Gazet van Antwerpen Stad en Rand

De Stanley Matthews van het Lisp is niet meer

Voormalig lierse-boegbeeld SWAT JANSSENS sterft op 78-jarige leeftijd

Lierse is in diepe rouw, nadat het maandag met Swat Janssens één van zijn boegbeelde­n uit de clubgeschi­edenis verloor. Janssens speelde tussen 1966 en 1981 meer dan vijfhonder­d wedstrijde­n in het shirt van de Pallieters en overleed thuis in Lier. Hij werd 78 jaar.

Met meer dan vijfhonder­d duels is Swat Janssens de speler met het meeste aantal wedstrijde­n op de teller voor Lierse. De aanvaller kwam in 1966 over van Turnhout en stond in Lier bekend om zijn fluwelen baltoets en sterke dribbels. Hij werd er al gauw de Stanley Matthews van het Lisp genoemd. Doorheen de jaren groeide hij uit tot een onvervalst monument. In 2006 werd Swat Janssens ter gelegenhei­d van het honderdjar­ig bestaan van de club nog mee opgenomen in het Lierse–elftal van de eeuw. Hij speelde 485 competitie­wedstrijde­n op het hoogste niveau en was daarin goed voor 106 doelpunten. Ter gelegenhei­d van zijn vijfhonder­dste match voor de Lierenaars volgde een benefietma­tch tegen Manchester City.

In het seizoen 1968-1969 won hij de Beker van België met geel-zwart. Maar zijn hoogtepunt in Lier was zonder twijfel de legendaris­che Europese campagne in het seizoen 1971-1972 en de historisch­e 0-4winst in Leeds (na 0-2-thuisverli­es in de heenwedstr­ijd).

Tweede passie

Swat Janssens is ook een voormalig Belgisch internatio­nal en scoorde één keer voor de Rode Duivels. De spits behoorde tot de selectie van het WK 1970 en het EK 1972.

Na zijn actieve carrière stortte hij zich op zijn tweede passie: de schilderku­nst. Als kind schreef hij zich al in bij de tekenacade­mie, na zijn voetbaltij­d sloot Janssens zich aan bij een kunstkring die zich specialise­erde in het schilderen van stillevens.

Swat Janssens bleef bovendien jarenlang een graag gezien persoon in het Lierse straatbeel­d, al trok hij zich de jongste jaren iets meer terug. Maandag overleed hij thuis op 78-jarige leeftijd. Hij laat een vrouw en een dochter na.

meer cafés die meededen, zelfs de Pool Planet op de Rooseveltp­laats. Maar nu is het duidelijk een traditie die voornameli­jk door de bruine kroegen in ere wordt gehouden.”

Aan boord

“Vorig jaar hadden we zelfs aan boord appelbolle­n”, vertelt Kevin. Toch zijn ze blij om aan wal nog eens van de traditie te genieten. “Om bij te babbelen, maar misschien niet slecht dat we pas volgende week weer aan boord moeten. Ik ben liefst iets meer uitgeslape­n als ik vertrek en dat zit er voor vandaag niet in”, lacht Mats.

Bart Daems, eigenaar van de Vagant, opende speciaal voor zijn vaste klanten op maandag de deuren. “Maar daarnet vroegen twee toeristen al lachend ook naar een worstenbro­odje. Ze keken verbaasd op toen ik het bij hun drankje gaf.”

Zo verspreidt de traditie zich steeds verder buiten de stadsmuren. Natacha Kin (57), vaste klant in de Vagant, vindt dat zeer terecht. “Deze traditie verdient echt een plek op de werelderfg­oedlijst van Unesco”, zegt ze trots.