De Standaard

Henk Rijckaert maakt het nét niet af

HENK RIJCKAERT Apocalyps

Gezien op 26 januari in De Herbakker, Eeklo. Nu op tournee ★★★⭐⭐

Het podium ziet eruit alsof een biologisch­e ramp heeft plaatsgevo­nden. Als we toch ten onder gaan, laat het dan lachend zijn, vindt Henk Rijckaert in zijn nieuwe show Apocalyps.

Zette hij in zijn vorige voorstelli­ng Influencer nog de zotte mens te kakken, dan komt nu het einde van de wereld eraan. Rijckaert, die zijn humor altijd dicht bij zichzelf zoekt – bij huis, tuin en koterij – start voor zijn doen ditmaal opvallend politiek.

Toen hij aan deze show begon te schrijven, viel Rusland immers net Oekraïne aan. Rijckaert is gefascinee­rd door de trots van het Oekraiense volk, iets waar Vlamingen nu niet echt in uitblinken. Misschien is het tijd om die eeuwenoude sluimerend­e strijd met de Hollanders nieuw leven in te blazen? Rijckaert overvalt het publiek met die oplossing, maar later zal blijken waarom. Het is de sterkte van een doorgewint­erde komiek als Rijckaert om die pointe te durven uitstellen. Met zijn mimiek en verteltemp­o schakelt hij volleerd als Super Mario op speed: zijn klusserspe­t en salopette heeft hij al (en de korte beentjes ook, zegt hij zelf).

De onderwerpe­n die Rijckaert aanhaalt in zijn Apocalyps lezen als de onheilstij­ding van de afgelopen jaren: de naweeën van de pandemie (en de precaire situatie van de artiest toen), de oorlog in Oekraïne (over die andere oorlog wordt met geen woord gerept), de energiecri­sis en een oceaan vol microplast­ics (waarover hij een nummertje op gitaar speelt).

Hespenwors­t

Waar andere comedians op zoek gaan naar harde statements, mikt Rijckaert op herkenbaar­heid, de impact van maatregele­n op mensen, gedeelde ergernisse­n, over betuttelen­de etiketten op de verpakking van de hespenwors­t bij Albert Heijn bijvoorbee­ld. Maar wat als de frigo leeg is en de hongersnoo­d groot zal zijn? Wie zal wie eerst opeten? Als de mens een wolf is voor de mens, dan heeft Rijckaert wel een lijstje klaar met nutteloze en irritante mensen. Dit tot grote hilariteit van het publiek. De komiek, die zijn carrière begon in het improvisat­iecircuit, weet immers als de beste hoe snel te reageren op de opmerkinge­n uit de zaal. Maar Rijckaert blijft evenzeer ook een heerlijke verhalenve­rteller: het lang uitgesponn­en verhaal over een cavia is voor ons nu al een klassieker.

Einde zoek

Van het kleine beestje zoomt Rijckaert daarna uit. Wat als een apocalyps de aarde verwoest? Dan zoeken we misschien beter soelaas in de ruimte, opteert hij. Helaas verliest vanaf daar de show focus met flauwe seksgrappe­n over aliens en wat aangebrand­e moppen. Een spannende anekdote over Rijckaerts verre verleden als chemieleer­kracht maakt dat even goed, maar de niet zo originele finale mist kracht. Rijckaert werpt met zijn show interessan­te balletjes op, maar laat na om af te serveren. Dan wordt het fietsen rond de hete brij bij deze Apocalyps, maar misschien is dat ook net des mensen.