Парою доўга чакаюць у вёсцы аўталаўку
газіна было даволі некамфортна ў такое халоднае надвор’е. Так, перамінаючы з нагі на нагу, чакалі мы аўтамагазін з гадзіну. Відаць, да графіка, якога, дарэчы, не аказалася на месцы для гандлю – толькі пустое пластыкавае акенца, прымацаванае да дрэва, прадавец і вадзіцель аўтамагазіна № 1 ставяцца абыякава, як і, у прынцыпе, да жыхароў Галіка. І, як высветлілася па Gps-навігацыі, якую прадставіла для праверкі Наталля Грынчык, намеснік старшыні Івацэвіцкага райста, у той дзень аўтамагазін № 6 у вёску наведаўся са спазненнем у паўтары гадзіны, па яе словах, прычынай стала затрымка на загрузцы машыны і неабходнасць адхілення аўтамагазіна ад маршрута, каб абслужыць жыхароў в. Руды. анцавым пунктам рэйду стала в. Альшаніца, менавіта яе жыхары скардзіліся ў райвыканкам наконт работы аўтамагазіна. Яго на пад’ездзе да населенага пункта мы сустрэлі ва ўстаноўлены тэрмін – а палове шостай – і накіраваліся следам. Магазін на колах аб’ехаў вёску па крузе з гулкім і працяжным сігналам, апавяшчаючы жыхароў. Яны з пустымі торбамі і ліхтарыкамі тут жа сабраліся ля прылаўка. Даведаўшыся, што акрамя прывычнага асартыменту тавараў да іх прыехала рэйдавая група, чарга па прадукты пераўтварылася ў сход. І першае пытанне на павестцы – графік выездаў аўтамагазіна. Зараз, у кароткі светлавы дзень, вяскоўцам даводзіцца ісці па прадукты ў поўнай цемры. Па ўсёй вёсцы гараць толькі два ліхтары, адзін з іх асвечвае месца стаянкі аўтамагазіна, аднак з-за таго, што снег на момант нашага візіту быў не расчышчаны, вадзіцель не змог развярнуць машыну прылаўкам да ліхтара. А святла, што ёсць унутры аўталаўкі, не дастаткова, каб пенсіянеры маглі добра разгледзець тавар і яго кошт.
Другое балючае пытанне – работа прадаўцоў аўтамагазінаў, якія выязджаюць гандляваць па чарзе. У той дзень у Альшаніцы тавар адпускала Вольга В., і да яе прэтэнзій у пакупнікоў не знайшлося, а вось Валянціну М., тую самую, што спазнілася ў Галік, надта крытыкавалі: частыя спазненні, на заяўкі спажыўцоў не рэагуе, тавар звалены ў кучу, цэннікаў не разгледзець, прадукты з пратэрмінаванай прыгоднасцю, а па прычыне таго, што Альшаніца з’яўляецца апошнім пунктам маршрута аўтамагазіна, здаралася, што і хлеба або малака камусьці не хапала. «Вярніце нам прадаўца Галіну В. і вадзіцеля Уладзіміра Д.! З імі мы былі ўпэўненыя, што купім усё самае свежае і неабходнае», – як адзін, паўтаралі вяскоўцы.
У ходзе праверкі аўтамагазіна № 3
Кспачатку кінуўся ў вочы сціплы асартымент, аднак усё неабходнае, што зацверджана ў пераліку, тут можна было набыць у той дзень. Таксама знайшоўся рад парушэнняў, амаль такіх жа, аб якіх гаварылася вышэй.
«Шкада, што прыехалі вы сёння, а не ў панядзелак, калі па графіку працуе Валянціна. Там бы вы ўбачылі іншую карціну», – запэўніла нас адна з жыхарак Альшаніцы. Што ж, каб паставіць кропку ў гэтым праблемным пытанні, мы рушылі зноў у рэйд у Альшаніцу 18 снежня. панядзелак у Альшаніцы назіралася нешта падобнае на сусветную змову: да аўтамагазіна не выйшаў ні адзін пакупнік, які так яра выступаў у пятніцу. Разам з аўталаўкай прыехала і намеснік старшыні Івацэвіцкага райста Наталля Грынчык, і старшыня Квасевіцкага сельвыканкама Сяргей Півень, але пытанняў і скаргаў ад жыхароў яны так і не дачакаліся. І тут, напэўна, прычын можа быць некалькі: вяскоўцы, ведаючы, што ў панядзелак прыедзе аўтамагазін № 1 і яго прадавец Валянціна М., рашылі адкласці пакупкі да лепшых часоў; можа быць і такое, што вясковыя крытыкі не рашыліся сказаць праўду ў вочы прадаўцу, якім так незадаволены, заняўшы пазіцыю «мая хата з краю».
Што тычыцца работы аўтамагазіна № 1 у гэты дзень, то і там памочнік урача-гігіеніста знайшла парушэнні. Знешне і сам аўтамагазін нязручны для пакупніка, вітрына знаходзіцца высока, таму разгледзець там тавар складана, а каб атрымаць яго ад прадаўца з акенца, трэба ўзняць высока рукі. А вось з дакументамі, як адзначыла начальнік аддзела эканомікі Івацэвіцкага райвыканкама Таццяна Чыж, усё ў парадку. Як і з асвятленнем вуліц Альшаніцы: Сяргей Півень запэўніваў, што на сённяшні дзень вёска асвятляецца добра і скаргаў ад насельніцтва не паступала, хаця, нагадаю, 15 снежня ў вёсцы мы налічылі толькі два ўключаныя ліхтары. Нам жа не выпала магчымасць упэўніцца ў гэтым у панядзелак, бо падчас візіту на вуліцах было яшчэ відно, але, спадзяёмся, з асвятленнем у вёсцы сітуацыя выправілася да лепшага.
Пытанне да работы аўтамагазіна № 1 усё ж такі засталося адкрытым: у панядзелак, 18 снежня, у Альшаніцу ён прыбыў згодна з графікам, у 16.25, а вось чамусьці вёску Скураты, якую павінен наведаць быў яшчэ ў 14.40, абмінуў і прыехаў толькі пасля 17.00, вярнуўшыся з Альшаніцы. І ставіць гіпотэзы наконт гэтага не хочацца, бо кожны датычны да пытання абслугоўвання спажыўцоў і сам ведае, дзе памыляецца. Толькі праўдай можна дасягнуць справядлівасці – гэтыя словы хочацца сказаць і тым, хто прадстаўляе гандлёвыя паслугі, і тым, хто гэтымі паслугамі карыстаецца.
Аксана ЦЯРЭШКА. Фота Валерыя МІСКЕВІЧА.
УДарэчы, за выяўленыя парушэнні ў рабоце аўтамагазінаў шэраг работнікаў райста прыцягнуты да дысцыплінарнай адказнасці.