“Sinds ik ‘Abel de youtuber’ ben, behandelen sommigen me anders”
Van voetbaltrucjes oefenen in zijn tuin tot Mexico ontdekken met Eden Hazard. Het gaat hard voor Abel Bazouz (24). “Het blijft onwennig als fans je op straat herkennen.”
“Wat ik deze zomer ga doen? Veel video’s maken (lacht). Tot nu toe volg ik ook het EK voetbal op de voet, en verder wil ik nog een weekje reizen. Concrete plannen heb ik nog niet, maar samen met wat vrienden wil ik een huis huren met een zwembad, ergens in Turkije of Spanje. Zolang de zon er maar schijnt, want die heb ik hier echt gemist.”
“Vakantie of niet: twee keer per dag post ik een korte video op Youtube. Daardoor zien veel van mijn dagen er hetzelfde uit. Ik sta op tussen 9 en 10, zoek een slachtoffer om mee te filmen en trek naar een voetbalplein in de buurt. In de namiddag bewerk ik die video’s, ’s avonds denk ik na over nieuwe ideeën – vaak tot in mijn bed. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is content maken een fulltime job.”
“Het leukste aan mijn werk is dat ik op unieke plekken kom. Een tijdje geleden vloog ik voor een video naar New York, en vroeg ik mensen op Times Square of ze Ronaldo en Messi kenden (lacht). In juni werd ik dan weer uitgenodigd voor de Kings League, een voetbaltoernooi in Mexico van de voormalige Spaanse topvoetballer Gerard Piqué. Ik speelde in het Belgische team, samen met Eden Hazard. Het voelt gek om plots met een van je grote idolen te kunnen reizen.”
Twee miljoen volgers
“Mijn passie voor voetbal heb ik altijd al gehad. Vanaf mijn zesde speelde ik veldvoetbal, maar op mijn zestiende ben ik daarmee gestopt. Ik gaf de bal niet graag af en wilde vooral mijn eigen trainer zijn (lacht). Dankzij een vriend ontdekte ik freestyle voetbal, met een focus op chique trucjes. Elke dag oefende ik in onze kleine tuin. Mijn moeder filmde alles, die filmpjes deelde ik online.”
“Toen ik mijn eerste video deelde, had ik zoveel stress dat ik een dag de wifi heb uitgezet. Ik wilde niet weten wat mensen over mij dachten, en mijn kanaal kwam lang niet van de grond. Tot ik begin 2023 Youtube Shorts ontdekte, korte video’s van zo’n dertig à vijftig seconden, en overschakelde naar challenges. Dat zijn voetbalspelletjes, vaak met andere mensen. Daarna ging het snel. Plots had ik 10.000 volgers.”
“Mijn succes kwam op het juiste moment, want ik was net met mijn studies gestopt. Ik studeerde film en televisie in Genk, maar ging niet vaak naar de les. Mijn focus lag te veel op Youtube. Toch was stoppen niet evident. Ik was altijd al een goede student geweest, voor mijn moeder was het een bittere pil om te slikken. Uiteindelijk mocht ik de gok wagen, op voorwaarde dat ik mijn diploma alsnog zou halen als Youtube niets werd.”
“Dat ik vandaag twee miljoen volgers zou hebben, had ik nooit verwacht. Natuurlijk hoopte ik dat ik zou doorbreken, maar uiteindelijk weet je nooit wat ervan komt. Ik ben blij dat het zo gegaan is, want dankzij mijn video’s sta ik sterker in mijn schoenen. Dat mensen wat ik doe leuk vinden, heeft me doen openbloeien, merk ik.”
“Tegelijk is mijn leven ook veranderd. Zeker het laatste halfjaar word ik vaak op straat herkend. Zelfs in een voetbalmuseum in Manchester kwamen onlangs nog kinderen op me af. Dat blijft onwennig (lacht). Verder is het gek
hoe sommige mensen me anders behandelen sinds ik ‘Abel de youtuber’ ben. Gelukkig weet ik wie mijn echte vrienden zijn – de meesten ken ik al sinds mijn vijftiende. Ook aan mijn moeder en twee oudere broers heb ik veel gehad. Thuis waren we altijd maar met drie, mijn vader heb ik nooit gekend. Toch heb ik nooit een vaderfiguur gemist.”
Harry Potter
“Mijn moeder is opgegroeid in België, maar in Marokko geboren. In maart keerde ik voor het eerst in lange tijd terug. Dat was een van de hoogtepunten van mijn jaar. Ik ging met een Marokkaanse vriend, want zelf spreek ik de taal niet. Toch voelde het meteen als thuiskomen. De mensen zijn er zo gastvrij. Dat is in België soms anders (lacht).”
“Later dit jaar zou ik graag nog eens teruggaan, en anders sowieso snel. Een andere droom die ik heb, is acteren. Van kleins af aan ben ik een grote filmfan, en een tijdje geleden kon ik al meespelen in Panna, een serie over straatvoetbal. Los daarvan ga ik bijna elke week naar de cinema. Een van mijn lievelingsfilms is Harry Potter.”
“Over tien jaar hoop ik ergens in het buitenland te wonen. Liefst in een warm land, met een vrouw en twee kinderen. Misschien ook met een eigen bedrijfje, zodat ik zeker financiële stabiliteit heb. Dat vind ik erg belangrijk, want ik wil dat mijn kinderen niets tekortkomen, en dat ze kunnen reizen. Wat ik zelf heb gehad, wil ik hen ook geven.”
De hele zomer laat DeStandaard24- jarigen aan het woord over hun leven, de toekomst en elkaar.
“Dat mensen wat ik doe leuk vinden, heeft me doen openbloeien, merk ik”