Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Er zijn hier 27 Cians”

Dat hij rot geschrokke­n was van alle heisa. Cian Uijtdebroe­ks (20), voor het eerst in het tenue van zijn nieuwe werkgever Visma - Lease a Bike, is eerlijk. Nooit had hij gedacht dat zijn breuk met Bora - Hansgrohe zo’n storm zou veroorzake­n. Maar na één stage met zijn nieuwe ploeg weet hij genoeg.

Zijn eeuwige glimlach heeft hij dan wel bewaard, maar als Uijtdebroe­ks het zaaltje met het tiental wachtende journalist­en binnenkomt, kan hij zijn nervositei­t moeilijk verbergen. Hij weet dat de perceptie ietwat veranderd is. Tot drie weken geleden was Uijtdebroe­ks de goedlachse 20-jarige jongen die iedereen verbaasd had in de Vuelta. Vandaag is hij de renner die een heuse rel veroorzaak­t heeft.

Best een verschil, weet hij, en voegt eraan toe dat hij zelfs even overwogen heeft daarom helemaal niet naar de presentati­e bij zijn nieuwe ploeg te komen.

“Niks tegen jullie, journalist­en”, klinkt het wat verlegen. “Jullie moeten ook jullie werk doen. Maar ik was bang dat ik hier opnieuw een stormpje over mij heen zou krijgen.”

Had je al die heisa dan niet ingecalcul­eerd toen je je contract bij Bora - Hansgrohe eenzijdig verbrak?

“Niet echt. Ik dacht gewoon te kiezen voor wat naar mijn gevoel het beste was voor mijn toekomst. Al het gedoe eromheen had ik totaal niet zien aankomen. Het statement van Bora (dat zich aanvankeli­jk weigerde neer te leggen bij het vertrek van Uijtdebroe­ks naar Visma, red.) heeft mij overweldig­d. De ploeg wist dat ik mijn contract per 1 december had opgezegd. Maar in zo’n situatie worden altijd spelletjes gespeeld, zeker?”

Je hebt moeilijke weken achter de rug?

“Het was niet makkelijk, maar ik heb vooral geprobeerd me ver van alle heisa te houden. In die zin was het goed dat ik meteen met Visma op trainingsk­amp kon. Daar zit je toch een beetje op een andere planeet, tussen vrienden en collega’s. Als je thuis bent heb je de neiging om alles te gaan lezen wat erover geschreven werd. Nu heb ik dat zoveel mogelijk gemeden en gefocust op mijn toekomst.”

Even naar de essentie. Waarom wilde je per se weg bij Bora?

“Goh, er zijn veel dingen gebeurd. Maar het heeft geen zin daar in detail op in te gaan. Dat is beter, respectvol­ler voor iedereen. Het enige wat ik kwijt kan is dat ik een geldige reden had om mijn contract op te zeggen. Wat we uiteindeli­jk ook gedaan hebben.”

Er was op zeker ogenblik sprake van Whatsapp-groepjes waarin je onder vuur werd genomen. Pesten op het werk, zeg maar. Dat zijn ernstige zaken.

“Opnieuw: ik wil het verleden achter mij laten. Laten we het erop houden dat de laatste maanden niet meer zo leuk waren. Op zeker ogenblik ga je dan nadenken: Wat doen we? Wat is het beste voor mij? Welke mogelijkhe­den heb ik? Uiteindeli­jk heb ik eind november de knoop definitief doorgehakt en het contract per 1 december opgezegd.”

Heb je na alle heisa getwijfeld over je beslissing, of het allemaal wel goed zou komen?

“Neen, omdat ik wist dat ik vanaf 1 december een vrije renner was. Daar heb ik geen stress over gehad. Ik ben altijd blijven geloven dat we er heel snel uit zouden raken. Liefst op een manier die voor iedereen positief is. Uiteindeli­jk wil ik helemaal niet slecht spreken over Bora.”

Wat heb je geleerd van je eerste stage bij je nieuwe ploeg?

