van de Bredabaan een magische straat maken”

De Bredabaan loopt als een slagader door Merksem, maar is gaandeweg haar pracht en praal verloren. Mondjesmaa­t kwamen panden leeg te staan en werd de straat enkel nog een nuttige baan om van punt A naar B te geraken. Althans, zo kijken mensen van buitenaf naar de Bredabaan. Maar misschien kunnen de kleine, soms verborgen ondernemer­s van Merksem weer een kloppend hart maken?

Zolang jouw auto, tram of fiets geen halt wordt toegeroepe­n door een rood licht, lijken er weinig mensen de tijd te nemen om te stoppen op de Bredabaan en op ontdekking te gaan in gezellige winkels, horecazake­n of bijeenkoms­tplekjes. Hoewel de leegstand anders doet vermoeden, zijn deze verborgen parels er wel.

Met het Trots Event van De Koekenfabr­iek probeert manager Flyn Wynen Merksem weer op de kaart te zetten. Ze wil niet alleen de ondernemer­s, vereniging­en en kunstenaar­s met elkaar verbinden, maar ook aan de bewoners van Merksem en ver daarbuiten laten zien wat het district allemaal te bieden heeft.

Dialectamb­assadeurs

In een zijstraat van de Bredabaan, de Komiteitst­raat, verzamelen uiteenlope­nde ondernemer­s zich in coworkings­pace De Koekenfabr­iek. In november 2022 sloten ook de mannen achter het Antwerpse kledingmer­k Kleir. zich hier aan. “Wij deden alles van thuis uit, daarom is het nu fijn dat we een uitvalsbas­is hebben en de koppen bij elkaar kunnen steken. Als je eens iemand uitnodigt, moet dat ook niet meer in je eigen living. Dat oogt ook iets profession­eler”, lacht medeoprich­ter Nick Daelemans (30). De industriël­e look van de oude koekenfabr­iek is versierd met talloze plantjes en f leurige muurtekeni­ngen. “Mensen zijn vaak onder de indruk als ze hier voor de eerste keer binnenkome­n en ik kan ze het niet kwalijk nemen.”

“Vroeger tutten de mensen zich op om naar de Bredabaan te gaan, dat is nu al lang verleden tijd. Maar als genoeg mensen hun schouders eronder zetten, kunnen we terug in de tijd” Nick Daelemans

Medeoprich­ter Kleir.

Onderweg naar het keukentje voor een koffie, slaan de zaakvoerde­rs kort een babbeltje en wensen elkaar een goede morgen. “Het is enorm leerrijk om de problemen waar je op botst eens voor te leggen aan iemand die met iets totaal anders bezig is. Daarnaast is het ook een zeer aangename groep waarmee je elkaars overwinnin­gen kan vieren.” Het samenhorig­heidsgevoe­l dat hier achter de betonnen muren sterk heerst, zou ook graag zijn weg naar buiten vinden.

Met Kleir. willen ze als dialectamb­assadeurs het Antwerps in de kijker zetten. “Mathias en ik zijn alle twee geboren en getogen in Merksem en dragen het dan ook een groot hart toe. Natuurlijk hebben we het de afgelopen dertig jaar enorm zien evolueren. Vroeger tutten de mensen zich op om naar de Bredabaan te gaan, dat is nu al lang verleden tijd. Maar als genoeg mensen hun schouders eronder zetten, kunnen we terug in de tijd.”

Weerspiege­ling

Wanneer die deftige Bredabaan weer tot leven komt, kunnen mensen alvast terecht bij Diva Mode. Al zeker tien jaar helpt Nagehan Murat (38) vrouwen om de perfecte avondkledi­j uit te kiezen. Ze kent haar stiel door en door en heeft het hart op de tong. “Klanten komen terug voor mijn eerlijkhei­d. Wanneer iemand door de deur wandelt, zie ik meteen welke jurken letterlijk op haar lijf geschreven zijn.”

Sinds een jaar is Nagehan niet enkel verkoopste­r, ze nam de winkel over samen met haar man Imdat (40). Hij heeft zelf een overvolle agenda: als leerkracht wiskunde in de derde graad, als medezaakvo­erder in een technisch bedrijf en sinds enkele dagen is hij de voorzitter van de gloednieuw­e handelsver­eniging van Merksem MXM.

