Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Onwezenlijk dat hij er nooit meer bij zal zijn”
Ploegmakkers vermoorde Davy houden pakkend eerbetoon voor wedstrijd
Het was een emotionele middag op de velden van KFC Lint. Drakenhof, de voetbalploeg van de op 7 januari in Berchem doodgestoken Davy Veraghtert (39), speelde de eerste wedstrijd na de winterstop. De teammaats en vrienden van Davy brachten een mooi eerbetoon. “En we drinken een boerke op zijn gezondheid.”
Het leek wel alsof hij er voor iets tussenzat. Drakenhof, de recreatieve voetbalclub uit Deurne waar Davy zelf speelde en sinds vorig seizoen ook coach was, stond met de rust al 0-5 voor tegen Muggenberg, de ploeg van onder meer Antwerplegende Rudi Smidts. De ene na de andere goal werd door de ploegmakkers van de betreurde Berchemnaar in het dak van het doel gesjot.
Langs de lijn staan zo’n dertig supporters, onder wie Wendy Mouwen (40). Zij kent Davy al bijna heel haar leven. “Voor de wedstrijd hebben we onze spandoek getoond en een minuut stilte gehouden”, vertelt ze, met het shirtje van Davy om haar schouders gedrapeerd. “Hij was er altijd bij. Als klein manneke is hij samen met mijn broer bij Berchem Sport begonnen, om daarna in de recreatieve reeksen te belanden. Davy zorgde altijd mee voor de sfeer. Dat deed hij het liefst met een boerke in zijn handen.” En als hij niet mee op het veld of langs de lijn stond, ging hij kijken naar zijn andere liefde, den Antwerp.
“Voetbal was een heel belangrijk deel van zijn leven”, weet Wendy. “Hij speelde als verdediger, het was een echte beer. Vorig jaar is hij dan coach van de ploeg geworden. Deze wedstrijd staat zijn broer in de dugout.”
Het is een emotionele middag, daar op de velden van KFC Lint. “Zeker omdat we vorig jaar ook nog een ploegmakker, Tim, hebben moeten afgeven na een dodelijk verkeersongeluk”, vertelt Wendy. “Niemand begrijpt waarom Davy dit moest overkomen. Hij wilde er altijd voor iedereen zijn en altijd helpen. Dat is hem nu ook fataal geworden. Hij is gestorven op de plek waar hij zo graag kwam, voor café Canterbury. Daar hebben we ontelbare dagen en nachten doorgebracht.”
Bosuil
“De avond van zijn overlijden stuurde iemand me al een nieuwsbericht door, maar ik kon of wou niet geloven dat het over onze Davy ging” Stijn Meeus
Kameraad van Davy
De spandoek die zijn ploegmakkers maakten, zullen ze ook op de Bosuil tonen. “En zijn truitje gaan we inkaderen om op onze club te hangen”, vertelt Wendy. “Zo is hij toch nog dicht bij ons. Dicht bij al zijn vrienden. Zijn overlijden is ongelooflijk hard binnengekomen, bij iedereen. We kennen elkaar alle
maal al zo lang... Ik besef nog altijd niet dat hij nooit meer de deur van onze kantine zal binnenwandelen. Voor, tijdens of na de wedstrijd, Davy was altijd te vinden voor een lach en een zwans.”
“Davy was een sfeermaker op den Antwerp, maar geen hooligan”, vertelt een van zijn beste kameraden, Stijn Meeus (44). “Het was een gouden kerel die altijd klaarstond om te helpen. Hij was heel sociaal. Overal waar Davy binnenkwam was hij geliefd. Als ik naar een andere ploeg ging, dan ging Davy mee. En omgekeerd. We zijn elkaar altijd blijven volgen, zodat we samen op het veld stonden. Ook de liefde voor Liverpool en AC Milaan deelden we.”
Afgepakt
“Het zal nooit nog hetzelfde zijn”, zegt Stijn. “Na de wedstrijd samen een pint pakken, over het voetbal babbelen,... Dat is hem en ons allemaal afgepakt. Vijfentwintig jaar lang hebben we alles meegemaakt samen. De avond van zijn overlijden stuurde iemand me al een nieuwsbericht door, maar ik kon of wou niet geloven dat het over onze Davy ging. Ik ben dan in bed gekropen, waarna mijn vrouw me terug is komen wakker maken. Het was toch onze Davy... Ik ben volledig ingestort.”
Vrijdag vindt de uitvaartplechtigheid plaats. Ook daar zal zijn liefde voor het voetbal en zijn ploegmakkers een belangrijke plaats innemen. Net zoals in het leven van Davy. “Ieder jaar gaan we de zevende januari, de datum van zijn overlijden, met alle vrienden afspreken om hem te gedenken. Dan drinken we een paar pinten op zijn gezondheid.”