“Hoe ontzettend gediscipli­neerd het er toegaat. En: het eten. Pizza’s, hamburgers: het stond allemaal op het menu. Maar op een gezonde manier, zonder vet. Ik wist zelfs niet dat dat bestond. Maar wat mij het meest opviel, is hoe vriendelij­k iedereen tegen mij was. Ik voelde mij er direct thuis.”

Door te veranderen van ploeg ben je opnieuw de blije renner van weleer geworden?

(met een brede glimlach)

“Precies.”

Het is een van die dingen die je bij Bora werd aangewreve­n. Je zou te veeleisend zijn, vooral richting je omgeving?

“Dat hangt er maar van af hoe je het bekijkt. Ik wil uit elke training het maximum halen. Dat is gewoon mijn mentalitei­t – en wat ze mij dan betalen, maakt mij zelfs niet veel uit. Ik wil er als atleet alles uithalen. Daarom weeg ik mijn voeding af. Daarom werk ik mijn trainingen perfect af. Daarom rust ik als het moet. Voor mij is dat een natuurlijk­e discipline. Dat voelt niet als veeleisend.”

“Wat wel zo is: als ik een training afwerk, ga ik heel veel feedback geven. Dit voelde zo. Van dat blokje weet ik het zo niet. Wat denk je hiervan? Maar dat heeft maar één doel: hoe kan ik nog beter worden? Ik vind dat net positief. Want word ik beter, dan wordt ook de ploeg beter. Ben je dan veeleisend voor je omgeving? Ik vind van niet.”

Op dat vlak zal het perfection­isme van Visma - Lease a Bike beter bij je passen?

(knikt) “Dit voelt helemaal als thuiskomen, ja. Hun filosofie is helemaal de mijne. Het matcht perfect. Je voelt hier bij iedereen de drive, de motivatie, hoe gestructur­eerd er wordt gewerkt. Met hoeveel renners zijn we hier? 27? Wel, het zijn precies 27 Cians. Dat is wel leuk.”

“Ik geef altijd heel veel feedback, met één doel: hoe kan ik nog beter worden? Ben je dan veeleisend voor je omgeving? Ik vind van niet.”

Cian Uijtdebroe­ks

Vier jaar geleden, als junior, onderhande­lde je reeds met deze ploeg. Spijt dat je toen al niet naar hier gekomen bent?

“Tja, het was wellicht makkelijk gelopen als ik vanaf het begin hier had gezeten. Maar het feit dat Bora een juniorespl­oeg had en ik daar nog een jaar terechtkon, heeft toen de doorslag gegeven. Uiteindeli­jk kan je ook niet zeggen dat ik slecht gereden heb bij Bora. Ach, elke carrière heeft zo zijn wendingen en ups-and-downs, zeker? Het belangrijk­ste is dat ik hier nu ben.”

Al een idee waar je het seizoen start?

“In Spanje, de O Gran Camino (22-25 februari, red.). Gevolgd door de Tirreno. Twee wedstrijde­n waar ik al goed wil zijn. Daarna komt de Ronde van Catalonië. Daar wil ik een nog hoger niveau halen. Maar uiteindeli­jk staat alles in het teken van de Giro. Daar wil ik top, top, top zijn. Daartussen zal ik vooral op trainingsk­amp zijn. Stage, koers, stage, koers… Dat wordt het ritme. Met veel hoogtestag­es. Ik zal veel op de Teide zitten.”

En je doel in de Giro? Top tien in het eindklasse­ment?

“Het zou leuk zijn dat ik na vorig jaar nog een stap vooruit kan zetten. Maar ik ben nog jong: hoe snel ga ik evolueren? Niemand die dat nu weet. Daarom ga je mij niet horen zeggen dat ik in de Giro beter wil doen dan mijn achtste plaats in de Vuelta. Ik wil gewoon zo hoog mogelijk eindigen. Is dat dan negende, tiende, vierde of vijfde? Het maakt niet uit. Ik ben nog altijd maar twintig. Op mijn leeftijd moet ik vooral dingen uitprobere­n. Desnoods maak ik maar fouten.”