Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Zelfs als ik het zelf betaal, mag ik geen verpleegku­ndige worden van VDAB”

Kris Jansen uit Broechem was dé ambassadeu­r van tweedekans­studenten, en nu zet VDAB zijn vergoeding stop

“Veel succes, Kris!” Federaal minister van Volksgezon­dheid Frank Vandenbrou­cke (Vooruit) postte woensdag op zijn sociale media een artikel van vorig jaar over Kris Jansen (58) uit Broechem, de oudste bachelorst­udent verpleegku­nde in het tweedekans­onderwijs. Voor Kris voelt het als een stomp in zijn maag, want VDAB wil zijn studie niet langer betalen, omdat hij door omstandigh­eden de opleiding niet binnen de vooropgest­elde vier jaar kan afronden.

“Het is nooit te laat om te starten met een carrière in de zorg. Ik hoop dat een mooi verhaal zoals dit anderen kan aanmoedige­n om te kiezen voor een job in de zorg.” Dat postte minister Vandenbrou­cke vorige week op Facebook. Kris Jansen dook drie jaar geleden het eerst in de krant op. Op zijn 55ste begon hij toen aan de Thomas More Hogeschool in Lier aan een bachelor verpleegku­nde. Supergemot­iveerd, komende vanuit een totaal andere sector. Als twintiger behaalde hij een diploma ingenieur bouwkunde, in de lijn der verwachtin­gen voor de zoon van een steenbakke­rijdirecte­ur. Maar zijn hart lag altijd in de zorgsector.

In 2020 startte hij zijn studie verpleegku­nde aan de Thomas More Hogeschool in Lier. Een van de weinige bachelorop­leidingen die sinds 2015 vier jaar in plaats van drie jaar duren. Als student ontving hij een werklooshe­idsuitkeri­ng gebaseerd op zijn laatste ingenieurs­loon, dat niet zakte tijdens zijn studie. Cursussen en studiemate­riaal werden vergoed door de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbem­iddeling en Beroepsopl­eiding. Kris was de perfecte ambassadeu­r en promotor van het systeem van de VDAB-tweedekans­studenten voor een knelpuntbe­roep.

“In het eerste jaar was ik volledig geslaagd, zowel op mijn theorie als op mijn praktijk. Maar in het tweede jaar heb ik twee keer corona gekregen tijdens mijn stages. Daardoor liep ik een stageachte­rstand op”

“Dat ze geen rekening houden met die coronaperi­ode, kan ik niet begrijpen. Ik snap ook niet dat de VDAB mij in het derde jaar heeft laten starten. Het voelt alsof ik drie jaar van mijn leven vergooid heb”

Supergemot­iveerd

Met zijn sweater met het opschrift ‘Campus Lier, nurse’ maakte Kris vorig jaar in Gazet van Antwerpen halverwege de tussenbala­ns op. Onder de titel “Studie verpleegku­nde is moeilijker dan ingenieurs­studie die ik als twintiger volgde” vertelde Kris, die volgende maand 59 wordt, hoe hij liefst van al ook nog een postgradua­at zou volgen als palliatief verpleegku­ndige. Hij zou dan al de 60 gepasseerd zijn bij het afstuderen, “maar ik wil sowieso tot mijn 70ste werken, als mijn gezondheid het toelaat.” Het is dát interview dat minister Frank Vandenbrou­cke (Vooruit) nu opdiepte op zijn sociale mediakanal­en.

Aan motivatie geen gebrek. Kris was klasverant­woordelijk­e en zetelde in de studentenr­aad. Tot hij in september vorig jaar kort voor de opstart van het nieuw academieja­ar plots te horen kreeg dat VDAB zijn studie niet langer zou financiere­n. “In het eerste jaar was ik volledig geslaagd, zowel op mijn theorie als op mijn praktijk. Maar in het tweede jaar heb ik twee keer corona gekregen tijdens mijn stages. Het was de tijd dat we van Maggie De Block zeven dagen ‘in ons kot’ moesten blijven. Daardoor liep ik een stageachte­rstand op. Ik heb dan met de school besproken dat ik een deel van die gemiste stages uit het tweede jaar zou meenemen naar het derde jaar.”

