Niet zo fel!
Ik ben er nog niet uit of ik de liveaction remake van Avatar, the last airbender keek uit nostalgie of omdat ik de puinhoop – deze krant had er één ster voor veil – met eigen ogen wilde zien. Maar dit is wel straffe cosplay! De tuniek van hoofdrolspeler Aang alleen al, die kleurt geel en oranje en steekt fel af tegen elk mogelijk landschap. Ook de kostuums van de andere personages kleuren in vele tinten en altijd net iets te fel. Echt geloofwaardig opgaan in sneeuwvlaktes zit er niet in.
Avatar is niet de enige reeks die in dat bedje ziek is. In de adaptatie van One piece blijven de personages ook dicht bij de originele figuren, inclusief manga-eske pakjes in fluo – het lijkt alsof iemand te lang met de fotofilters op Instagram heeft gespeeld. In die Netflix-reeks lijkt het nog te kloppen, maar bij The wheel of time op Prime Video irriteert het gewoon: hoe machtig actrice Rosamund Pike ook rondzwiert, haar jurken zijn gewoonweg té blauw. Plots is zij geen krachtige tovenares meer, maar een actrice in een kostuum. Eentje dat er dan wel mooi uitziet, maar toch vooral lijkt op een verkleedoutfit.
Is er een complot van producers in Hollywood om bij fantasyreeksen de helderheid tot de derde macht door te duwen? Het doet mij bijna opnieuw verlangen naar Game of thrones. Over het laatste seizoen klaagden we nog dat het zo duister was dat we er amper iets van konden zien. Het had volstaan om het lichtknopje aan te doen, beste producers. We wilden gewoon kunnen zien, niet verblind worden!
Deze trend mag snel voorbijgaan. Moet ik hiermee aan non-believers uitleggen dat fantasy niet zomaar een verkleedfeestje van miljoenen euro’s is? Dat het genre vaak een magische stap zet weg van de werkelijkheid, zodat we onze eigen wereld beter begrijpen? Hoe kan ik dat verkopen als ik zelf niet meer in die werelden kan verdwalen?
Ach, geef mij maar regen. Ik wil grijs en grimmig en grauw. Ik wil pijn en duisternis, bloed en vuil en stof. Ik wil zo echt als mogelijk, ook wanneer magie binnen handbereik ligt. Laat het me geloven! En laat die stilistische keuze voor felheid voor wat het is: een optie, geen verplicht nummertje.
Is er een complot om bij fantasyreeksen de heldere kleuren tot de derde macht door te duwen?