Eindelijk kon Sabalenka zich met het verleden verzoenen
De langetermijnrekening van Aryna Sabalenka met de US Open is vereffend. En zo kreeg ook haar tumultueuze seizoen toch een happy end.
Toen haar tegenstander, de thuisspeelster Jessica Pegula, zaterdagnacht het beslissende matchpunt buiten het veld lobde, zakte Aryna Sabalenka door haar knieën en barstte ze in tranen uit. Lang uitgestrekt op het veld sijpelde het besef stilletjes binnen bij de Wit-Russische tennisspeelster: eindelijk had ze die vervloekte US Open gewonnen. Eindelijk kon ze rust vinden in haar rollercoasterseizoen.
De voorbije jaren liep het in de US Open in de laatste instantie altijd mis voor Sabalenka. In een zinderend Arthur Ashe Stadium leek de geschiedenis zich zaterdag eerst nog te herhalen. Sabalenka gooide haar 3-0-voorsprong in de tweede set plots te grabbel tot 3-5. Het zou toch niet opnieuw? Maar inmiddels 12 maanden en een tumultueus seizoen later, toonde de WitRussische haar verbeterde spel en mentale weerbaarheid. In het hol van de leeuw liet ze zich niet meer overmannen door het tierende thuispubliek. Integendeel, toen bij velen de flashbacks al door het hoofd flitsten, draaide het nummer twee van de wereld het momentum toch weer om: 7-5 en 7-5. “Ik laat hier zien dat je je droom nooit moet opgeven”, vertelde ze duidelijk geëmotioneerd. “Ik ben er hier vaak dichtbij geweest, maar nu is het eindelijk gelukt. Ik ben trots na mijn vele opofferingen.”
Gebroken hart
Haar langverwachte grandslamoverwinning in New York betekende het lichtpunt in een seizoen overschaduwd door persoonlijk leed. Hoewel Sabalenka aan 2024 begon met een afgetekende eindoverwinning in de Australian Open, sloeg het noodlot niet veel later toe. In maart moest ze afscheid nemen van haar ex-partner Konstantin Koltsov nadat hij wellicht uit het leven was gestapt. “Hoewel we niet meer samen waren, is mijn hart gebroken”, klonk het in een statement.
Het nummer 2 van de wereld probeerde het trauma tussen de lijnen te verwerken en zette haar seizoen gewoon voort. Twee dagen later speelde ze al in Miami. Later haalde ze in Madrid en Rome ook twee opeenvolgende finales, maar beide keren werd ze verslagen door Iga Swiatek. De voorbode van een periode vol pech. Een buikvirus dwong haar tot een opgave in Roland Garros en door een schouderblessure raakte ze net niet op tijd fit voor Wimbledon. Opnieuw bleef de Wit-Russische “met een gebroken hart” achter, zo vertelde ze vlak voor het graveltoernooi.
Met een vertraging van een vijftal maanden besliste de Wit-Russische om alsnog op de pauzeknop te drukken en de Olympische Spelen over te slaan. Een keuze onder het motto “alle ballen op de US Open” – die zaterdagnacht geloond heeft. “Ik ben mezelf blijven pushen na enkele uitdagingen in mijn leven en dat heeft toch zijn tol geëist. Ik zat emotioneel en fysiek op mijn tandvlees, maar dat momentje voor mezelf maakte me weer gemotiveerder dan ooit. Dit betekent echt veel voor mij”, kon Sabalenka uiteindelijk opgelucht ademhalen.