Banden laten leeglopen, is laf verzet
Woensdagnacht, hartje Gent. Na een avond met goede vrienden vertrek ik met mijn auto huiswaarts. Halverwege moet ik stoppen vanwege een lekke band. Die blijkt door The Tyre Extinguishers te zijn plat gezet. Pechdienst erbij, over en weer gerij naar de garage: de band is niet herstelbaar. De kostprijs voor een nieuwe band en de plaatsing ervan bedraagt 266,72 euro.
De ervaring doet mij nadenken over de methode die bij dergelijke acties wordt gebruikt. Ik heb er ethische vragen bij die losstaan van het doel van de actievoerders. Daarover spreek ik mij niet uit, doorgaans onderschrijf ik zelfs hun doel. Maar ik vind de actiemethode verwerpelijk. Waarom?
De actie is onverantwoord: de actievoerders kennen de eigenaar van de auto niet en weten ook niet waarom die daar is geparkeerd. Wat als ik dringend weg zou moeten, bijvoorbeeld met een gezinslid dat dringende hulp nodig heeft?
De actie is crimineel. Een goed doel vergoelijkt geen misdaden. Als iedereen standpunten kracht zou bijzetten via criminele acties, zou de maatschappij er slecht aan toe zijn. In een democratie hoor je democratische actiemiddelen in te zetten, geen strafbare. Ik heb dan ook een klacht ingediend bij de politie van Merelbeke.
De actie is laf. Er is geen dialoog mogelijk. ’s Nachts banden laten leeglopen gebeurt verdoken en anoniem. De actievoerders kunnen ook met een folder eigenaars van een SUV aanspreken. Hun argumentatie is een onjuiste veralgemening. Ja, SUV’s vervuilen meer. Daarom koos ik bewust voor een compacte SUV. Die heet ‘mild hybrid’ te zijn, dat wil zeggen dat ze beschikt over een batterij die wat van de opgewekte energie recupereert. Dat leidt tot energiebesparing en minder CO2-uitstoot.
SUV-bestuurders nemen meer risico’s, schrijven ze. Dat is echt een zware veralgemening en geldt in elk geval niet voor mij. SUV’s zijn iets om mee te pronken? Nog zo’n simpele uitspraak. Mijn echtgenote en ik kochten deze wagen omdat we last hebben aan de rug. Sommigen kopen zo’n auto vanwege kapotte knieën of heup, of omdat ze vanwege aangezichtspijn trillingen moeten vermijden.
Extra milieuverontreiniging
Zou het echt zo zijn dat er een lineair ver
band bestaat tussen de omvang van de auto en het pronkgehalte van de bestuurder? Ik denk bijvoorbeeld aan de kleine Lamborghini Centenario die 2.226.915 euro kost. Een grote auto is voor mij belangrijk: als acteur-spreker versleep ik geregeld theater- en geluidsmateriaal.
De actie is zinloos. De gevolgen van de actie hebben geleid tot extra milieuverontreiniging: vier keer het traject Merelbeke-Gent rijden met een lekke band leidt ook tot meer brandstofverbruik en CO2-uitstoot. Overtuigt de actie mij van hun gelijk? Absoluut niet. Doeltreffendheid van de actie? Nul.
De organisatie gijzelt mij op een onrechtmatige manier. Bij uitbreiding geldt dat ook voor andere acties die weerloze burgers gijzelen. Kruispunten worden geblokkeerd of het openbaar vervoer staakt. Wie is de dupe? Burgers die vaak geen partij zijn in het conflict.
Dat is de gemakkelijkste actiemethode en vaak treft ze de verkeerde mensen. Een goed doel staat daar haaks op. De methode sluit aan bij de toenemende agressiviteit in de samenleving. Daar verzet ik me tegen. Er zijn daarenboven creatievere actiemiddelen te bedenken die geen onschuldigen treffen. Buschauffeurs die al hun klanten gratis de bus op laten, bijvoorbeeld. Ook acties waarbij schade wordt aangericht aan derden (winkels, bushokjes, privé- en politiewagens …) zijn laakbaar. Ook dat hoort niet thuis in een democratie. Hetzelfde geldt voor acties waarbij kunstwerken worden geviseerd.
Soms hoor ik gijzelaars dergelijke acties met een mantel van begrip bedekken: “Het is vervelend, maar ik begrijp het wel.” Ik begrijp het ook, maar wijs stellig de methode af. Niet alleen het doel moet goed zijn, de weg om er te komen eveneens. Het doel heiligt niet de middelen.