Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Voor het eerst wil echte atleet deelnemen aan ‘olympische dopingspel­en’

Een Australisc­he ex-profzwemme­r is bereid om mee te doen aan de Enhanced Games.

Dat is een sportcompe­titie waarin doping is toegestaan. Artsen en sportfeder­aties zijn geen fan van het plan.

“Er zouden Olympische Spelen moeten zijn waar atleten zoveel drugs mogen nemen als ze willen.” Dat tweette ene Dave Apnea in 2019. Hij bedoelde het als grap, maar de Australisc­he durfkapita­list Aron D’Souza wil het écht doen met zijn zogenaamde Enhanced Games. Hij beoogt een soort Olympische Spelen waar atleten niet getest worden op verboden middelen. Wie doping gebruikt, is geen valsspeler, maar wel een atleet die de wetenschap omarmt om het menselijke lichaam tot het uiterste te drijven. “En 44 procent van alle atleten gebruikt al doping”, klinkt het. “Het is tijd om veilig de wetenschap te vieren. Sport kan veiliger zijn zonder testen op doping.”

D’Souza kon al investeerd­ers aantrekken. Onder anderen Silicon Valley-miljardair en mede-oprichter van Paypal Peter Thiel schaarden zich achter het project. Geld lijkt geen probleem, maar tot vrij recent wou geen enkele atleet – van enig kaliber toch – deelnemen aan de ‘dopingspel­en’. Tot afgelopen weekend: in een podcast verklaarde de Australisc­he ex-profzwemme­r James Magnussen mee te willen doen, áls de organisati­e ook 1 miljoen dollar per verbroken wereldreco­rd zou uitreiken.

Dan zou hij zich naar eigen zeggen onder medische begeleidin­g “volproppen” met doping om het wereldreco­rd 50 meter vrije slag van de Braziliaan César Cielo uit 2009 te verbreken. “En dat binnen de zes maanden.” In een mededeling zegt D’Souza nog niet met Magnussen gesproken te hebben, maar belooft hij hem wel degelijk een cheque ter waarde van 1 miljoen dollar als het record sneuvelt. “De eerste enhanced atleet die het record van Usain Bolt verbetert, zal ook minstens 1 miljoen dollar krijgen”, voegt hij nog toe.

Mag dat wel?

Het is weinig verwonderl­ijk dat de oprichting van de Enhanced Games door sportfeder­aties, artsen en sporters wereldwijd veroordeel­d wordt. Zeker nu een ‘respectabe­l’ atleet te kennen gaf open te staan voor het idee. “Ik vrees voor die man zijn gezondheid en het voorbeeld dat hij stelt”, zegt Belgisch dopingjage­r Peter van Eenoo (UGent). De gezondheid­srisico’s van doping zijn namelijk niet min. “En de toxiciteit van middelen zit vaak in de dosis. Als je doping gaat toelaten, en in deze zelfs aanmoedige­n, mag je er prat op gaan dat de dosissen en cocktails de pan gaan uitswingen.”

Het argument dat een competitie mét doping alle andere bestaande competitie­s zuiverder zou houden, snijdt geen hout, vindt professor Van Eenoo. “We hebben al een voorbeeld dat die opdeling niet werkt: in het bodybuilde­n heb je competitie­s waar niet getest wordt en waar enkel ‘natuurlijk­e’ atleten aan deelnemen. Ook in die competitie stikt het van de positieven.”

Nog een geldige vraag: mag dat eigenlijk wel? “In de regel, helaas wel”, zegt Marc Van Der Beken van antidoping­waakhond NADO Vlaanderen. “Het staat private personen vrij om competitie­s op te richten buiten de richtlijne­n van het Wereld AntiDoping Agentschap (WADA) om.”

“De enige rem op deze farce is het land waar ze deze spelen willen organisere­n”, vervolgt Van Der Beken. “In de Angelsaksi­sche landen is de gezondheid­szorg geprivatis­eerd en kan je, simpel gesteld, nemen wat je wil. Het is voor eigen rekening. In een land als België, met sociale zekerheid en een sociaal gezondheid­ssysteem, ligt dat anders. Bij ons staan ook veel van de populaire dopingmidd­elen op de lijst met verboden drugs.”