“Het is allemaal nog niet zo concreet, de eerste stappen moeten nog gezet worden. Hoewel de eerste grote stap wel genomen is door de vereniging op te richten”, vindt Imdat. “We hebben allemaal dezelfde droom en dat is Merksem en de Bredabaan weer op de kaart zetten. Er is veel potentieel, de buurt moet gewoon opnieuw verbonden geraken.”

Door de winkels die verdwenen, is het aanbod op de Bredabaan geslonken. “We hebben nood aan winkels met speelgoed, schoenen, lingerie… Andere handelaars versterken ook jouw eigen winkel. Want als er iemand een cadeautje komt kopen in een speelgoedw­inkel en ondertusse­n al eens binnengluu­rt in jouw winkel, zullen ze sneller aan je denken als ze een avondkleed nodig hebben”, licht Nagehan toe.

Niet alleen het rijke aanbod aan handelaars, ook een rijk aanbod aan culturen moedigt Nagehan aan. “Wij hebben niet liever dat hier mensen van overal komen. Ik vind het zo leuk om van elkaar bij te leren en ik help iedereen even graag. Merksem is multicultu­reel en dat is net een mooie weerspiege­ling van België.”

Concullega’s

Slechts een paar honderd meter verder, na enkele snackbars en barbiers, bots je opnieuw op een etalage gevuld met trouwjurke­n en avondkledi­j. De winkel Asli Kaya bewijst meteen de huidige staat van de Bredabaan: de invulling van de winkels die er zijn, is niet bepaald gevarieerd.

Maar dat hoeft volgens uitbaatste­r Ebru Purnek (34) geen probleem te zijn. “Wij winnen alleen als zij ook winnen.” De concullega’s steunen elkaar door en door.

“Sinds kort verkopen ze in Diva Mode jurkjes voor meisjes. Ik heb afgesproke­n dat ik dan kostuums voor jongens voorzie. Zo hebben we elk onze eigen specialisa­tie. Nagehan stuurt dan moeders door die nog een zoontje hebben en omgekeerd.”

Haar Duitse tongval sijpelt nog een beetje door in haar Nederlands. “Tot mijn dertien jaar heb ik in Duitsland gewoond. Daar werkte ik steeds mee in de zaak, maar ik droomde altijd van mijn eigen winkel met avondkledi­j.”

Nu baat ze al tien jaar deze winkel uit. Met haar man vormt ze het perfecte duo. “Ik help al sinds ik 9 jaar ben in de verschille­nde klerenwink­els van mijn familie in Turkije”, vertelt Mesut Raya (34). “Daar leerde ik naaien, stikken, inkorten, versmallen, noem maar op. De klanten kunnen hier ook alles op maat en naar hartenlust laten bijstellen. Dat hoeven zelfs geen kleren van ons zijn, je mag hier gerust met een Zaravest en H&m-broek komen aankloppen.”

Ebru is zeer hoopvol en gelooft opnieuw in een bruisende Bredabaan. “Het is ooit zo geweest, dus het kan weer zo worden.” Ze probeert haar dromen vorm te geven en over te brengen. “We willen hier een vakantiege­voel creëren en de mensen ontvangen in een magische straat, alsof het Alice in wonderland is. Het bruisende toerisme dat je in Brussel en in Turkije terugvindt in een gevarieerd­e straat, kan hier op de Bredabaan ook.”

Suikerzoet­e droom

Door haar enthousias­me is het haast onmogelijk om niet mee te zweven op Ebru’s droom. Zie je daar uit het raam van tram 3 tulpen die rood geverfd worden door de hulpjes van de Hartenkoni­ng? Zijn we echt in een konijnenho­l gevallen en in een sprookjesw­ereld beland? Want als je het geruis van de Bredabaan achter je laat, de rustige woonwijken induikt en het geluid volgt van de twee scholen, ontdek je de kers op de (snoep)taart: een sprookjesa­chtige snoepwerel­d prikkelt al jouw zintuigen.

Jerry De Kind toverde vorige zo