Zwanenzang Groen
Voor mij is Petra De Sutter bij Groen de enige toppolitica (hoe waardig zij debatteerde en bleef debatteren: chapeau). Maar ook minister van Energie Tinne Van der Straeten deed het lang niet slecht, ondanks de zware taak waar ze voor stond. En ondanks de laag-bij-de-grondse aanvallen van Georges-Louis Bouchez, sinds 9 juni helaas de machtigste man van Wallonië.
Van der Straeten stond zondagavond niet mee op het podium, toen Groen samentroepte. Wel Elke Van den Brandt, vanwege haar puike resultaat in Brussel. Van der Straeten werd ook niet uitgespeeld in de campagne. Mochten de Groen-kopstukken dat nu eens eerlijk toegeven, maar nee. “Tinne kon er vandaag niet bij zijn voor de fotoshoot”, en andere flauwekul. Niemand die het begreep. Groen heeft niet de moed gehad om van klimaat een kernthema van de campagne te maken – de partij voelde allicht aan haar water dat klimaat niet ‘pakte’ bij de kiezer. Maar dan moet ze dat achteraf haar politieke concurrenten ook niet verwijten.
Nog pijnlijker is dat de partij al jaren respectloos omgaat met haar politieke talenten, als waren het pionnetjes op een schaakbord. En dat in naam van de zogenaamde basisdemocratie. Gevolg: uitstekende politici als Björn Rzoska en Elisabeth Meuleman haken gedemotiveerd af. Heeft Groen na al die jaren nóg geen lessen getrokken uit dat wanstaltige personeelsbeleid?
Conner Rousseaus politieke tegenstanders blijven hem brandmerken als een gladde marketingboy, hij bracht toch maar mooi Frank Vandenbroucke, een van de bekwaamste politici van West-Europa, terug naar de politiek, en wist Vandenbroucke en Caroline Gennez met elkaar te verzoenen.
En dan verklaart een politiek lichtgewicht als Jeremie Vaneeckhout, die tijdens de campagne vooral opviel door zijn snor en door een kopie van de Mona Lisa kapot te slaan in naam van het ... klimaat, zich doodleuk “tevreden” met de uitslag.
Groen heeft volgens mij alleen nog een toekomst als De Sutter voorzitter wordt en een nieuwe, jonge ploeg rond zich weet te verzamelen. Weg met dat idiote covoorzitterschap en die veelgeprezen basisdemocratie, die de voorbije decennia al zoveel onnodig menselijk leed heeft veroorzaakt.