Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Allemaal samen naar Luxemburg
Nee, we zijn er nog lang niet met dat stikstofakkoord. Deze week jaagt de meerderheid van N-VA, Open VLD en CD&V het misschien door het Vlaams Parlement, maar er zijn nog wel wat raden en hoven die het opnieuw op de helling kunnen zetten. Houdt het dan nooit op? Twintig jaar hadden de opeenvolgende Vlaamse regeringen erover gedaan om tot een stikstofakkoord te komen. Met veel trots werd het begin vorig jaar gepresenteerd, maar toen het erop aankwam, wilde CD&V het niet tekenen. Na een pijnlijke vertoning van een verdeelde regering in het Vlaams Parlement kwam er dan toch een oplossing waarin iedereen zich kon vinden. Vervolgens werd de eigenlijke goedkeuring nog eens uitgesteld. Nadat de ethaankraker van Ineos in de Antwerpse haven geen vergunning had gekregen, werd er weer werk van gemaakt. Toen kwam de Raad van State met een negatief advies, maar dat legde de Vlaamse regering naast zich neer. Oppositie, natuurverenigingen en Boerenbond schreeuwden moord en brand.
Bent u nog mee? De stikstofkwestie is zo ingewikkeld en behelst zo veel tegenstrijdige belangen, dat het een onontwarbare knoop van decreten en vonnissen is geworden. Natuurverenigingen, industrie en landbouw blijven met getrokken messen tegenover elkaar staan, elk gesteund door de politieke partijen die hun achterban proberen te behagen. De ene roept dat de toekomst van de landbouw bedreigd is, de andere ziet Vlaanderen veranderen in een economische woestijn, een derde meent dat de biodiversiteit ten dode is opgeschreven. Het straffe is: ze hebben allemaal gelijk. En er is maar één manier om al die dreigingen af te wentelen en dat is... een degelijk stikstofakkoord.
Volgens de Vlaamse regering hebben we dat nu, volgens de Raad van State niet, maar dat advies hoeft de regering niet te volgen. Zo kunnen er opnieuw vergunningen worden afgeleverd, zowel in de industrie als in de landbouw. Tijdelijk dan wel, want de Boerenbond dreigt er alweer mee naar het Grondwettelijk Hof te stappen. Dat wordt sowieso een lange procedure zodat het stikstofdecreet gegarandeerd opnieuw op de tafel van de volgende regering terechtkomt. Waarop het opnieuw aan een of andere rechtbank kan worden voorgelegd. Enzovoort. Volgens Hendrik Schoukens, docent milieurecht aan de UGent, zal het decreet uiteindelijk bij het Europees Hof van Justitie in Luxemburg belanden. Dat zou de autoriteit hebben om de knoop definitief door te hakken.
Kunnen ze dan niet beter meteen met zijn allen naar Luxemburg trekken en een oordeel vragen? Deze vaudeville is niet vol te houden en is nefast voor alle betrokkenen én voor de natuur, waar het uiteindelijk allemaal om begonnen is.