Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Na ontelbare mensenvoet­en mag Cynthia olifantenp­oot verzorgen

Al ruim dertig jaar verzorgt Cynthia Janssen (60) de voeten van vele Boechouten­aren. Maar ze droomde voortduren­d van het ‘grote’ werk. Dankzij De droomfabri­ek stond ze oog in oog met een olifant die gewillig zijn poot uitstak. “Hun voetzolen voelen alles,

Zaterdag op televisie, maar reeds afgelopen september ingeblikt in dierenpark Planckenda­el. “Ik ga niet zeggen dat het de mooiste dag, maar zeker wel de spannendst­e uit mijn leven was”, lacht Cynthia. “Mijn hart bonsde enorm. Voor het eerst was ik flabbergas­ted. Ik had dat gevoel nog nooit bij een mens gehad.”

Vanwaar deze bijzondere droom? “Ik ben beroepshal­ve chiropodis­te (ze doet medische pedicure, red.), en heb al tien jaar een praktijkru­imte in een paramedisc­he groepsprak­tijk”, legt ze uit. “Maar ik droomde er ’s nachts geregeld van de poten en nagels van een olifant onder handen te nemen. Ik heb altijd een fascinatie voor zulke dieren gehad. Ze zien er stoer uit, maar ze zijn eigenlijk gevoelige beesten. Letterlijk. Hun voetzolen voelen alles, zelfs meer dan bij de mens.”

Ooit trok ze al eens haar stoute schoenen aan. “Ik was toen met de kinderen in de dierentuin, en een van de verzorgers was bezig met de verzorging van een olifantenp­oot. Maar hij legde uit dat het best gevaarlijk werk was, en dus verboden voor particulie­ren om mee te helpen. Daarna bleef die droom sudderen.”

Best gevaarlijk

De droomfabri­ek kon de droom van Cynthia wél realiseren. “Ik werd al om 8 uur in de zoo verwacht. Zelfs dat was al een magisch moment: bij zonsopgang de dierentuin zien ontwaken. Normaal zie je dat nooit”, klinkt

het.

Cynthia mocht aan de slag met een vrouwelijk­e olifant, maar niet alvorens eerst te luisteren naar een waslijst aan instructie­s. “Zulk beest is niet even gevaarlijk als een leeuw of tijger. Maar als ze plots hun poot uitsteken kan je een gebroken neus of ribben oplopen”, zegt ze. “Daarom moest ik altijd aan de zijkant van de poot staan, niet recht ervoor. En bij de minste dreiging moest ik achter een bepaalde lijn plaatsneme­n, zodat het beest mij niet meer kon aanraken. Een andere verzorger hield een bamboestok­je tegen haar voorhoofd, waarmee de olifant snapte dat ze zich rustig moest houden.”

Bij de olifant kon Cynthia uiteraard niet het fijne materiaal uit haar praktijk gebruiken. “Normaal hanteer ik kleine nagelfrees­jes, in de zoo was dat een serieuze vijl. Ik zag er gereedscha­p dat ook in de kluskist van mijn man zit. Het was niet makkelijk om dat te hanteren. Dat waren zware werkinstru­menten waarbij je veel kracht moest zetten. De nagel van een olifant is ook veel sterker dan die van een mens.”

Om het eelt weg te halen bij

BOECHOUT

“Normaal hanteer ik kleine nagelfrees­jes, in de zoo was dat een serieuze vijl. Ik zag er gereedscha­p dat ook in de kluskist van mijn man zit” Cynthia Janssen

Chiropodis­te

mensen gebruikt de Antwerpse zonder enige angst onder meer een fijn chirurgisc­h mesje. Bij de olifant lag dat toch anders. “Ik durfde niet te diep snijden. Dat vond ik te riskant.” Ondertusse­n werd het beest rustig gehouden. “Als ze braaf was, kreeg ze telkens een stuk fruit. Op een moment rolde een stuk fruit naar mijn voet, maar ik had dat niet gezien. Toen ze plots uithaalde met haar slurf sprong ik bliksemsne­l achter de lijn. Mijn ref lexen waren nog goed. (lacht)”

Geen volledige pedicure

Normaal duurt de pedicure van één olifantenv­oet vier uur. “Maar bij mij duurde het niet zolang, dat was te intensief. Men doet trouwens nooit een volledige pedicure van de vier poten in één keer. En alleen als de olifant er zin in heeft.”

Het smaakte bij Cynthia alleszins naar meer. “Ik ben meter van Elephant Haven, een project van een Vlaams koppel dat twee olifanten verzorgt in de Franse Limousin-streek op een gigantisch terrein. Zij willen nog meer oude circusolif­anten en andere hulpbehoev­ende olifanten opvangen. Ik wil er ooit nog naartoe om de olifanten te verzorgen.”

Behalve de droom van Cynthia werden nog vier andere dromen met dieren in Planckenda­el ingeblikt. “Daarom moest ik tot het einde van de dag in de dierentuin blijven. Want als klap op de vuurpijl werden er van alle beelden een natuurdocu­mentaire gemaakt, met live commentaar ingesproke­n door acteur Vic De Wachter. Net zoals in een documentai­re op televisie.”

De droomfabri­ek, terug te bekijken via VRT MAX.