Loverman: spanning van begin tot eind
LOVERMAN James De Graef wil behagen, liefde geven en gezien worden. Kippenvel! Zijn voorlaatste nummer onderbrak Loverman abrupt: “Kunnen jullie eigenlijk zien wat ik doe?” Om het publiek een blik op zijn pianospel te gunnen, vertimmerde hij zijn podiumopstelling door zijn piano een kwartslag te draaien. Virtuoos zette Loverman ‘After you’ve gone’ in, een oude jazzstandard en een breakupsong met een revanchistische boodschap: “After you’ve gone there’s no denyin’/ You’ll feel blue, you’ll feel sad/ You’ll miss the dearest pal you’ve ever had.”
James De Graef is er de man niet naar om kleverige serenades te brengen. De smeekbedes in zijn smeulende lovesongs klinken even vaak als dreigementen: “Make our cries be heard”, brulde hij in ‘Would (right in front of your eyes)’. Koude rillingen kregen we bij de snik in zijn stem op ‘Call me your loverman’, waarop hij zijn hart tracht te verpanden aan een geliefde die afstand wil nemen. De vergelijkingen met Nick Cave en Leonard Cohen zijn niet uit de lucht gegrepen. Zijn akoestische gitaar kreunde onder het getokkel en het drama werd aangedikt door de bijzonder fraaie belichting.
Loverman wil koste wat het kost behagen, liefde geven en gezien worden, maar daardoor drijft zijn performance ook van begin tot eind op spanning. Al in de eerste tien minuten trok hij spurtjes over het podium, pakte een trompet vast, gooide die weer weg om vervolgens een paar noten uit zijn piano te rammen. De singer-songwriter is een cherubijn met een duivelse grijns. “Come along for the ride”, liet hij zijn publiek scanderen.
De kans bestaat dat hij ons naar de onderwereld zal leiden, maar vrijdagmiddag in The Barn wilden we het erop wagen.
Loverman
Gezien op 5/7 op Rock Werchter. ★★★★☆