Brits puritanisme
In het VK lezen ze duidelijk De Standaard niet. Wij dachten dat we maandag al hadden afgerekend met de dubbele standaarden in onderbroekenreclame, maar bij de Engelsen breekt het debat nu pas los. De aanleiding is opnieuw een campagne van het merk Calvin Klein. Enkele dagen nadat sociale media een halfnaakte Jeremy Allen White de hemel hadden ingeprezen, botsten gelijkaardige beelden van zangeres FKA Twigs na twee klachten op een verbod van de Britse reclamewaakhond.
De reden? “De advertentie maakt gebruik van naaktbeelden en legt de nadruk op de lichamelijke attributen van FKA Twigs in plaats van op de kledij, in die mate dat het haar voorstelt als een stereotiep seksueel object.” Nochtans ziet u op de beelden meer stof dan op de foto van White die zijn slip naar beneden trekt: de zangeres houdt een jasje voor haar lichaam en geeft nog net de ronding van een bil en een borst mee. White hangt weliswaar in Manhattan en Twigs in Londen. Daar wordt ze vergezeld door Kendall Jenner. De klagers zagen liever ook haar beeltenis – met de handen voor borsten en gekleed in een jeansbroek – verdwijnen. Daar ging de waakhond niet op in. Begrijpen wie begrijpe kan.
Woordvoerders van Calvin Klein gingen in de verdediging en noemden hun modellen “zelfverzekerde en mondige vrouwen”. Tahliah Barnett, zoals FKA Twigs echt heet, nam dan ook zelf het woord op Instagram. “Ik zie het ‘stereotiepe seksuele object’ niet dat ze mij hebben gelabeld. Ik zie een mooie, sterke vrouw van kleur met een ongelooflijk lichaam dat meer pijn heeft overwonnen dan u zich kunt voorstellen”, schreef ze. Allicht verwijst ze naar de verwijdering van zes tumors, waarover ze in 2017 getuigde dat het haar zelfbeeld als vrouw had aangetast. “Gezien andere gelijkaardige campagnes kan ik me niet van de indruk ontdoen dat hier een dubbele standaard speelt.”
Gelijk heeft ze. Drie jaar geleden maakten de ‘ wet ass pussies’ van rappers Cardi B en Megan Thee Stallion brandhout van het waanidee dat iedere vrouw in een sexy context meteen ook slachtoffer is. Monsterhit ‘WAP’ werd toen geduid als een krachtig (en grappig) pleidooi voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen, ook als het hun lichaam betrof. Zo bekeken, is de redenering van de Britse reclamewaakhond betuttelend en totaal misplaatst.
Dat uitgerekend FKA Twigs haar lichaam moet bedekken, getuigt ook van een bittere ironie. Niet alleen omdat vrouwen van kleur vaker het slachtoffer zijn van seksualisering en objectivering – dat waarvoor de waakhond haar pretendeert te beschermen – maar omdat haar hele oeuvre doordrongen is van erotiek en het idee dat een vrouw verdorie zelf wel kan bepalen wat ze daarmee aan moet. Zo is de videoclip voor het tien jaar oude ‘Papi pacify’ een slim spel met ingebakken ideeën over vrouwelijke onderwerping en mannelijke dominantie. Wie heeft hier de controle, lijkt ze aan de kijker te vragen: de man die haar hoofd in zijn enorme handen neemt, of de vrouw die daarom vraagt? Die controle werd haar nu ontnomen door een reclamewaakhond die in de ban lijkt van een sluwe vorm van puritanisme: een die zich voordoet als feminisme. Zeg nu zelf: wiens vrijheid wordt hier ingeperkt?
Op de beelden van FKA Twigs is meer stof te zien dan op de foto van Jeremy Allen White