Britse triatleten wapenen zich met yoghurt tegen vervuilde Seine op de Spelen
Met yoghurt, poetsbeurten en medisch ontsmettingsmateriaal willen de Britse triatleten de gezondheidsrisico’s van het vervuilde olympische zwemwater in de Seine verkleinen. “De filosofie is dezelfde als bij mensen die reizen naar tropische landen.”
De overvloedige regen van de voorbije maanden leidt soms tot een verhoogde concentratie van de bacterie E. coli in de Seine, de rivier waar deze zomer de olympische triatleten zwemmen. Om het risico op maag- en darmklachten te verminderen, was dat onderdeel vorig jaar tijdens het testevent van de relay geschrapt. De Britse triatlonploeg laat zijn atleten in de aanloop naar Parijs alvast meer yoghurt en kefir innemen, zuivelproducten die rijk zijn aan probiotica. Dat zijn levende micro-organismen die gezondheidsbevorderend zouden werken.
Andere landen grijpen eerder naar medicatie, maar Mike Cavendish, performance director van British Triathlon, wil zijn atleten vooral via gezonde voeding goedaardige bacteriën laten consumeren. “Zo zijn hun darmen beter bestand tegen elke vorm van vervuiling die ze binnenkrijgen.”
Michaël Sels, hoofddiëtist in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen, ziet heil in de Britse aanpak. “De filosofie is dezelfde als bij mensen die reizen naar tropische landen, waar de hygiënische omstandigheden soms twijfelachtig zijn. Ook dan wil je jouw darmgezondheid zo goed mogelijk krijgen. Reizigers nemen dan op voorhand wat probiotica in of kiezen voor probiotische voeding, zoals gefermenteerde yoghurt, kefir of kombucha. Op die manier hopen ze ofwel symptomen te vermijden, ofwel sneller te herstellen van klachten.”
De Britse triatleten kregen ook al de boodschap dat ze na hun zwemtrainingen eerst een grondige ontsmettingsbeurt moeten ondergaan, voor ze eten of drinken. In Parijs zullen bovendien de Britse zwempakken of wetsuits uitgebreid met Hibiscrub gepoetst worden, waarmee artsen voor een operatie hun handen ontsmetten.
Ook hier legt Sels de link met tropische reizen. “Reizigers krijgen de raad om in die gebieden alle voedsel eerst te wassen en om altijd een grondige handhygiëne toe te passen. Alles wat je in je mond stopt, mag zo weinig mogelijk bacteriën bevatten.”
Triatleet Marten Van Riel (31), een van onze medaillekandidaten in Parijs, kent de gevaren van vervuild zwemwater. “Vorig jaar tijdens een Britse manche van de World Series – nochtans het hoogste niveau – is de helft van het veld achteraf ziek geworden. In Madeira hetzelfde, in Stockholm ook. Zo’n verhalen heb ik niet gehoord na het testevent voor individuele deelnemers vorig jaar in Parijs, maar iedereen wil sowieso het risico op gezondheidsproblemen zo klein mogelijk houden. Vergeet ook niet dat wij twee races doen: individueel en per team. Anders zou het niet zoveel uitmaken als je na die eerste wedstrijd ziek wordt, maar nu moet je vijf dagen later nog eens presteren. Een klein land als België kan zich geen enkele zieke atleet veroorloven.”
Chloorpillen
“Vorig jaar, tijdens een Britse manche van de hoogstaande World Series, is de helft van het deelnemersveld ziek geworden door vervuild water” Marten Van Riel Triatleet
Voor concrete maatregelen, zoals in Groot-Brittannië, is het hier nog te vroeg, meent de 31-jarige Antwerpenaar. “Het is nog even afwachten hoe groot het gevaar van de verontreinigde Seine echt zal zijn. De Britten en andere toplanden hebben natuurlijk veel grotere budgetten. Het kan vanuit ons land zeker geen kwaad om te zien hoe zij het aanpakken. Ze kunnen uitgebreide tests doen bij hun atleten. De Fransen werkten in Tokio dan weer met chloorpillen. In lage dosissen uiteraard. Echt gezond kan dat niet zijn, maar topsport is dat nooit.”
Eén preventieve maatregel hanteert Van Riel al langer. “Wij duiken de dag vooraf bijna nooit meer in het wedstrijdwater. Niet als training, niet als verkenning. Nochtans staan de organisatoren dat toe, maar op zoveel plekken is de waterkwaliteit zo bedenkelijk dat je het risico niet wil nemen om ziek te worden. Dat lesje hebben Jelle Geens (de andere Belgische olympier in de triatlon, red.) en ikzelf geleerd in Abu Dhabi, waar we voor de race in het wedstrijdwater hadden getraind. De dag nadien hadden we het zitten: overgeven, slappe benen, echt een drama.”
Dus blijft Van Riel op 29 juli, de dag voor zijn wedstrijd, weg van de Seine. “Op dat moment in het water gaan zou dom zijn, ook al kan het veel nuttige informatie opleveren. De Seine stroomt in het midden helemaal anders dan aan de zijkanten. Dat benadeelt aanzienlijk de atleten die op het startponton aan de rechterkant het water moeten induiken. Op basis van de ranking mag je kiezen op welke plek je wil starten. Zoals in de koers is positionering in het zwemmen heel belangrijk. (grijnst) Misschien moeten we een coach of een vrijwilliger in de Seine gooien om ons informatie over de stroming te bezorgen.”