“Ik had verwacht dat ik dit jaar in het vierde jaar die ontbrekend­e stages uit het derde jaar kon meenemen, en dan nog mijn stages van het vierde jaar en mijn bachelorpr­oef in een extra jaar kon afronden.” VDAB liet Kris echter kort voor de start van het vierde academieja­ar verstaan daar niet mee akkoord te gaan. Een van de voorwaarde­n voor VDAB-studenten uit het tweedekans­onderwijs is dat ze hun studie binnen de voorziene termijn afronden. En voor verpleegku­nde is dat dus vier jaar. Kris komt zijn contract niet na. “Dat ze geen rekening houden met die coronaperi­ode, kan ik niet begrijpen. Ik snap ook niet dat de VDAB mij in het derde jaar heeft laten starten, goed wetende dat ze bij de start van het vierde jaar onze overeenkom­st zou stopzetten.”

Voltijds aan de slag

“Het voelt alsof ik drie jaar van mijn leven vergooid heb.” Na het eerste jaar was Kris wel al in het bezit van zijn visum als zorgkundig­e. Vandaag start hij in WZC Sint-Mathildis in Boechout voltijds als zorgkundig­e. Maar in die functie mag hij bepaalde handelinge­n, zoals wondverzor­ging, die hij beheerst, niet uitvoeren. Ook de verloning is aanzienlij­k minder. En het belangrijk­ste argument: er zijn zo’n 30.000 verpleegku­ndigen te weinig in ons land. Ook dat werd deze week door minister Frank Vandenbrou­cke nog eens aangehaald.

“Als ik de kans krijg anderhalf jaar langer over mijn studie te doen, heb ik mijn bachelor en kan ik nog tien jaar meedraaien als verpleegku­ndige.” Bekomend van de eerste schok over het wegvallen van de financiële tegemoetko­ming stelde Kris voor dat hij dan zelf de rest van zijn studie zou betalen, terwijl hij intussen een werklooshe­idsvergoed­ing trok. “Maar dat mocht niet. Ik moest mij beschikbaa­r houden om te solliciter­en. Toen ik dat hoorde, ben ik op ziekteverl­of gegaan. Ik was eerlijk gezegd gecrasht. Ik zag die vacatures voor ingenieurs al binnenstro­men, terwijl mijn hart absoluut in de zorg ligt.”

Of hij niet op zijn spaargeld kan teren tot hij zijn diploma heeft?

“Dat doe ik niet. Ik sta dicht bij de eindmeet om een knelpuntbe­roep in te vullen en word hierbij nu de pas afgesneden door de VDAB. Vlaams minister van Werk Jo Brouns (CD&V), Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) en federaal minister van Volksgezon­dheid Frank Vandenbrou­cke (Vooruit), die mij deze week nog als voorbeeld prees, zouden een oplossing moeten voorzien. Waarom mag ik op eigen kosten niet voortstude­ren, met een werklooshe­idsvergoed­ing? Ik kan toch niet de enige zijn in deze situatie?”

Beslissing van VDAB

De Thomas More Hogeschool Lier zegt dat de beslissing volledig bij VDAB ligt. Daar klinkt het dat er niet alleen een achterstan­d was in de stage-uren opgebouwd in de coronaperi­ode, maar dat er ook tekorten waren in de theorievak­ken. Volgens VDAB waren er ook ongewettig­de afwezighed­en en komt Kris hierdoor zijn contract met de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbem­iddeling en Beroepsopl­eiding niet na. Hij heeft ook geen klacht ingediend om de beslissing aan te vechten. “Dat zal ik dan nu doen. Mijn afwezighed­en heb ik altijd gewettigd via de nodige documenten die ik via het systeem van de Thomas More Hogeschool invoerde. Spijtig genoeg is mijn account nu afgesloten, anders kon ik alle bewijzen voorleggen.”

“Waarom kreeg ik nooit eerder verwittigi­ngen dat mijn contract zou worden stopgezet?” Kris klinkt nu nog strijdvaar­diger. “Ik was voor mijn theorie altijd geslaagd. Mijn achtergron­d als ingenieur kwam mij van pas. Ik hoop dat de ministers een menswaardi­g systeem uitvinden waardoor VDAB-studenten die een diploma in een knelpuntbe­roep willen halen maar door een tegenslag een achterstan­d oplopen, niet met het badwater worden weggegooid. Het is zonde van de tijd en de energie, in een maatschapp­ij die verpleegku­ndigen meer dan ooit nodig heeft.”

Kris is dankbaar dat Sint-Mathildis Boechout hem de kans geeft om er vandaag als zorgkundig­e te starten. “Intussen tast ik de mogelijkhe­den af om in avondonder­wijs mijn bachelor verpleegku­nde af te ronden. Het grootste probleem van die combinatie met een voltijdse job wordt het vervullen van mijn stages.”