Jambers in de bus van De Wever: “Uitgelaten, maar geen partybus”
Reportagemaker Paul Jambers volgt Bart De Wever al enige jaren op de voet. Hij was er ook bij in de bus, toen de N-VA-voorzitter de stunt uit zijn politieke carrière uithaalde.
Zondagavond stapte Bart De Wever, onder de ogen van tv-kijkend België, uit een bus. Die bracht hem naar de zaal vol militanten waar hij met “per aspera ad astra” zijn overwinningsspeech hield. Zat ook op de bus: tv-maker Paul Jambers (78) met zijn cameraploeg. “Ik volgde Bart De Wever tijdens de campagne”, zegt Jambers. “Ook op de verkiezingsdag. Hij stapte op de bus, ik volgde. Zo simpel was het.”
Hoe was de sfeer daar?
“Redelijk uitgelaten, de mensen waren enthousiast. Ze waren niet aan het zingen of aan het schreeuwen, het bleef eenvoudig.”
Geen partybus?
“Absoluut niet. Tegenwoordig staan er veel cameraploegen voor de woning van politici, en aan de partijhoofdkwartieren. De meesten waren maar wat graag op die bus gestapt. Maar ik heb sinds 2014 een afspraak met De Wever dat ik een zekere exclusiviteit krijg.”
Was u op het feestje achteraf?
“Ja, en dat was zeer uitgelaten. Ik zat bij hem in de auto op weg naar Antwerpen. We voelden toen al dat het enthousiasme groot was. Hij heeft in Antwerpen nog een stevige speech gegeven. Ik lag om 2 uur in bed. Het was pittig.”
Hoe bent u in die positie beland?
“Ik maak een portret van Bart De Wever, een lange documentaire die zich uitstrekt over vijf verkiezingen. Van de grote triomf in 2014 tot de komende gemeenteraadsverkiezingen van oktober. De film zal in Kinepolis in de zalen komen. Ik heb honderden uren televisie, een eindeloos werk waar ik eind dit jaar mee klaar zal zijn. Ik doe dit omdat ik het leuk vind. Het wordt mijn afscheid van de media.”
Hoe kreeg u hem zover ?
“Tien jaar geleden, op vakantie, las ik in een krant dat hij ziek was. Toen kreeg ik dit idee en belde ik hem op. Hij was op skivakantie, maar door ziekte moest hij in zijn chalet blijven. Ik heb mijn vakantie afgebroken en veel tijd gehad om hem te interviewen. Ik heb niet op hem moeten inpraten, hij was snel geïnteresseerd om mee te werken. Als historicus vindt hij het ongetwijfeld goed dat er zaken worden vastgelegd.”
Dat hij de grote winnaar is, komt uw documentaire wel ten goede.
“Voor het verhaal is dat een goede zaak. Maar ik had er ook rekening mee gehouden, net als hijzelf, dat het een rise and fallverhaal kon worden. Het minst interessant was een uitkomst tussenin: dat hij 19,9 of
20,1 procent haalde. Ik heb geluk.”
“Dit is mijn afscheid van de media”
Paul Jambers Reportagemaker
De Wever zegt dat hij die overwinning niet had verwacht. Merkte u dat?
“Natuurlijk, dat merkte iedereen. Ik heb de campagne zien omslaan. Je voelde gaandeweg dat hij een strategie had gevonden die werkte. Ik kon dat goed volgen omdat ik bij hem in de auto zat als hij naar Brussel reed. Daar zag ik het evolueren, hoe hij die campagne stap voor stap opbouwde. Erg slim gedaan. Uiteindelijk beheerste hij het debat volledig.”
Sammy Mahdi (CD&V) zei dat het tijd was voor een nieuwe generatie. Te vroeg gesproken?
“Ja. Het is niet omdat je jong bent dat je beter bent. Het is goed dat een politieke partij verjongt, maar het is een samenspel van talent en ervaring. Kunnen bogen op kennis uit het verleden is ook van belang, verjongen is niet voldoende.”
Eric Goens volgt Conner Rousseau. Is dit nu de aanpak van documentairemakers?
“Voor mij is dit geen entertainment. Het inhoudelijke telt. Ik heb er altijd van gedroomd om een langspeelfilm te maken die in de bioscoop zou draaien. Dit wordt een laat hoogtepunt in mijn carrière.”