Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“In het begin deed iedereen zeer lachwekkend over mijn nieuwe job”
Al dertien jaar en 149 interlands lang deelt Red Flamesbondscoach Ives Serneels (51) lief en leed met zijn vrouw Leen Vissers (46). Vanavond tegen Hongarije wacht nummer 150, het eerste van twee duels voor het behoud in de hoogste divisie van de Nations League. Samen blikken ze terug op vijf – om uiteenlopende redenen – memorabele interlands.
DE ALLEREERSTE “MENSEN UIT MIJN DICHTE OMGEVING BEGREPEN MIJN KEUZE NIET” 24 mei 2011:
BELGIË-NOORD-KOREA 1-0
Leen Vissers (snel) “De eerste interland van Ives in het Limburgse Veldwezelt, voor nog geen honderd toeschouwers.”
Ives Serneels: “We winnen met 1-0 van Noord-Korea, Cayman scoort. Al is dat de eerste oefeninterland. De eerste officiële was in Dessel, tegen Hongarije. Wullaert scoort van ver met links. Een paar maanden voordien was ik nog coach van de vrouwenploeg van Lierse, tot Marc Lesenfants na een wedstrijd vroeg of ik bondscoach wilde worden. Leen en ik vroegen ons vooral af of het mijn kansen zou hypothekeren om ergens hoofdcoach bij de mannen te worden. Ik was toen al jeugdcoordinator bij Lierse en was al T1 geweest in derde klasse bij de mannen, dus ik had al wat ervaring. We wisten toen nog niet welke kant mijn trainerscarrière uit zou gaan. Ik ben Leen dankbaar omdat ze zei dat ik het moest doen.”
Vissers: “Ik was gewoon blij dat ze hem een functie op zo’n hoog niveau aanboden. Bij de vrouwen is er niks hoger dan de nationale ploeg. Bovendien kende Ives dankzij Lierse de vrouwencompetitie al.”
Serneels: “Ik had dertien jaar geleden nooit gedacht dat dit avontuur zo lang zou duren. Het is toch veel, 150 wedstrijden. In het begin deed iedereen zeer lachwekkend over mijn nieuwe job. Met alle respect voor vrouwenvoetbal, maar ze hebben mij uitgelachen, hè. ‘Zijn jullie zot? Wat ga jij nu doen? Toch niet bij een vrouwenploeg?’, vroegen exploegmaats mij. Mensen uit mijn dichte omgeving begrepen die keuze niet. Ik voelde, in beperkte mate, dat een aantal mensen binnen de voetbalbond hier echt iets van wilden maken. Dat heeft mij overtuigd.”
Vissers: “Ivels reageerde nooit op de mensen die hem uitlachten.” Serneels: “Het was een extra motivatie. Intussen zijn al mijn criticasters zelfs al komen kijken naar een wedstrijd. Het doet ook deugd als sommigen uit eerste klasse zeggen: ‘Amai, hoe jullie nu werken en beelden tonen voor en tijdens een match, dat deden wij vorig jaar zelfs niet.’ Ik herinner mij nog de eerste keer dat ik de kleedkamer van de nationale ploeg binnenstapte. Die eerste speech moest er boenk op zijn. Ik vroeg aan de ploeg wanneer ze voor het laatst waren samengekomen. Dat bleek maanden geleden. Dat is erg, maar ik drukte hen op het hart dat onze politici al meer maanden bezig waren met een regering te vormen. Het kon dus nóg erger, we hadden geen reden om negatief te zijn.” HET EERSTE GROTE TOERNOOI
“JE KAN NERVEUS ZIJN, MAAR ER ZIJN GRENZEN” 20 juli 2017:
BELGIË-NOORWEGEN 0-2
Serneels: “Die 0-2-zege tegen Noorwegen op ons eerste EK ooit is een sportief hoogtepunt. Met een goal van Elke Van Gorp, iemand die ik al van de jeugdopleiding van Lierse kende. Ik zie nog zo onze fans achter de goal vieren. Daar krijg ik nog kippenvel van. En ook hoe we allemaal samen het veld opliepen. Fantastisch.” Vissers: “De hele familie van Elke had ook een bordje vast met haar gezicht op. Geweldig.”
Serneels: “We moesten over onze limiet gaan om die wedstrijd te winnen. De match ervoor verloren we tegen Denemarken. Toen heeft het serieus gekletterd in de nabespreking. Ik heb alles op tafel gegooid en gezegd dat het moest stoppen. Je kan nerveus zijn, maar er zijn grenzen.” Vissers: “Daarna hadden speelsters en staf een vrij moment. Ives kwam mij en onze dochter opzoeken in de Beekse Bergen.”
Serneels: “Na Noorwegen deed dat deugd. Even tussen de bomen zitten en alle emoties laten bezinken. Na de oefenwedstrijd tegen Oostenrijk vorig jaar ben ik trouwens ook eens echt kwaad geworden, tegen mijn staf in een kamertje vlak naast de kleedkamer. Met als bedoeling dat de speelsters alles zouden ho