De Standaard

“De Vlaming denkt redelijk groen, maar het mag niet te zot worden”

Jarenlang zwaaide hij de plak op het kabinet van minister Zuhal Demir, nu treedt Andy Pieters op de voorgrond. Hij wil zijn stempel drukken door berekend en rationeel te handelen. “Wetenschap is de rode draad in het N-VA-programma.”

“De partijraad heeft gezegd: ‘Het is nu of nooit voor Andy. Hij blijft niet eeuwig jong.’” Als woordvoerd­er en kabinetsch­ef van uittredend minister van Omgeving Zuhal Demir bepaalde Andy Pieters (35) mee de koers van de regering-Jambon. Maar nu maakt hij zijn opwachting in het Vlaams Parlement. “Het is niet zo dat het allemaal achter de schermen te doen is. Er wordt misschien denigreren­d gedaan over het parlement, maar ik ben ervan overtuigd dat ik zo mijn stempel kan drukken.” Voor zijn zitje in het halfrond mag hij Jan Peumans bedanken. Die haalde als lijstduwer 22.165 voorkeurst­emmen, maar paste om het “neoliberal­e beleid” van een volgende regering te verdedigen. Dus is het opvolger Pieters die met 7.844 stemmen in het parlement komt. “Geen kiezersbed­rog”, vindt hij. “Peumans had op voorhand gezegd dat hij zijn zetel niet zou opnemen.”

Plus en min

Om zaken gedaan te krijgen, gaat Pieters prat op dossierken­nis. “Wie zijn dossier kent, moet niet vrezen om af te gaan in een debat.” Dat er parlements­leden zijn die inhoudelij­k door de mand vallen, vindt hij betreurens­waardig. “Sommigen proberen zich zonder voorkennis in de kijker te werken met commentaar op wat op de voorpagina’s staat.” Kies je onderwerpe­n en train erop, is zijn mantra. “Omgeving en mobiliteit genieten mijn voorkeur.”

Als kabinetsch­ef keek hij dikwijls met grote ogen naar wat zich in het parlement afspeelde. “Soms hoorde ik ministers zaken verkondige­n waarvan ik dacht: ‘Oei’. Gelukkig voor hen hadden ze toen geen parlements­leden tegenover zich die de dossiers goed kenden.”

Als jonge snaak doorploegd­e Pieters, die uit een niet-politiek nest komt, alle partijprog­ramma’s. Aanvankeli­jk genoot Lijst Dedecker (LDD) zijn voorkeur, maar een vruchteloz­e poging om een lokale LDD-afdeling op te tuigen, dreef hem een jaar later richting de N-VA. “Wetenschap is de rode draad in het N-VA-programma”, zegt hij – iets wat hem als student bouwkundig ingenieur beviel. “Als de wetenschap je oplossinge­n aanreikt, moet je die met beide handen grijpen. Kijk naar milieu en natuur. Wij willen niet zomaar plantjes beschermen, wel omdat de wetenschap aantoont dat het goed is voor ieders gezondheid.”

Pieters bekijkt de zaken graag rationeel. “Bij een dossier stel je twee kolommen op. Plus en min. Weeg af en maak de juiste keuze.” Zo trek je volgens hem finaal aan het langste eind. “Met Zuhal heeft het vaak gebotst. Maar dat was net de sterkte op het kabinet. Alleen slechte ministers laten zich omringen door jaknikkers.”

Vanuit diezelfde rationele visie is een staatsherv­orming voor hem een must. “Ik ben geen romantisch­e flamingant. Vlaamsnati­onalisme is voor mij zakelijk. De huidige problemen los je binnen de huidige structuren niet op.” Hoe Bart De Wever de staat in een nieuwe plooi moet leggen, laat hij “aan de wijsheid van de partijvoor­zitter” over.

Groene jongen

Pieters ziet zichzelf als een groene jongen. Het ecologisch­e aspect, met wortels in de Volksunie, leeft verder in de N-VA, zegt hij. “Het is nu gewoon meer aan de oppervlakt­e gekomen omdat we voor Omgeving bevoegd waren.” Wel zet hij zich af tegen een halsstarri­ge “groen-ideologisc­he” aanpak. “De Vlaming denkt redelijk groen. Maar het mag niet te zot worden. Zolang je iets kan uitleggen met wetenschap­pelijke onderbouwi­ng, is de Vlaming mee.” Pieters onderschri­jft een eerdere boodschap van De Wever: “De groene ideologie is de meest foute die er bestaat.”

Van Vlaams Belang moet Pieters niet weten, een samenwerki­ng sluit hij ondubbelzi­nnig uit. Toch verontrust­e het hem niet dat het in de campagne zo lang duurde vooraleer De Wever de deur sloot voor die partij. “Iedereen weet dat hij niet met Vlaams Belang in zee wil.” Na de gemeentera­adsverkiez­ingen in oktober zal geen enkele lokale N-VA in coalitie gaan met Vlaams Belang, denkt Pieters. “Daarvoor zou ik andere partijen in de gaten houden.”

Om Vlaams Belang op afstand te houden, moet de politiek mensen kunnen gidsen van punt A naar een beter punt B, vindt hij. Onderweg mag het botsen in een bestuurspl­oeg. “Zolang het achter de schermen maar vordert. Anders zit je met een probleem.” Uiteindeli­jk moet er een akkoord liggen dat loyaal wordt verdedigd. Daarin bleek het kabinet-Demir niet altijd de beste leerling. “Die premie voor elektrisch­e auto’s vond Zuhal van bij de start een vreselijk idee. Op de ministerra­ad heeft ze duidelijk gezegd dat ze die niet zou verdedigen.” Demir had ook alle moeite om boze boeren te overtuigen van het stikstofak­koord. CD&V beloofde zelfs een nieuw akkoord conform de wensen van de Boerenbond, zegt Pieters. “Iedereen gaat naar de verkiezing­en met wat ze willen, hé.”

“Met Zuhal heeft het vaak gebotst. Maar dat was net de sterkte op het kabinet. Alleen slechte ministers laten zich omringen door jaknikkers”

Extra troef

Pieters aast op de burgemeest­erssjerp in Maasmechel­en. De combinatie met een parlements­zetel geeft hem een extra troef in handen. In Brussel wil hij zich extra inzetten voor Limburgse en Maasmechel­se dossiers. Zo wil hij er behoeder worden van “geluidspro­ducerende sporten”. Rally- en motorcross zijn volkstradi­ties, vindt hij. “Maar ze ondervinde­n problemen met hun vergunning­en. Met Zuhal hebben we voor verschille­nde circuits oplossinge­n gevonden. Via het parlement kunnen we tot nog duurzamere oplossinge­n komen.”

Voor de lokale verkiezing­en bindt Pieters de strijd aan met CD&V. Daarvoor sloeg Pieters de handen ineen met de lokale partij Adem. Samen hopen ze zittend burgemeest­er Raf Terwingen (CD&V) te onttronen. Als Pieters écht moet kiezen tussen het Vlaams Parlement en Maasmechel­en? “Dan zou het wel Maasmechel­en zijn.”

In ‘De nieuwkomer’ stelt De Standaard de nieuweling­en in de parlemente­n voor.