De hits die Pride ophitsen
‘I will survive’, ‘Dancing queen’, ‘I’m coming out’ … In Antwerpen is de kans groot dat u donderdagavond in de buurt van de Draakplaats of zaterdag op de talrijke feestjes na Antwerp Pride een van die hits door de luidsprekers hoort schallen. Volgens de Ultieme Pride Anthem Top 100, onlangs gelanceerd door het Nederlandse tijdschrift Winq, behoren ze tot de vijf ultieme queer songs ever. Geen wonder: het zijn discohits die iedereen kent, met een boodschap van bevrijding en be yourself, bovendien uit een tijd dat veel gay en queer personen hun bestaansrecht nog meer moesten bevechten dan vandaag.
‘Gay muziek’: ik heb er lang een moeilijke relatie mee gehad. Alsof je seksuele geaardheid (of genderidentiteit) er sowieso toe leidt dat je bepaalde nummers goed zou moeten vinden. Dat ‘YMCA’ van Village People al jaren bovenaan kampeert in de Homo 100 die Nederlandse radioluisteraars sinds de eeuwwisseling verkiezen, of dat ‘Zeil je voor het eerst’ van Bart Kaëll ooit de Vlaamse versie van die lijst aanvoerde, getuigt wat mij betreft meer van slechte smaak dan van muzikale kwaliteit.
En toch bestaat er zoiets als queer muziek. Omdat de uitvoerders queer zijn (Scissor Sisters, RuPaul ...) of omdat de songs impliciet of expliciet over lgbti-thema’s gaan (‘Born this way’ van Lady Gaga, ‘It’s a sin’ van Pet Shop Boys). Maar evengoed door een sensitiviteit in melodie of tekst. Neem ‘Dancing on my own’ van Robyn (op 35 in Winq’s top 100): iedereen kent het gevoel van afgewezen te worden op de dansvloer, maar queer personen nog net een tikje meer (dat ‘Crying at the discotheque’ van Alcazar zelfs nog een plekje hoger staat in de lijst, is dan ook geen toeval).
De Pride Anthem Top 100 bevat alle klassiekers uit het genre: hits als ‘Smalltown boy’ van Bronski Beat en ‘We are family’ van Sister Sledge, iconen als Shirley Bassey en George Michael die meermaals terugkeren en Songfestival-heldinnen als Dana International, Conchita Wurst en Loreen.
Interessanter is het om te kijken welke nieuwe songs de lijst hebben gehaald. ‘Padam padam’ is de hoogste nieuwkomer op de vierde plek: de comeback-song van Kylie Minogue uit 2023 die, voortgestuwd door haar gay fans en het Pride-publiek, een onverwachte zomerhit werd. Net als ‘Rush’ van Troye Sivan, het nummer dat elke gay jongen vorig jaar wild maakte, en het heerlijke ‘Free yourself’ van de moderne disco queen Jessie Ware. Van twee jaar geleden is er het opzwepende ‘Unholy’ van Sam Smith en Kim Petras, en ‘Break my soul’ waarmee Beyoncé een geweldige ode bracht aan de ballroomcultuur. Charli XCX, dé ster van deze zomer maar al jaren een underground heldin van de gays, staat in de lijst met het zeven jaar oude ‘Boys’.
Het blijft opvallend hoe gay en mannelijk de lijst oogt, met maar weinig nummers die expliciet over lesbische liefde gaan. (Nog) geen ‘Lunch’ van Billie Eilish bijvoorbeeld, maar wel al de nieuwste it-girl Chappell Roan met haar hit ‘Good luck, babe!’. Of hoe de huidige hot lesbian pop summer toch al een héél klein beetje doorsijpelt in de lijst.
Het blijft opvallend hoe mannelijk en gay de Ultieme Pride Anthem Top 100 is, met weinig nummers over lesbische liefde