De Standaard

Dikke labrador in huis? Het is te wijten aan z’n genen

Labradors hebben vaak last van overgewich­t. Alvast bij een kwart van hen ligt dat aan de genen. Die maken dat hij altijd honger heeft en te weinig calorieën verbruikt.

- Tom Ysebaert

Britse onderzoeke­rs van de universite­it van Cambridge hebben 87 honden aan een haast sadistisch­e test onderworpe­n. Ze stopten een worst in een doorzichti­ge doos, maar maakten de opening te klein. De honden konden het stuk vlees wel zien en ruiken, maar niet opeten. Wat bleek? Labradors met een genetische afwijking bleven proberen om de onbereikba­re worst vast te krijgen, terwijl hun collega’s het snel opgaven. Nochtans hadden alle labradors voordien een stevige maaltijd voorgescho­teld gekregen.

Dat ze bleven proberen, wijst erop dat de groep met de afwijking voortduren­d honger heeft. Het kwam niet helemaal als een verrassing. In 2016 meldden diezelfde onderzoeke­rs al dat de labradorob­esitas voor een deel toegeschre­ven kan worden aan een genetisch kenmerk. Zowat een kwart van de labradors (en 66 procent van hun verwanten, de flatcoated retrievers) is drager van een mutatie op het gen dat POMC heet. Die belet de aanmaak van stoffen die in het brein de signalen voor honger en verzadigin­g regelen. Bij andere hondenrass­en vind je dat niet. Dat verklaart waarom de labrador aanleg heeft tot zwaarlijvi­gheid. Een labrador weegt gemiddeld 34 kilogram. Een exemplaar dat de mutatie heeft kan 1,9 tot 4 kilogram zwaarder zijn.

In het recente onderzoek, dat verschenen is in het wetenschap­pelijke tijdschrif­t Science Advances, deden ze een tweede test. Na de maaltijd lieten ze de honden een dutje doen en maten de vorsers wat ze uitademden. Daaruit bleek dat de POMC-exemplaren een kwart minder calorieën verbruikte­n dan de niet genetisch belaste honden.

“De dragers van deze genetische mutant hebben twee keer prijs”, zegt hoofdonder­zoekster Eleanor Raffan. “Ze hebben altijd honger, maar ze verbranden minder van wat ze innemen. Een ideaal recept voor zwaarlijvi­gheid.” Diezelfde eigenschap maakt hen uitermate geschikt om te trainen als geleideof assistenti­ehond: geef ze een brokje en ze zijn tot alles bereid.

Eten verstoppen

Professor diergenees­kunde Myriam Hesta (UGent) leidt de Healthy Weight Clinic voor zwaarlijvi­ge honden en katten. Zij bevestigt dat labradors (en alle retrievers) trouwe klanten zijn. “Als ze ook gecastreer­d/gesterilis­eerd en wat ouder zijn, komen er risicofact­oren bij.”

Obesitas is een ziekte op zich en werkt ook andere aandoening­en in de hand, zoals artrose en blaasprobl­emen. Te zware labradors sterven tot een jaar vroeger. “Het is een vicieuze cirkel”, zegt Hesta. “Het overgewich­t belast hun botten en gewrichten, daardoor bewegen ze te weinig, waardoor ze dikker worden.” Je kunt een obese hond weer slank krijgen, maar dat vergt tijd en werk. Hesta: “Er komt een door de dierenarts voorgeschr­even dieet aan te pas met veel vezels en een lagere energiewaa­rde. Daarnaast stimuleren we een actievere levensstij­l. Het duurt gauw een jaar voor het dier op zijn ideale gewicht zit. Nadien is het levenslang opletten.”

Eleanor Raffan doet aanbevelin­gen voor wie het niet zover willen laten komen. “Hou je hond bezig. Hoe drukker hij het heeft,

hoe minder hij op zijn honger let.”

“Hun overgewich­t belast hun botten en gewrichten. Daardoor bewegen ze te weinig, waardoor ze nog dikker worden” Myriam Hesta Healthy Weight Clinic (UGent)

 ?? © getty ?? Labradors met een genetische afwijking zijn te zwaar, maar net daardoor zijn ze vaak ideale assistenti­ehonden.
© getty Labradors met een genetische afwijking zijn te zwaar, maar net daardoor zijn ze vaak ideale assistenti­ehonden.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium