Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Winterwond­erland in het Hoge Noorden

Als jonge knaap wilde Steven Coppens (44) uit Westmalle koste wat het kost beren zien. Dus trok hij de Zweedse wildernis in. Hij werd instant verliefd op Härjedalen, een van de dunstbevol­kte streken van het land. Zo erg zelfs dat hij er ondertusse­n de Pan

Tekst: Hanna Van Thienen Foto’s: Nattida-jayne Kanyachala­o

Lofsdalen

Härjedalen

Stockholm

“De Zweedse natuur verveelt nooit”, zegt Karen Dierickx (47). Zij is de vrouw van Steven en ondertusse­n al even gek op het land als haar man. Ook kinderen Rein (19), Finne (17) en Tuur (14) zijn wild van hun tweede thuis in Lofsdalen, een klein dorp in het midden van Zweden. “Elk seizoen is er anders. Kom je er in de winter, dan is de hele streek bedekt onder een dikke laag sneeuw”, zegt Karen. “Perfect om te skiën, langlaufen of op hondensled­etocht te gaan. In de zomer beleef je er een heel andere vakantie. Dan kan je kanovaren, mountainbi­ken of vissen.” “Locals noemen de streek rond Lofsdalen de meest zuidelijke wildernis van Zweden”, vertelt Steven. “Er leven meer wilde dieren dan mensen.

Elanden, rendieren, beren, vossen, herten, bevers… We zien ze allemaal. ’s Ochtends vroeg lopen de rendieren soms doodleuk over ons terras.” Steven bezocht de streek voor het eerst toen hij een tiener was. En daar had hij een goeie reden voor. “Ik wilde beren zien. In een boek van de bib had ik opgezocht waar in Europa dat kon. Budget om naar Canada of Amerika te reizen, had ik als jonge gast niet.” Dus trok hij samen met een goede vriend naar Zweden. “Het werd algauw een traditie. Twee keer per jaar gingen mijn maat en ik met een tent en rugzak de Zweedse natuur in. Het kostte ons wel enkele jaren voor we onze eerste beren zagen. Die dieren hebben zulke scherpe zintuigen dat ze je makkelijk kunnen

“We hebben daar al zulke bijzondere dingen meegemaakt. Zoals die keer dat we zaten te picknicken in de sneeuw en er plots een kudde van honderden rendieren langskwam”

ontwijken. Ondertusse­n hebben we onze skills wat bijgewerkt en kunnen we er geregeld spotten. Tijdens mijn laatste bezoek aan Lofsdalen zag ik er negen in vier dagen tijd.”

Barbecue op de skipiste

Zo’n keer of vijf per jaar proberen Steven en Karen naar hun tweede thuis in Zweden te reizen. Tijdens schoolvaka­nties gaan de kinderen ook mee. “Hen krijgen we bijna nergens anders meer mee naartoe”, zegt Karen. “Enkele jaren geleden dachten we erover na om naar Afrika op vakantie te gaan met het gezin. Uiteindeli­jk werd het toch Lofsdalen. Onze kinderen slaakten een zucht van opluchting.”

Steven: “Ik begrijp hen wel. Wat we in Zweden beleven, is met niks te vergelijke­n. Onze vakantiehu­izen staan er tegen een bergflank in een van de hoger gelegen gebieden van Zweden. Met de sneeuwscoo­ter gaan we geregeld boven de boomgrens, het zicht daar is adembeneme­nd. Soms zien we kilometers­lang niks anders dan sneeuw. Alsof we door een wit maanlandsc­hap glijden.” In Lofsdalen is ook een klein skigebied. Dat kennen de kinderen door en door. “Mijn broers en ik hebben er als kleuters leren skiën”, zegt dochter Finne. “Vooral ’s middags is het heel fijn. Dan zie je iedereen worstjes bakken op de barbecues die staan opgesteld naast de pistes. Dat ruikt zo lekker dat je niet anders kan dan halthouden en zelf beginnen te koken.”

Rond de vuurkorf bij min 30 graden Steven en Karen zijn eigenaars van een van de vijf vakantiehu­izen van de Panorama

Mountain Lodge. “De andere zijn eigendom van vrienden en familie. In elk vakantiehu­is kunnen tot tien mensen logeren. De huizen zijn opgebouwd uit hout en hebben grote raampartij­en, anders dan de typische Zweedse berghutten die kleine ramen hebben om de kou buiten te houden. In de winter kan het er immers tot min 30 graden vriezen. Gelukkig is het tegenwoord­ig dankzij hoogwaardi­g isolerend glas wel mogelijk om grote ramen te installere­n.”

Elk vakantiehu­is beschikt over een groot terras. “Inclusief vuurkorf”, glimlacht Karen. “Daarrond brengen we zelfs in de wintermaan­den veel tijd door, een gewoonte die we hebben overgenome­n van de Zweden en die we in België ook proberen voort te zetten. Wanneer we thuis bezoek hebben, gebeurt het geregeld dat we eerst buiten aperitieve­n rond een vuurtje voor we naar binnen verhuizen.”

Voor de kinderen is het aftellen tot de paasvakant­ie voor ze weer eens naar Lofsdalen trekken. Steven en Karen proberen eerder te gaan. “De prachtige natuur, de landschapp­en, we kunnen ze niet missen”, zegt Steven. “We hebben ginder al zulke bijzondere dingen meegemaakt. De herinnerin­gen zijn ontelbaar. Zoals die keer dat we zaten te picknicken in de sneeuw en er plots een kudde van honderden rendieren langskwam. Kippenvel! Geloof me, zulke beleveniss­en wennen nooit.”

www.panoramamo­untainlodg­e.com