Tv-maakster Lidewij Nuitten haalt zwaar uit naar “dictatoriale VRT-top”
Bij de VRT heerst een “angstcultuur”, “dictatoriale praktijken” zijn er gemeengoed. Dat zegt tv-maakster Lidewij Nuitten in een erg scherpe onlineboodschap. “Hoe is het mogelijk dat ceo Delaplace nog op zijn stoel zit?”
Bij de VRT heerst een hevige crisis sinds de directie vrijdag Lotte Vermeir heeft ontslagen, het nethoofd van VRT 1 en VRT Canvas. Ook stapte directeur content Ricus Jansegers op. Dat gebeurde op advies van Rob van Eijbergen, een Nederlandse ‘bruggenbouwer’. HijwerdeerderditjaaraangetrokkenomdeinterneruziestebezwerensindsdereloverhetuitstellenvandeBartDePauw docu‘ Hetprocesdatniemandwou’.Het ontslag van Vermeir leidde tot een druk ondertekende open brief van mensen binnen en buiten de VRT die Vermeir steunen, onder wie Lidewij Nuitten. De directie stelde daarop dat de brief kwetsend was voor mensen die negatieve ervaringen hadden met Vermeir. Vanuit die hoek volgde ook een tweede open brief, die stelde dat de steun voor Lotte “een slag in het gezicht” is. (kls)
De top van de VRT, en dan vooral ceo Frederik Delaplace, heeft bij de openbare omroep een angstcultuur geïnstalleerd. Dat stelt VRT-reportagemaakster Lidewij Nuitten ( Iedereen beroemd, De maagdenclub, Waar is Mark?) in een snoeiharde boodschap op haar sociale media. Daarin zegt ze hoe ze zich geïntimideerd voelde door de VRT-directie nadat ze de open brief had ondertekend waarin collega’s het opnamen voor Lotte Vermeir, het nethoofd van VRT 1 en VRT Canvas dat vrijdag door de VRT werd ontslagen.
“Er is iets geknakt”
Nuitten vertelt hoe ze aanvankelijk De Standaard wilde te woord staan. “Vastberaden om onrecht tegen te gaan (...) gedaan met angst voor represailles. Dat ze mijn naam maar in de krant zetten, ongeacht de consequenties. Dit was te belangrijk.” Maar hoe ze daar uiteindelijk van afzag, nadat ze was opgebeld door een collega die ceo Delaplace kent. “‘Doe het niet,’ zei hij me uit bezorgdheid, ‘je weet niet half waar je aan begint (...). Je wordt gegarandeerd ontslagen’.” Dat miste zijn effect niet bij Nuitten . “Dus wat deed ik? Ik zweeg. Uit puur eigenbelang. Uit, jawel, angst.”
Nu zegt Nuitten daar spijt van te hebben. “Er is iets geknakt in mij”, schrijft ze. “Voor het eerst in al die jaren ben ik als een baby beginnen te huilen voor het bedrijf waarvan ik mezelf nochtans had wijsgemaakt dat ik er al lang emotioneel afstand van had genomen.”
Ze is snoeihard in haar visie op het leiderschap van de VRT. “Moet een documentairemaker die verondersteld wordt kritische reportages te maken zo’n angst hebben om kritisch te zijn voor zijn eigen baas?”, vraagt ze zich af. “Onder geen enkele ceo in de geschiedenis van de VRT waren dit soort dictatoriale praktijken zelfs maar denkbaar. En nu is het dagelijkse realiteit. Angstcultuur ten top. Bij de openbare omroep dan nog wel – of all places. In heel medialand zou er geen veiligere haven mogen bestaan en nu voelt het de onveiligste plek van de hele sector.”
Ze vraagt zich af hoe het komt dat de topman nog op zijn plaats mag blijven. “Hoe is het in godsnaam mogelijk dat Frederik Delaplace na al zijn wanpraktijken nog steeds op die stoel zit? Nu zelfs duidelijk is dat hij alle toegang tot het bewuste welzijnsrapport weigerde ( het geheime rapport op basis waarvan onder andere Lotte Vermeir werd ontslagen, red.), vraag ik mij echt af: hoelang nog?”
Ze spreekt over veel collega’s die de VRT al hebben verlaten. “Bij iedereen heerste hetzelfde gevoel: dit is niet meer de VRT van normen en waarden. En ook ik herken nog nauwelijks het bedrijf waar ik elf jaar geleden aan de slag ging. Vroeger ging het nog over mensen. Nu alleen maar over cijfers en macht. De schandalen stapelen zich op. Doelbewuste lastercampagnes tegen Lotte komen daar nu nog bij. Vandaar nogmaals de vraag: hoelang nog?”
Negen jaar werk weg
De ongemeen scherpe uithaal van Nuitten is niet zonder risico, beseft ze zelf. “Al negen jaar lang ben ik namelijk voor VRT een coming-ofagedocumentaire aan het draaien over onze complexe samenleving. En over twee jaar zitten de opnames erop. Het is mijn levenswerk”, zegt ze. “Dat ene verhaal dat ik absoluut nog wil brengen.”
Dat legt ze in de waagschaal met haar stevige kritiek. “Als ik openlijk een lans breek voor mijn dierbare collega’s, moet ik goed beseffen dat ik mijn eigen levenswerk daarmee verniel. Als ze mij ontslaan, is het gedaan met de docu. Negen jaar voor niets gefilmd. Naar een andere zender stappen is zelfs onmogelijk: al het beeldmateriaal is eigendom van de VRT.”
“Vroeger ging het nog over mensen. Nu alleen maar over cijfers en macht. De schandalen stapelen zich op” Lidewij NuittenReportage maakster
VRT reageert niet
De VRT erkent dat de brief van Nuitten scherp is, maar wil er niet inhoudelijk op reageren. “Het is logisch dat er op dit moment veel emotie in de organisatie zit”, zegt woordvoerder Bob Vermeir. “Wij zullen de emoties hun werk laten doen en werken aan het interne herstel. We voeren volop gesprekken, in kleine groepjes, individueel ... We zijn met veel mensen aan het praten, uitleg aan het geven, en vooral aan het luisteren naar wat er leeft in de organisatie.”
Vermeir wenst niet in te gaan op de vraag of de brief gevolgen zal hebben voor de toekomst van Nuitten bij de VRT.