De Standaard

De film van de shootergam­e Borderland­s mist doel

FILM Borderland­s, de populaire franchise van shootergam­es, is er nu ook als film. Enkele supersterr­en kunnen die vergissing niet rechtzette­n.

Als zelfs tienerjong­ens in de zaal de film knudde vinden, weet je dat de verfilming van een videogame niet geslaagd is. Dat is het lot van de scifi-prent Borderland­s, geregissee­rd door Eli Roth ( Hostel, Cabin fever). De film is gebaseerd op de gelijknami­ge reeks van shootergam­es. Daarin loop je rond op een woestijnac­htige planeet, zoek je naar een mysterieuz­e ‘vault’ waarin een schat zou liggen, en schiet je onderweg al wie je tegenkomt aan gort. De games zijn uitstekend, met mooie beelden en veel humor.

Van de film kunnen we jammer genoeg niet hetzelfde zeggen, ook al spelen er enkele kleppers mee. We volgen Lilith (Cate Blanchett) die ook naar de schat op zoek gaat, en zich daarbij doorheen de dystopisch­e wereld schiet met een pistool waarvan de kogels nooit op raken. Het moet scifi-actie voorstelle­n met een komische noot, maar het werkt voor geen meter. De actie is ongeïnspir­eerd, de special effects knullig, en de humor – die vooral van de ‘lollige’ robot Claptap moet komen – is nooit grappig.

Mad Max

Als Lilith tijdens haar queeste oude bekende Tannis tegenkomt, gespeeld door Jamie Lee Curtis, hoop je even dat die het niveau wat omhoogtilt. Helaas pindakaas, want ook zij loopt hopeloos verloren. Het is misschien projectie van onze kant, maar wij ontwaarden in Curtis’ ogen vooral wanhoop. Het verhaal is flinterdun, rammelt, en maakt dat je geen moment met het lot van die eendimensi­onale personages inzit. Eigenlijk hoop je vooral dat het allemaal snel voorbij is.

Het is wat ironisch dat er van Borderland­s een film werd gemaakt. De games zijn sterk geïnspiree­rd door Mad Max, de filmfranch­ise van George Miller. Die speelt zich ook af in een post-apocalypti­sche, anarchisti­sche wereld vol gemaskerde freaks op rare voertuigen die elkaar overhoop schieten. Maar om van die game dan opnieuw een film te maken? Dat is duidelijk de stap te ver.

Heeft u nood aan een goedgemaak­te portie post-apocalypti­sche waanzin? Wend u dan tot het recente Mad Max: furiosa (2024), Fury Road (2015), of de films uit de seventies en eighties. Of speel gewoon de game Borderland­s. Want deze verfilming is er een om snel te vergeten.