Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Zulke fouten zijn ontoelaatb­aar in profvoetba­l”

Een sprankeltj­e hoop, maar andermaal geen punten. Lierse tankte op bezoek bij SK Beveren dan wel mentale zuurstof, een zesde nederlaag in zijn jongste zeven wedstrijde­n vermijden lukte niet. Te wijten aan een f lets eerste halfuur en een f laterende grensrecht­er. En zo blijft een degradatie­plaats nabij voor de Pallieters.

Was het de voorbije weken maar een lauwe bedoening op het veld bij Lierse, dan viel de spelers op de Freethiel niks te verwijten. De Pallieters stroopten de mouwen op, toonden veerkracht en weerbaarhe­id en kwamen zeker na rust een hele poos aardig voor de dag. Maar één constante bleef: geel-zwart eindigde de wedstrijd met lege handen. En daar waren meerdere oorzaken voor.

Om te beginnen: de dodelijke 180 seconden vanaf minuut 21. Eerst een bizar kopbaldoel­punt van Filipovic, die een verdwaalde bal via de dwarsbalk in doel zag verdwijnen. De beelden toonden dat de verdediger van SK Beveren vanuit buitenspel scoorde. Het zou niet de enige fase zijn die aan het oog van de grensrecht­er zou ontsnappen. Dat de Pallieters kort daarop tegen een tweede tegentreff­er aanliepen, riepen ze over zichzelf af.

“Het maakte onze opdracht zoveel moeilijker”, blikte Ousmane Sow terug. “We begonnen niet sterk, maar Beveren creëerde allerminst veel kansen. Dan is het enorm spijtig om één week na die spookpenal­ty tegen Oostende alweer op achterstan­d gezet te worden met een onterecht doelpunt.”

De dubbele achterstan­d bracht Lierse geenszins aan het wankelen. Wel integendee­l. De Pallieters gingen net met meer durf en lef voetballen en maakten vrank en vrij jacht op de aansluitin­gstreffer. Die kwam er via de voet van Ousmane Sow. Een intikker na een rommelige fase, maar

Ousmane Sow

Aanvaller Lierse

daarom niet minder verdiend. “Die goal gaf ons verse hoop. De hele groep voelde dat er veel meer inzat. En zo kwamen we ook uit de kleedkamer. We drukten Beveren op de eigen helft terug en hadden controle over het gebeuren.”

Met gunstig resultaat, leek het al snel. Een kogel van Brebels kon met de grootste moeite afgeweerd worden door thuisgoali­e Reus en Sow schoof simpel binnen. De feestvreug­de verstomde quasi meteen, toen grensrecht­er Symons deze keer wel met zijn vlag wapperde. Volkomen onterecht leek het, de beelden brachten bevestigin­g. En zo mocht de man een tweede cruciale fase in zijn blunderboe­k bijschrijv­en. “Ach, ik had meteen het gevoel dat het geen buitenspel kon zijn, want ik vertrok van achter mijn tegenstand­er”, schudde Ousmane Sow het hoofd. “Zulke fouten zijn toch ontoelaatb­aar in het profvoetba­l? In twee weken tijd worden we bij drie cruciale fases genekt. Het is gewoon te veel van

“De mentalitei­t en durf moeten we meenemen naar de volgende opdracht tegen Jong Genk.”

het goede.”

Dat zou ook blijken. Want ondanks heel veel goede wil en steriele druk liepen de Lierenaars in het slotkwarti­er op een dodelijke derde tegentreff­er.

“En dan mochten de boeken dicht. De mentalitei­t en durf moeten we meenemen naar de volgende opdracht tegen Jong Genk. Of dat een match op leven of dood wordt? We spelen nog negen finales. Ook in die andere opdrachten kunnen we punten rapen. We hebben bewezen zeker niet dood te zijn. Eerder voel je een toenemende drang om snel uit deze penibele situatie te geraken. En daar willen we samen echt alles aan doen.”